Η μετανάστευση είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο οφειλόμενο σε πολλαπλά γενεσιουργά αίτια, πότε κοινωνικά, άλλοτε οικονομικά και άλλοτε-τις περισσότερες φορές- αποτέλεσμα βιαίας φυγής, συνέπεια εξοντωτικών διώξεων που υφίστανται συγκεκριμένες ανθρώπινες ομάδες, κάτω από ιδιάζουσες  συνθήκες.

Mια οικονομική κρίση, μικρής ή μεγάλης έκτασης, είναι από τους συνηθέστερους παράγοντες της μετανάστευσης. Με την κορύφωση της υπάρχουσας οικονομικής κρίσης σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά και με την έξαρση του ισλαμικού φονταμενταλισμού, έχουμε τη σύμπτωση δύο παλιρροϊκών φαινομένων: του μεταναστευτικού και του προσφυγικού. Το πρώτο είναι αποτέλεσμα του εθελούσιου εκπατρισμού λόγω οικονομικής ανέχειας, το δεύτερο το αποτέλεσμα της βιαίας δίωξης των ισλαμιστών του ISIS εις βάρος χριστιανικών πληθυσμών, κυρίως της Συρίας. Έτσι, πυρήνας αυτών των γεγονότων, σε εξέλιξη, βρίσκεται η Ελλάδα, πύλη εισόδου από ανατολάς και δια θαλάσσης, αλλά και η Ιταλία με αφίξεις από τη Βόρεια Αφρική. Κέντρο εξελίξεων αφενός το Αιγαίο και αφετέρου η Μεσόγειος.

Από τη στιγμή που ο Ισλαμισμός αποφάσισε de facto και erga omnes.την ίδρυση Χαλιφάτου στο Βόρειο Ιράκ και τη Συρία, προβαίνοντας σε εκκαθαρίσεις  χριστιανικών πληθυσμών, αλλά και Μωαμεθανών μη οπαδών τους, η φυγή εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων της Συρίας, δημιούργησε ένα ανθρώπινο τσουνάμι με κίνδυνο να συμπιέσει αφόρητα τις καταστάσεις στη χώρα  με απρόβλεπτες συνέπειες.    

Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης οδηγεί άτομα και λαούς σε κινήσεις απελπισίας. Τα φοβικά σύνδρομα δημιουργούν ανεξέλεγκτες συμπεριφορές των απελπισμένων. Την κατάσταση αυτή εκμεταλλεύονται κάποιοι με την προπαγάνδα τους ακολουθώντας μια τακτική παραπλάνησης των απελπισμένων.

Οι Τούρκοι δουλέμποροι πωλούν πανάκριβα και ανενόχλητα ελπίδες στους Σύρους πρόσφυγες δελεάζοντάς τους με την παράσταση μιας ειρηνικής και ρόδινης ζωής στην Ελλάδα. Είναι μια τακτική που υποθάλπει η Τουρκία. Τους στοιβάζουν σε άχρηστα πλεούμενα ή φουσκωτά και τους εξαποστέλλουν φροντίζοντας ταυτόχρονα να προκαλούν ναυάγια, κοντά στα νησιά μας.

Η φιλόξενη Ελλάδα, πιστή στα ανθρώπινα ιδεώδη της και στην έννοια της φιλοξενίας (π.χ «Ξένιος Ζευς») διασώζει τους ναυαγούς και τους περιθάλπει, μη γνωρίζοντας αν πρόκειται για λαθρομετανάστες ή πρόσφυγες. Αδύνατη η ταυτο-ποίηση λόγω έλλειψης εγγράφων που χάνονται στη θάλασσα!

Το πρόβλημα διογκώνεται, γιατί υπάρχει καθημερινή εισροή εισερχομένων. Η ακολουθούμενη κυβερνητική τακτική που έδειξε ανοχή και χαλαρή στάση στο μεταναστευτικό, με αρχικές ενθαρρυντικές δηλώσεις, ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά τους και έδωσε κίνητρα και επιχειρήματα στους δουλέμπορους για εξωραϊσμό της κατάστασης, στήνοντας έτσι μια κερδοφόρα επιχείρηση εις βάρος του ανθρώπινου πόνου. Δε θα περίμενε κανείς διαφορετική στάση από αυτούς.

