(Του Γιώργου Μουρουζίδη)

H Ελλάδα αποτελεί την μοναδική χώρα στον κόσμο που συνορεύει με τον εαυτό της. Αντί το περιστατικό της παράνομης κράτησης των δύο στρατιωτικών να αποτελέσει μοχλό έκθεσης της τουρκικής επιθετικότητας, στα διεθνή πολιτικά και στρατιωτικά φόρα, η εσωστρεφής ελληνική πολιτική εξαντλεί το επεισόδιο στο πεδίο της αρρωστημένης κομματικής της αντιπαράθεσης.

Οι δύο στρατιωτικοί επέδειξαν υψηλό φρόνημα και ήθος κατά την διάρκεια της κράτησης τους, κάτι που επισφραγίσθηκε και με την δήλωση της μητέρας του Ανθυπολοχαγού ότι ο γιός της, την απέτρεψε να ζητήσει οποιαδήποτε βοήθεια για την αποφυλάκιση τους. Κατά την τελετή της άφιξης τους στην Ελλάδα - κατά την οποία ομολογουμένως επιχειρήθηκε η πολιτική εκμετάλλευση, την εικόνα των δύο στρατιωτικών χαρακτήρισε η εκφραστική τους λιτότητα και η πλήρης αφοσίωση στην στρατιωτική τους ιδιότητα.  Αν δεν ήταν στρατιωτικοί ίσως η ελληνική κοινωνία να τους είχε αναγορεύσει σε ήρωες.

Κατά καιρούς παλαιότερα υπήρξαν ανάλογα περιστατικά στον Έβρο ένθεν και ένθεν, τα οποία επιλύονταν σε επίπεδο διοικητών. Τα περιστατικά αυτά θα έπρεπε να είχαν καταγραφεί με λεπτομέρεια, και από την διερεύνηση των αιτίων και των συνθηκών να είχαν εξαχθεί τα ασφαλή συμπεράσματα για την αποφυγή τους στο μέλλον. Η ευκολία με την οποία επιρρίπτονται ευθύνες στους δύο συναδέλφους, απαλλάσσει από τις σοβαρές ευθύνες τους, όλους όσους κατά καιρούς παρέβλεψαν τις υποχρεώσεις τους. Ακόμα και η ανέξοδη και λαϊκίστικη τοποθέτηση του κ. Κωσταράκου κινείται στην ίδια λογική.

Τα νέα στελέχη του Στρατού είναι πολύ καλύτερα από τα παλαιότερα και εάν θέλει η πατρίδα να αναδείξει τις ικανότητες τους, δεν έχει παρά να διαμορφώσει εκείνες τις προϋποθέσεις που θα διασφαλίσουν την χειραφέτηση τους.

Γιώργος Μουρουζίδης

Ταξίαρχος ε.α.