Γράφει η  Έφη Παπαευθυμίου...

Πνέει τα λοίσθια ο κλάδος της κτηνοτροφίας, οι σχετικοί εμπλεκόμενοι έχουν κινητοποιηθεί και δικαίως και θα θέλαμε να εξετάσουμε το ενδεχόμενο της κατάρρευσης του κλάδου, κοιτάζοντάς το από την πλευρά της βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης.

Οι αρχές της Βιώσιμης Τουριστικής Ανάπτυξης είναι κυρίως ο σεβασμός του περιβάλλοντος και η μη κατασπατάληση των πόρων του, ώστε να εξασφαλίζεται αειφορία, η συμμετοχή της κοινωνίας στον Τουρισμό όχι μόνο σε επίπεδο αποδοχής των τουριστών, αλλά και σε επίπεδο διαμερισμού των κερδών από αυτόν. Επίσης, η ενεργοποίηση όλων των κλάδων της οικονομίας, το χτίσιμο μιας γερής οικονομίας με πλουραλισμό και όχι μονοκαλλιέργειες. Ο Τουρισμός για να αποφέρει και για να εξασφαλίζει την τήρηση των αρχών της βιωσιμότητας χρειάζεται τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα ακμαίο, γιατί έτσι προστίθεται υπεραξία στον τριτογενή κλάδο των υπηρεσιών και της τουριστικής δραστηριότητας. Ο τουρίστας επιζητά και πρέπει να καταναλώνει τα εγχωρίως παραγόμενα προϊόντα, για να ωφελούνται όλοι οι κλάδοι και οι εργαζόμενοι σε αυτούς, διαφορετικά η οικονομία γίνεται ανάπηρη και οι κοινωνίες εξαρτημένες για την επιβίωσή τους.

Πώς να σχεδιαστεί βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη με πρωτογενή τομέα κατακερματισμένο και κτηνοτροφία υπό εξαφάνιση; Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει ολιστικός σχεδιασμός  για την ελληνική οικονομία; Διαθέτουμε μερικούς από τους καλύτερους επιστήμονες στο θέμα παγκοσμίως. Γιατί δεν ερωτώνται; Γιατί δεν συνεισφέρουν στον σχεδιασμό της Ανάπτυξης;

Ένας σχεδιασμός που θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει σε επίπεδο Δήμων και Περιφερειών και σε συνεργασία με τα συναρμόδια Υπουργεία να καταστρώσει συνολικό Σχέδιο Οικονομικής Ανάπτυξης και σε ό,τι αφορά τον Τουρισμό, να επενδύει στις Ειδικές Μορφές που εξαλείφουν την εποχικότητα και αποφέρουν 365 μέρες τον χρόνο, αξιοποιώντας το συγκριτικό πλεονέκτημα του Περιβάλλοντος και του Πολιτισμού για την παραγωγή πλούτου και την αύξηση θέσεων εργασίας.

Υπάρχει βέβαια το ενδεχόμενο να μην μας επιτρέπεται αυτός ο σχεδιασμός, να ετεροκαθοριζόμαστε αναφορικά με το παρόν και το μέλλον της οικονομίας μας, να μην έχουμε καμία συμμετοχή σε όσα σχεδιάζονται για εμάς, χωρίς εμάς.

Αυτό το σενάριο θα ήταν μια απόλυτη δυστοπία, ένας εφιάλτης και θα μπορούσαμε να το θεωρήσουμε πιθανό βλέποντας την κατάστασή μας, εάν είχαμε ήσυχη τη συνείδησή μας ότι στον μικρόκοσμο που ο καθένας μας ζει και διαχειρίζεται καθημερινά, όλα γίνονται όπως πρέπει. Βλέποντας όμως την κατασπατάληση πόρων χωρίς αναπτυξιακό σχεδιασμό,  ακόμη και σε καιρό κρίσης και με τα 2/3 της ελληνικής νεολαίας μεταναστευμένα στο εξωτερικό, σε Δήμους και Περιφέρειες, Δημόσια διοίκηση χωρίς καθηκοντολόγιο και αξιοκρατία, μη συνεργασία πολιτικών κομμάτων για το κοινό καλό, αλλά συνεχή ανταγωνισμό για την απόσπαση της εξουσίας και πνευματική ηγεσία σιωπηλή και βολεμένη στις έδρες της, τότε είναι απολύτως αναγκαίο να λύσουμε αυτά τα προβλήματα εντός και μετά να αναφωνήσουμε ότι μας φταίνε «οι άλλοι».

Όταν δεν καταφέρνουμε να κάνουμε τη δουλειά σωστά «εντός», ας μην αναρωτιόμαστε κι ας μην δυσανασχετούμε που δεν μας σέβονται «εκτός» και που επίσης μας χειρίζονται, κερδοσκοπούν εις βάρος μας, μας εμπαίζουν.

Γιατί βέβαια η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ως σύμβολο στη μπλε σημαία της αυτόν τον όμορφο κύκλο από χρυσαφιά αστεράκια που αντιπροσωπεύουν τις χώρες-μέλη. Όμως ο κύκλος εγκλείει συγκεκριμένα σημαινόμενα, όπως για παράδειγμα ότι όλα τα σημεία της περιφέρειας ισαπέχουν από το κέντρο, άρα όλες οι χώρες που συμβολίζονται από τα αστεράκια της περιφέρειας, είναι ισοδύναμες και έχουν ίση αξία ως προς το νοητό κέντρο που μάλλον θα είναι οι κοινές αξίες που συνομολογούνται μεταξύ των μελών και ενέπνευσαν κάποτε τους εμπνευστές της Ένωσης.

Είναι όμως έτσι; Σε επίπεδο κοινωνικού αισθήματος νιώθουμε ισοδύναμοι πολίτες μιας τέτοιας ένωσης; Μπορούμε να σχεδιάζουμε ανεξάρτητα μεν, στο πλαίσιο της συλλογικής ευρωπαϊκής προσπάθειας δε, την οικονομία μας; Και εν πάση περιπτώσει, εάν αυτό δεν είναι εφικτό, γιατί η Παγκοσμιοποιημένη οικονομία «παίζει» το παιχνίδι με άλλους όρους, πότε οι πολίτες δικαιούνται να μάθουν ολόκληρη την αλήθεια;

Εν κατακλείδι οι κτηνοτρόφοι θα μάθουν την αλήθεια για την χρεωκοπία του κλάδου τους; Θα τους δοθούν εναλλακτικές;;