Γράφει ο Ηλίας Παλιαλέξης...

Πλησιάζει ο χρόνος των εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Είναι κοινή διαπίστωση ότι όσο πιο πολύ πλησιάζουν, τόσο πιο θολό γίνεται το ερώτημα. Για πιο λόγο ακριβώς καλείται ο πολίτης να ψηφίσει; Στις δημοτικές εκλογές ο δημότης θα εκλέξει δημοτική αρχή ή κυβέρνηση;

 Από τη μια οι πολιτικοί σχηματισμοί σπεύδουν να υποδείξουν στους δημότες τον “καλό” και “ άξιο” δικό τους υποψήφιο. Τον υποδεικνύουν ως τον καταλληλότερο να  επιλύσει τα προβλήματα του τόπου επειδή είναι του κόμματος. Τα κριτήρια που τεκμηριώνουν αυτούς τους  χαρακτηρισμούς  δεν αποκαλύπτονται σχεδόν ποτέ.  Όπως και οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν και επέβαλλαν την “αξιοκρατική” πρόταση. Ουσιαστικά πρόκειται για έμμεσο διορισμό δημάρχων. Από την άλλη, οι υποψήφιοι ενώ ξορκίζουν τις κομματικές στηρίξεις ως ανεπιθύμητες, τις αποζητούν άλλοι κρυφά, άλλοι φανερά και τις αποδέχονται με ανακούφιση.

Η επιλογή, να τεθεί η κομματική στήριξη ή όχι σε υποψήφιους ως κεντρικό δίλημμα των δημοτικών εκλογών είναι προφανής : Να μη μπορεί ο πολίτης να εκτιμήσει, αν ο τρόπος που πολιτεύτηκαν αυτοί που διεκδικούν την ψήφο του είναι ο ίδιος με τον τρόπο που επαγγέλλονται ότι θα πολιτευτούν κερδίζοντας τις εκλογές. Να μην του δοθεί χώρος να επεξεργαστεί ποια λογική υπηρέτησαν  στην άσκηση του δημόσιου αξιώματος και στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος οι υποψήφιοι δήμαρχοι. Να μην έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει αν του λένε αλήθεια ή ψεύδονται. Και φυσικά να αποπροσανατολιστεί ο δημότης και να μην μπει καν στη διαδικασία να σκεφτεί ποιά πρόταση, που επιλέγοντάς την, θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής του, θα δώσει ευκαιρίες να σταθεροποιήσει στη δουλειά του, θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να έχουν τα παιδιά του στον τόπο τους ένα καλύτερο αύριο. Επιχειρείται έτσι να εγκλωβιστεί ο πολίτης ώστε να αποφύγει να σκεφτεί και να επιλέξει ελεύθερα. Να αναγκαστεί τελικά στο ερώτημα « ποιά είναι τα στοιχεία που θα κάνουν έναν υποψήφιο, καλό δήμαρχο, να απαντήσει: Μα αυτός που είναι του κόμματος».

Κερδίζει όμως όλο και περισσότερους οπαδούς και εδραιώνεται σε όλο και περισσότερους ανθρώπους  η πεποίθηση ότι οι επιλογές που προέρχονται από τέτοια διλήμματα έχουν χαρακτηριστικά μετριότητας. Το επιχείρημα ότι ένας υποψήφιος είναι καλός επειδή είναι επιλογή του όποιου κόμματος δεν μπορεί να απασχολεί σοβαρά πλέον τον δημόσιο διάλογο. Είναι καιρός πια οι υποψήφιοι και κυρίως τα κόμματα  να επιδείξουν  σεβασμό και  στοιχειώδη εντιμότητα προς  τον πολίτη  και κατά τρόπο απόλυτο, να ξεκαθαρίσουν ότι στις δημοτικές εκλογές αναδεικνύονται αποκλειστικά και μόνο δημοτικές αρχές.

Οι πολίτες επίσης οφείλουν πρώτα και πάνω από όλα στην οικογένειά τους, στον εαυτό τους και στην πόλη τους να προτάξουν το πραγματικό συμφέρον της περιοχής τους. Να λύσουν μέσα τους τι επιτέλους θέλουν για τον Δήμο τους και τι ακριβώς ζητούν από τους δημοτικούς τους άρχοντες. Να ξεκαθαρίσουν τα χαρακτηριστικά που επιθυμούν να έχουν οι άνθρωποι τους οποίους εμπιστεύονται. Να αποδεχτούν οι παππούδες και οι γιαγιάδες ότι δεν ψηφίζουν πλέον για τον εαυτό τους, αλλά για τα εγγόνια τους. Να κατανοήσουν οι γονείς ότι επιλέγουν για το αύριο το δικό τους και των παιδιών  τους. Να συνειδητοποιήσουν οι νέοι άνθρωποι ότι ψηφίζοντας διαμορφώνουν το μέλλον τους. Να επιλέξουν όλοι τελικά με καθαρό μυαλό, όχι ποιο πρόσωπο, αλλά ποια λογική θα επικρατήσει. Και το βασικότερο ίσως  κριτήριο της επιλογής πρέπει να είναι, κατά τη γνώμη μας, αν η λογική των υποψήφιων δημάρχων είναι να χρησιμοποιούν τη θέση που κατέχουν προς ίδιο όφελος ή να υπηρετούν τη θέση προς όφελος της κοινωνίας. Τα ψευτοδιλήμματα όχι μόνο να μπουν στο περιθώριο, αλλά να εξοστρακιστούν από το δημόσιο διάλογο. Στη θέση τους να μπουν τα πραγματικά, αναγκαία και ωφέλιμα διλήμματα. Η ευθύνη γι αυτό είναι ευθύνη όλων μας.