Η συμπάθεια προς όλους αυτούς τους ξεριζωμένους, που εκόντες-άκοντες εγκατέλειψαν και εγκαταλείπουν συνεχώς τις οικογενειακές εστίες και το πάτριο έδαφός τους, είναι συμπάθεια πραγματική από ένα λαό, τον ελληνικό, που η ιστορική του διαδρομή βρίθει συμφορών και παθημάτων κάθε  μορφής. Άλλο, όμως, η έμπρακτη συμπάθεια  και άλλο το γεγονός της προβληματικής συσσώρευσης αλλογενών πληθυσμών σε μια χώρα μικρή, πτωχευμένη και υπό ασφυκτική πίεση που ασκείται από «φίλους», «συμμάχους» και «εταίρους» της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας. Μιας «οικογένειας» που κλείνει τα μάτια και αφήνει αβοήθητη μια χώρα-μέλος της, που βολοδέρνει και ασφυκτιά υπό όρους οικονομικής δυσπραγίας τέτοιας και τόσης που αντιμετωπίζει τον έσχατο πολιτειακό της κίνδυνο.

Η Ευρώπη των προσδοκιών και των ελπίδων που υποτίθεται ότι θα δημιουργούσε όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για μια ευτυχέστερη ζωή των λαών της, τώρα φέρεται πικρόχολα έναντι της Χώρας μας, εφαρμόζει φασίζουσες τακτικές και πειθαναγκασμούς για συμμόρφωση προς προειλημμένες αποφάσεις. Έτσι, όχι μόνον αδιαφορεί, αλλά, το χειρότερο, αντιστρατεύεται τη θέληση ενός λαού να αυτοκαθορίζεται, να παραμείνει πιστός στις αρχές και τις αξίες της ιστορικής του κληρονομιάς.

Δεν αρνείται κανείς τις ενοχές μας στο οικονομικό επίπεδο ούτε τις αναντίρρητες οφειλές μας. Αυτός όμως δεν είναι λόγος για επίδειξη άτεγκτων συμπεριφορών και προσπάθεια στραγγαλισμού ενός ολόκληρου λαού, ενός λαού στον οποίο η Ευρώπη οφείλει πολλά, παρ’ όλες τις ατυχείς παρεκκλίσεις οφειλόμενες σε κάποιους-πολλούς ίσως- κακούς πολιτικούς

Αναρωτιέται κανείς: πού είναι οι αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού; Πού βρίσκεται η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια μεταξύ των εταίρων της Ευρώπης; αλλά και πέραν των εθνικών ορίων με όσα υφιστάμεθα ως λαός: πού είναι η βοήθεια της χριστιανικής Ευρώπης, αλλά και του λοιπού δυτικού χριστιανικού κόσμου, όταν οι μακελάρηδες του Ισλάμ σφαγιάζουν ανενόχλητα τους χριστιανικούς πληθυσμούς; Αυτή η αναταραχή, οι αναταράξεις που βιώνουμε στην παγκόσμια σκηνή, οφείλεται ασφαλώς σε μεγάλο ποσοστό και εκτρέφεται ανεμπόδιστα από τον ισλαμικό φονταμενταλισμό, που σφαγιάζει, εκδιώκει, απειλεί όλον τον κόσμο με τρομοκρατία. Πού βρίσκονται, αλήθεια, οι Ισχυροί αυτού του πλανήτη; Γιατί δεν αντιδρούν εξουδετερώνοντας το τέρας που αναστατώνει την Υφήλιο; Φοβούνται ή συμβαίνει κάτι άλλο ύποπτο; Τι να υποθέσει κανείς! Παραμένουμε ενεοί μπροστά στις φρικαλεότητες εις βάρος αδυνάτων πληθυσμών, που τους σαρώνει η θανατηφόρα πνοή του Αρμαγεδδόνα!   

Γιάννης Γουργιώτης