Τον τελευταίο καιρό τα γεγονότα, εντός και εκτός Επικράτειας, είναι τόσα και τέτοια που ξεπερνούν τη δυνατότητα καθημερινής καταγραφής τους με κριτήριο την αξιολόγησή τους,  σχετικά με το βαθμό επηρεασμού της ζωής μας, ατομικής και συλλογικής.

Στο παρόν σημείωμά  μου θα εστιάσω την προσοχή μου σε περιπτώσεις εθνικού ενδιαφέροντος, ήτοι στις Πανελλήνιες εξετάσεις, στο μεταναστευτικό και στις τουρκικές προκλήσεις.

1. Οι Πανελλαδικές εξετάσεις αποτελούν μέρος μιας διαχρονικής προσπάθειας να βρεθεί ο καλύτερος τρόπος επιλογής των υποψηφίων που είναι φορείς της καλύτερης εκπαίδευσης, από άποψη μάθησης και γνωστικής κατάρτισης. Παρ’ όλα αυτά, δεν έχει βρεθεί μέχρι τώρα το ικανοποιητικό σύστημα εξέτασης και επιλογής των καλυτέρων.

     Το θέμα, όμως, έχει μια πιο σύνθετη μορφή από αυτή που εμφανίζεται ως μια τυπική διαδικασία επιλογής. Με το σύστημα των εξετάσεων αυτών συνάπτονται θέματα όπως: ποιότητα λειτουργίας του Δευτεροβάθμιου ελληνικού σχολείου, ύπαρξη Επαγγελματικού Προσανατολισμού, επιστημονική κατάρτιση του διδακτικού προσωπικού κλπ. Μέχρι πρότινος υπήρχε μια γενική διάρθρωση των σπουδών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, ήτοι Ανώτατες Σχολές θεωρητικής κατεύθυνσης (Φιλοσοφική, Νομική, Θεολογική κλπ).  Ανώτατες  Σχολές πρακτικής κατεύθυνσης (με βάση τα Μαθηματικά, τη Φυσική, τη Χημεία κλπ) και τέλος μια κατώτερη μορφή Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΤΕΙ και λοιπές Σχολές με συναφή αντκείμενα).

     Η επιθυμία των Ελλήνων γονέων για πανεπιστημιακή εκπαίδευση των παιδιών τους (ένα κίνητρο με κοινωνικές και ψυχολογικές καταβολές), ωθούσε ανελλιπώς την προσπάθεια για ανατατοποίηση  της κατώτερης βαθμίδας εκπαίδευσης, ώσπου τελευταία επήλθε η εξομοίωση τους με τα Πανεπιστήμια. Οι διαφορές, όμως, στο μορφωτικό περιεχόμενο δεν έπαψαν να υφίστανται για πολλούς λόγους: Προγράμματα σπουδών με διαφορετικά αντικείμενα, αξιολογικά κριτήρια εφαρμοζόμενα στην επιλογή του Επιστημονικού και Διδακτικού προσωπικού ( ΔΕΠ) κλπ.

    Απόφοιτοι της Τεχνολογικής εκπαίδευσης, με διαφορετικό μαθησιακό φορτίο, συμμετέχοντας ισότιμα στις τελευταίες  Πανελλαδικές, έδωσαν ένα πρωτοφανές ακαδημαϊκό στίγμα: είσοδος στα ΑΕΙ με ιστορικά χαμηλές βαθμολογίες, κάποιες μάλιστα υποδεέστερες του 10!

Με αυτά τα λίγα απλώς τονίζω εδώ  τα συμβάντα, χωρίς να υπεισέρχομαι στην έρευνα του υπαρκτού ήδη εκπαιδευτικού προβλήματος. Αυτό θα απασχολήσει την αρμόδια επιστημονική κοινότητα, πριν τα πράγματα παγιωμένα πλέον να πάρουν την κατιούσα, με όσα αυτό συνεπάγεται.

2. .  Η μετανάστευση είναι  ένα ιστορικό κοινωνικό φαινόμενο, με τη μορφή παγκόσμιου προβλήματος. Η κινητοποίηση  κάθε φορά του φαινομένου αυτού θυμίζει ενεργοποίηση ηφαιστείου, του πρώτου όμως η επενέργεια είναι χωρο-χρονικά πολυδιάστατη. Για τη χώρα μας έχει γίνει, δυστυχώς, μια σύγχρονη πληγή, μια τραυματική κατάσταση, γιατί η μετανάστευση έχει πάρει, κάτι διαφορετικό από την παλιά της μορφή, έχει μετεξελιχθεί σε ένα δρώμενο πολυσύνθετο. Δεν είναι μόνον η οικονομική διάσταση του προβλήματος που θα μπορούσε να εξηγήσει μια αλλογενή πληθυσμιακή κινητικότητα. Είναι και άλλες παράμετροι που μπαίνουν στο παιγνίδι.

