«Με τη ρύθμιση των 120 δόσεων, οι ασφαλισμένοι μπορούν να τελειώσουν οριστικά με τα βάρη του παρελθόντος, καθώς πρόκειται για μία εξαιρετικά ευνοϊκή ρύθμιση» (Ε. Αχτσιόγλου, Βουλή, Μάιος 2019).
Δε νομίζω εκείνες τις στιγμές να υπήρχε κάποιος που να μην ένιωσε δικαίωση ακούγοντας τις παραπάνω δηλώσεις, που είχαν νοηματοδοτήσει τον χρόνιο κι επίπονο αγώνα μας.
Είμαι ο Γιώργος Φλωράς, επιχειρηματίας, ήμουν επί 12 χρόνια μέλος του Δ.Σ. του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών και μέλος της Πανελλαδικής Πρωτοβουλίας Συλλόγων και Κινήσεων Ασφαλισμένων του π. ΟΑΕΕ. Είμαι, επίσης, ένας από τους χιλιάδες ασφαλισμένους «ανασφάλιστους» του ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ). Η προσωπική μου ιστορία είναι το λιγότερο που θα ενδιέφερε κάποιον. Όμως, για λόγους αντικειμενικούς και «ιστορικής αλήθειας» οφείλω μέσα από αυτές τις γραμμές να μιλήσω για τον «ηθικό αυτουργό», τον Δημήτρη Βέττα, που συνέδεσε το όνομά του με τη θετική έκβαση του αγώνα μας πανελλαδικά.
Όπως γνωρίζετε, χιλιάδες συνάδελφοι-οφειλέτες του ΟΑΕΕ ήμασταν μέχρι πριν λίγο καιρό δέσμιοι ενός παντελώς άδικου συστήματος υπολογισμού των χρεών. Βασική αιτία η οικονομική κρίση, η οποία σε συνδυασμό με το εξωφρενικό ύψος των τεκμαρτών εισφορών, που ίσχυε έως τις 31-12-2016, οδήγησε σε αδιέξοδο και αδυναμία χιλιάδες ασφαλισμένους του συγκεκριμένου φορέα. Και αυτό γιατί οι εισφορές ορίζονταν ως συγκεκριμένο ποσό, ανάλογο με τα χρόνια ασφάλισης του ασφαλισμένου. Δεν είχαν, δηλαδή, καμία σχέση με το δηλωθέν εισόδημα. Αν, για παράδειγμα, κάποιος ήταν ασφαλισμένος για 25 χρόνια, η μηνιαία εισφορά του για σύνταξη και περίθαλψη ανερχόταν στο ποσό των 450 ευρώ το μήνα ή 5.400 ευρώ το έτος. Αν είχε εισόδημα 10.000 ευρώ, ο ΟΑΕΕ του ζητούσε το 54% του εισοδήματός του.
Οι συνέπειες ήταν αλυσιδωτές. Η αδυναμία αποπληρωμής των σωρευμένων οφειλών οδήγησε σε κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών, σε ποινικές διώξεις, σε απαγόρευση θεώρησης βιβλίων και στοιχείων χωρίς ενημερότητα από τον ΟΑΕΕ, στην έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης (ο ΟΑΕΕ ναι μεν χρέωνε για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ταυτόχρονα όμως αρνούνταν να την παράσχει) και τέλος στην αδυναμία συνταξιοδότησης των ασφαλισμένων από τον φορέα.
Όμως, θα ήθελα να επισημάνω και μια επιπλέον σημαντική διάσταση πέρα από τα όρια της όποιας αριθμητικής ή τεχνοκρατικής θεώρησης: την ανθρώπινη, που συνδέεται με τη συνέπεια, την υπόληψη, την αξιοπρέπεια, την οικογένεια, τον περίγυρο του κάθε επαγγελματία, για τον οποίο, ενάντια στη βούλησή του, το σωρευμένο άχθος και η αντικειμενική αδυναμία για την αποπληρωμή του λειτουργούσαν μέσα του σαν στίγμα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την εκμυστήρευση ενός συναδέλφου και συνοδοιπόρου στον αγώνα μας σε μια από τις συγκεντρώσεις της πρωτοβουλίας μας: «Γιώργο, δε θέλω ούτε στην πλατεία να κατέβω για έναν καφέ. Ντρέπομαι!». Δε νομίζω να υπάρχει κάποιος από όλους εμάς που να μην το είχε νιώσει έστω μια φορά.
