Του Νίκου Τσούλια
Στη μεταπολίτευση το σύστημα πρόσβασης των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ήταν το σταθερό εργαλείο με το οποίο επιχειρήθηκαν αλλαγές στο περιεχόμενο του σχολείου και απόπειρες μεταρρυθμίσεων στην εκπαίδευση. Επιχειρήθηκε δηλαδή η αναγόρευση ενός εξωτερικού στοιχείου της εκπαίδευσης (του συστήματος πρόσβασης) ως βασικού παράγοντα εκπαιδευτικών αλλαγών!
Και ενώ ασκούσαμε κριτική σε αυτή τη μεθοδολογία, ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ να την αναγορεύσει ως μοναδικό του μέλημα, να θέσει την όλη υπόθεση ως στοιχείο απόλυτου λαϊκισμού, για να υπηρετήσει έναν κομματικό στόχο μπροστά στη διαφαινόμενη ήττα του. Γιατί θέλοντας να διαλαλήσει προεκλογικά μια ψεύτικη πραμάτεια περί «ελεύθερης πρόσβασης» στα πανεπιστήμια διαλύει την εκπαίδευση στις δύο βαθμίδες (δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια) και φυσικά και τους τίτλους αυτών, του απολυτηρίου του λυκείου και των πτυχίων. Και να γιατί.
α) Διαμορφώνει τμήματα ελεύθερης πρόσβασης, στα οποία ο μαθητής θα εισάγεται με το βαθμό του απολυτηρίου. Πρόκειται για απολυτήριο στο οποίο δεν διασφαλίζεται η αντικειμενικότητα και με βαθμολογικό κατώφλι το 9,5. Εδώ ο κ. Γαβρόγλου προσπαθεί να κρυφτεί. Στις μεταβατικές διατάξεις αφήνει ανοιχτό το ζήτημα των περιφερειακών εξετάσεων αλλά χωρίς να τις κατονομάζει, για να μην προκαλέσει αντιδράσεις! Τέτοια ανευθυνότητα… Αλλά μπορούν να εισάγονται μαθητές στα πανεπιστήμια σε Τμήματα Ελεύθερης Πρόσβασης (ΤΕΠ) με αναξιόπιστο απολυτήριο;
Το φοβερό είναι ότι και ο κ. Γαβρόγλου πριν μερικές ημέρες – και για να ενισχύσει την αναγκαιότητα του μέτρου των περιφερειακών εξετάσεων – χαρακτήρισε το σημερινό απολυτήριο (που είναι απόλυτα δικό του) ως αναξιόπιστο! Και τώρα το αφήνει μετέωρο ως προς την τύχη του – θα εξεταστεί με Υπουργική απόφαση! Δηλαδή δίνει ένα σχέδιο νόμου, χωρίς να προσδιορίζει τα στοιχεία του πιο βασικού θεσμού, του απολυτηρίου, και το οποίο όμως θα χρησιμοποιείται για την εισαγωγή σε ένα μέρος των πανεπιστημιακών τμημάτων! Σήμερα οι μαθητές του Γενικού Λυκείου παίρνουν όλοι απολυτήριο, εκτός αν κάποιος αποχωρήσει. Μέσα σ’ αυτούς είναι και ένα σημαντικό ποσοστό πάνω από 20%, στο οποίο – σύμφωνα με έγκυρες έρευνες – έχουμε λειτουργικό αναλφαβητισμό δηλαδή δεν κατέχονται τα μαθησιακά απαιτούμενα του λυκείου. Σε αυτό το ποσοστό ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται και ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο! Να κάνει τι;
β) Υπάρχει περίπτωση ένας μαθητής που υπολείπεται των λυκειακών απαιτήσεων να πάρει ποτέ πτυχίο; Εδώ δύο τινά μπορούν να συμβούν. Ή να σπουδάζει γενικά και αόριστα «χάνοντας» κρίσιμα χρόνια της ζωής του και δαπανώντας χωρίς λόγο χρήματα της οικογένειάς του ή να κατεβάσει το επίπεδο σπουδών το συγκεκριμένο πανεπιστημιακό τμήμα και να κάνει πτυχία με λειτουργικό αναλφαβητισμό, που θα είναι και παγκόσμια πρωτοτυπία!