   Στη μετανάστευση των ημερών μας υπεισέρχονται, πλην των οικονομικών και πολιτικών,  και κίνητρα πολιτισμικά και στρατηγικά. Στο πλαφόν όμως όλων αυτών βρίσκεται το οικονομικό συμφέρον. Αυτό το τελευταίο, μαζί με το στρατήγημα της εδαφικής κυριαρχίας, δημιούργησε την εστία πολέμου στη Συρία. Εκεί ξεπήδησε το προσφυγικό πρόβλημα, το οποίο γέννησε το φαινόμενο της μετανάστευσης φυλετικών ομάδων από Αφρική και Ασία, μια κίνηση που παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Για όλους αυτούς,  η Ευρώπη είναι ο επίγειος Παράδεισος. Το διαβατήριο για πραγμάτωση του ονείρου τους το κατέχει η Τουρκία, η οποία με πονηρή σκοπιμότητα έγινε ηθελημένα η χώρα υποδοχής τους.

2. Η Τουρκία συγκέντρωσε  στα δυτικά παράλιά της εκατομμύρια προσφύγων και μεταναστών.  Παίζοντας το ρόλο του κηδεμόνα όλων αυτών, απέσπασε από την Ευρώπη μεγάλα ποσά για τη συντήρησή τους, γιατί τα 4 εκατομμύρια  προσφύγων και μεταναστών επιβαρύνουν, όπως ισχυρίζεται ο Ερντογάν, τον κρατικό του Προϋπολογισμό. Τα 3 δισ. της ΕΕ. δεν επαρκούν, γι’αυτό ζητά και άλλα, πολύ περισσότερα. Αν δεν τα πάρει, απειλεί να ανοίξει τις πύλες και να γεμίσει την Ευρώπη με μετανάστες. Ο Ερντογάν αποδεικνύεται έτσι ένας ωμός και αδίστακτος εκβιαστής! Τους τελευταίους μήνες επιδεικνύει μια εξαλλοσύνη. Εξοπλίζεται μετά μανίας από αέρα και από θάλασσα με τα πιο σύγχρονα οπλικά συστήματα, από Ρωσία κυρίως, εφοδιαζόμενος με τους πυραύλους S-400. Οι ΗΠΑ του αρνήθηκαν το σύγχρονο F-135,  εξαιτίας των  S-400.

Όλα αυτά, αεροπλάνα και πολεμικός στόλος, θα αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος κατά της Ελλάδας, γιατί η «Γαλάζια Πατρίδα» του Ερντογάν και της Τουρκίας ευρύτερα, δεν  είναι τίποτε άλλο από την απόφασή του να διχοτομήσει το Αιγαίο!  Δεν ακούει και δε δέχεται πιέσεις και εκβιασμούς από κανένα, τουλάχιστον έτσι διατείνεται, ακόμη και από την υπερδύναμη, τις ΗΠΑ, του αμφιλεγόμενου Προέδρου της, που κινείται στις παρυφές ενός ψυχροπολεμικού κλίματος.

Η χώρα μας, λόγω ένδειας, εξαιτίας του υπέρογκου χρέους της, αδυνατεί να εξοπλιστεί αρκούντως και αποτελεσματικά ώστε να αποτελέσει το αντίπαλο δέος. Μόνον η ύπαρξη ισχυρής πολεμικής μηχανής θα υποχρέωνε την Τουρκία να ανακρούσει πρύμνα ματαιώνοντας τα καταχθόνια σχέδιά της!

Ας αναλογισθούν τις ευθύνες τους  οι υπεύθυνοι της εγκατάλειψης της πολεμικής μας ισχύος. Είναι υπόλογοι για το κατάντημα αυτής της χώρας, που έχει γίνει ένας απλός θεατής της τουρκικής ασυδοσίας και της ξέφρενης ρεβανσιστικής της διάθεσης, να σμικρύνει τα όρια της Ελλάδας αρπάζοντας όσα και ό,τι μπορεί από τον κορμό της. Ας γίνει, τέλος, συνείδηση ότι είμαστε μόνοι. Να μην ελπίζουμε στη βοήθεια κανενός, αν χρειαστεί, παρά μόνο ση δύναμη του Θεού και της Παναγίας!

                                        Γιάννης Γουργιώτης