Η πρωτοβουλία που αναλάβαμε πριν από τέσσερα χρόνια, το 2015, προκειμένου να λάβει σάρκα και οστά ένας πανελλαδικός φορέας, ο οποίος θα πάλευε για να μας βγάλει από το αδιέξοδο και να μας δοθεί η δυνατότητα για μια δίκαιη λύση -δεν είναι δα και λίγο να ακούς για «ανείσπρακτες οφειλές στον ΟΑΕΕ» και να μην έχεις την αίσθηση ότι από θύμα γίνεσαι σημειολογικά «θύτης» του ασφαλιστικού σου φορέα- αν και γινόταν από πολιτικούς και κυβερνήσεις αποδέκτης συμπαράστασης, το αποτέλεσμα δεν δικαίωνε τις εκπεφρασμένες προθέσεις.
Η ανατροπή ήρθε χάρη σε έναν βουλευτή και άνθρωπο -επιτρέψτε μου τη σειρά των λέξεων-, ο οποίος ως ελεύθερος επαγγελματίας στην ιδιαίτερή του πατρίδα, τη Στυλίδα Φθιώτιδας, γνώριζε από πρώτο χέρι τόσο τη λειτουργία της αγοράς όσο και τα προβλήματα που είχε δημιουργήσει το ασφαλιστικό σύστημα σε χιλιάδες οφειλέτες και μας είχε καταστήσει ομήρους. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Δημήτρης Βέττας, ο οποίος όχι μόνο μας άκουσε, αλλά έκανε πράξη την υπόσχεσή του να συμπαραταχθεί και να αγωνιστεί μαζί μας. Κι ο Δημήτρης Βέττας έδρασε ως ένας από εμάς, αξιοποιώντας εκτός από την επιμονή του και τη στοχοπροσήλωσή του, ένα πρόσθετο «εργαλείο» που διέθετε: την άμεση πρόσβασή του στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Θυμάμαι μάλιστα το καλοκαίρι του 2018, που ενώ οι διακοπές ήταν προτεραιότητα για όλους, ο Δημήτρης Βέττας επισκεπτόταν υπουργεία, υπουργούς και υπηρεσίες, προκειμένου να τους πείσει για το δίκαιο αίτημα του επανυπολογισμού των οφειλών και να τους εξηγήσει πράγματα που, μερικές φορές, δεν καταλάβαιναν. Οφείλω λοιπόν, ένα ευχαριστώ στον Δημήτρη Βέττα.
Το Σεπτέμβριο του 2018 με άρθρο του στο ΑΠΕ τάραξε τα νερά, αφού για πρώτη φορά βουλευτής παρουσίαζε συγκεκριμένη πρόταση επίλυσης του ζητήματος και μάλιστα με τρόπο δίκαιο και αποτελεσματικό, τονίζοντας πως «με αυτή την λύση […], θα αποκατασταθεί μια σημαντική αδικία του παρελθόντος, θα δοθεί μια πραγματική δεύτερη ευκαιρία σε ανθρώπους που χρεώθηκαν χωρίς να το περιμένουν και χωρίς δόλο.».
Την 1η Οκτωβρίου 2018 ο Δημήτρης Βέττας συναντήθηκε με την υπουργό κ. Έφη Αχτσιόγλου στην οποία και κατέθεσε την πρότασή του που έτυχε θετικής ανταπόκρισης. Και δεν είναι τυχαίο ότι η τελική λύση που νομοθετήθηκε με τον 4611/2019 μπορεί να φέρει τον τίτλο -γιατί είναι- «Πρόταση Βέττα για τον ΟΑΕΕ».