γ) Τίθεται το εξής ερώτημα. Υπάρχει σήμερα πραγματική πανεπιστημιακή ζήτηση, που δεν ικανοποιείται; Η απάντηση είναι απόλυτα αρνητική. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έχουμε το ακριβώς αντίθετο πρόβλημα, την εγκατάλειψη των σπουδών από τους φοιτητές για διάφορους λόγους (μαθησιακούς, οικονομικούς κλπ). Και είναι το ποσοστό αυτό μεγάλο – περίπου 25%! Αντί λοιπόν να αντιμετωπιστεί η τυφλή και αδιέξοδη διαδρομή που κάνουν οι νέοι, έρχεται ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να προσθέσει σε αυτή τη διαδρομή και άλλους που έχουν ακόμα πιο αδύνατη μαθησιακή αποσκευή.
δ) Η ανοησία του όλου εγχειρήματος – αν ποτέ εφαρμοστεί – θα διαφανεί από πολλές πλευρές. Στα λύκεια η βαθμολογία θα ανέβει με πλασματικό τρόπο, αφού από την επόμενη χρονιά θα προσμετράται κατά 10% το απολυτήριο στην εισαγωγή των υποψηφίων για τις σχολές με πανελλαδικές εξετάσεις. Επειδή το μέτρο έχει εφαρμοστεί σε παλιότερες δεκαετίες και είχαμε σοβαρές παρενέργειες και στη λειτουργία των λυκείων ακόμα και στις σχέσεις εκπαιδευτικών – μαθητών / γονέων, απορώ πως οι εισηγητές του μέτρου δεν έχουν στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα.
ε) Η διαφοροποίηση μεταξύ των τμημάτων σε ΤΕΠ ή σε Τμήμα με Πανελλαδικές Εξετάσεις (ΤΠΠΕ) προφανώς θα είναι πάντα ανοιχτή με βάση το γνωστό νόμο του εμπορίου «προσφοράς και ζήτησης» και άλλοτε ένα τμήμα θα είναι ΤΕΠ και άλλοτε ΤΠΠΕ – με αυτονόητα διαφορετικό κάθε φορά το εκπαιδευτικό περιεχόμενο των φοιτητών.
στ) Η ανάγκη να ακολουθήσει και η Ελλάδα την πορεία όλων των ευρωπαϊκών χωρών με τη διαμόρφωση ενός τύπου «εθνικού απολυτηρίου» απόλυτα αξιόπιστου – και το οποίο θα είναι γενικής χρήσης και για την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και για την κοινωνική και επαγγελματική εξέλιξη των νέων – εγκαταλείπεται από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Μάλιστα ο ίδιος ο κ. Γαβρόγλου λίγες ημέρες πριν επιχειρηματολογούσε στα μέλη του ΔΣ της ΟΛΜΕ με το επιχείρημα ότι «δεν υπάρχει πουθενά αλλού απολυτήριο σαν το δικό μας». Και που καταλήγει; Στο να διαψεύδει και να κατηγορεί τον εαυτό του!
ζ) Η με “μαγικό ραβδί” ανωτατοποίηση κάθε ΤΕΙ, χωρίς κριτήρια επιστημονικά και χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η όποια τεκμηριωμένη άποψη της πανεπιστημιακής και πιο πολύ της πολυτεχνειακής κοινότητας – όπως θεσμικά και διαχρονικά προβλέπεται –, καταδεικνύει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο το μίγμα αλαζονείας και δημαγωγίας που χαρακτηρίζει την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας.
Είναι προφανές ότι ο λαϊκίστικος παροξυσμός του Υπουργού παιδείας αποσκοπεί σε κάτι πολύ ορατό. Να μπορεί να διαλαλήσει ο μέγας δημαγωγός της μεταπολίτευσης κ. Τσίπρας προεκλογικά ότι «εγώ κανόνισα να εισαχθείτε όλοι στο πανεπιστήμιο. Σας δίνω και απολυτήριο και πτυχίο χωρίς κόπο. Να το λάβετε υπόψη σας στις εκλογές»!
Πρόκειται για την απόλυτη έκφραση παρακμής. Είναι μια πολιτική αντιεκπαιδευτική και αντιπαιδαγωγική, αντιεπιστημονική και αντικοινωνική. Ελπίζω να μη ζήσουμε αυτή τη διάλυση του λυκείου και του πανεπιστημίου, του απολυτηρίου και των πτυχίων.
