Παιχνίδια στην κάλπη (Του Γιάννη Γουργιώτη)

Δημοσιεύτηκε: Κυριακή, 30 Αυγούστου 2015 22:07 Παιχνίδια στην κάλπη (Του Γιάννη Γουργιώτη)

Μέχρι το τέλος του 2015 θα έχουν πραγματοποιηθεί τρεις εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σ΄ένα χρόνο. Σε μια δημοκρατία τέτοια φαινόμενα είναι συμπτώματα πολιτικών ή πολιτειακών ανωμαλιών. Υπάρχουν πάντα τα αίτια που τις προκαλούν. Θα επιχειρήσω μερικές ψηλαφίσεις γύρω από αυτά, τονίζοντας εκ προοιμίου ότι είναι οπωσδήποτε επιβλαβή για την υγεία ενός δημοκρατικού πολιτεύματος.

Πόσο ρεαλιστικό είναι στη διακυβέρνηση της χώρας από ένα πολιτικό σχηματισμό να μην εφαρμόζονται οι προ-εκλογικές υποσχέσεις και οι προγραμματικές διακηρύξεις  με την άνοδο στην εξουσία του κόμματος αυτού; Είναι μια κοινότυπη πολιτική στερεοτυπία αυτή, γνώρισμα της πολιτικής πρακτικής στα «καθ’ημάς». Η διατύπωσή τους και η επιλεγμένη προβολή τους από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ή από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αποτελούν την πιο δόκιμη μορφή επηρεασμού της κοινής γνώμης. Επικουρικό στοιχείο της κομματικής προβολής (ή προπαγάνδας) των προεκλογικών προγραμμάτων είναι οι διάφοροι σύμβουλοι στην εκλογική διαδικασία, Έλληνες ή αλλογενείς που αμείβονται αμυδρά.

Η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, πριν λίγες ημέρες υπέβαλε την παραίτησή της, προκηρύσσοντας εκλογές για τις 20/9/15. Θα είναι η τρίτη εκλογική αναμέτρηση, όπως τονίζω πιο πάνω, μέσα στο 2015. Αυτή τη φορά αιτία εκλογών είναι η διάσπαση του κυβερνώντος κόμματος του ΣΥΡΥΖΑ σε μνημονιακούς (του Α Τσίπρα) και σε αντιμνημονιακούς ( του Π Λαφαζάνη). Με τη διάσπαση αυτή η Κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έχοντας κάτω από 150 βουλευτές έχασε τη δεδηλωμένη. Η αποτυχία δημιουργίας Κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή, οριστικοποίησε την  πιο πάνω ημερομηνία εκλογών με υπηρεσιακή Κυβέρνηση υπό την προεδρία της Κας Θάνου, Προέδρου του Αρείου Πάγου.

Η ιστορία μνημονιακών και αντιμνημονιακών επαναλαμβάνεται με μια νέα εκδοχή ή βερσιόν. Είναι η διάσπαση της αριστερής κυβέρνησης σε δύο πολιτικές «φράξιες» (όρος της αριστερής συνήθως ιδεολογίας): της μεταρρυθμιστικής(!) αριστεράς του Α. Τσίπρα και της αριστερότερης (στις παρυφές της κομμουνιστικής περιοχής) λαϊκής ενότητας του Π. Λαφαζάνη.

Τι το νέο έφερε στα πολιτικά μας πράγματα η άνοδος στην εξουσία του  ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Αλέξη Τσίπρα; Είναι αλήθεια πως προεκλογικά είχε δημιουργήσει πολλές προσδοκίες στον ελληνικό λαό ή τουλάχιστον σ‘ ένα τμήμα του ελληνικού λαού  που πίστεψε πως θα φέρει στον τόπο μια πραγματική αλλαγή στα πολιτικά ήθη, στον τρόπο διοίκησης και όσα προβλέπονται από το Σύνταγμα προς όφελος του ελληνικού λαού.

Οι μεγαλοστομίες, οι μεγαλαυχίες και οι αδάπανες υποσχεσιολογίες για τεκτονικές αλλαγές και τα ηχηρά προσόμοια, έπεισαν μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων-απηυδισμένων από τη λιτότητα και την τραγικότητα της κατάστασης- να δώσει στον Α. ΤΣΊΠΡΑ την εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης.

Από τις πρώτες ημέρες άσκησης της εξουσίας, ο Α Τσίπρας κατάλαβε πολύ καλά ότι το σχίσιμο της μνημονιακής σύμβασης δεν ήταν εφικτό, γιατί εμπεριείχε μια βραδυφλεγή βόμβα έτοιμη να εκραγεί, ότι τα νταούλια και οι ζουρνάδες είχαν ήδη αχρηστευτεί. Αναγκάστηκε να ακολουθήσει το δρόμο της διαπραγμάτευσης, που κράτησε 5-6 μήνες, με τον κρατικό μηχανισμό να περιπίπτει σε αδράνεια.  

Στο χρονικό αυτό διάστημα η υπολειτουργία της παραγωγικής διαδικασίας που τους τελευταίους μήνες, με τα capital controls, δέχτηκε ασφυκτική πίεση, οδήγησε στην εξαθλίωση, στη νέκρωση της αγοράς με αποτέλεσμα την εκτίναξη του χρέους στα ύψη, την επανεμφάνιση της ύφεσης και την αύξηση της ανεργίας.

Το κλείσιμο της συμφωνίας με τους εταίρους άνοιξε το δρόμο για το νέο μεγάλο δάνειο των 85 δισεκατομμυρίων. Είναι το τρίτο μνημόνιο μαμούθ που στέλνει το χρέος στο 200% του ΑΕΠ, που ενισχύει έτσι τη μη βιωσιμότητά του. Τα χρήματα αυτά θα μας δοθούν για να εξοφλήσουμε οφειλές από προηγούμενα δάνεια, επιτόκια κλπ. Έτσι ο κ Τσίπρας έγινε με την υπογραφή του ο νέος εκπρόσωπος του μεγάλου εθνικού χρέους, αυτός ο φιλόδοξος, ο ονειροπόλος πολιτικός λίντερ που φιλοδοξούσε να αλλάξει την Ελλάδα και την Ευρώπη. Δε γνωρίζω αν κουβαλάει ακόμη στο πίσω μέρος του κεφαλιού του αυτά τα μεγαλεπήβολα σχέδια! Πάντως δεν έπαψε να διατυμπανίζει πως η δική του δυναμική παρέμβαση έκαμψε τις αντιστάσεις των σκληροτράχηλων ευρωπαίων συντηρητικών, αυτός ένας αριστερός ιδεολόγος μιας μικρής Χώρας!  

Θα έλεγε κανείς πως το νεαρόν της πολιτικής του ηλικίας δικαιολογεί ίσως την άγνοιά του για τα τεκταινόμενα στην παγκόσμια σκακιέρα και τα παιγνίδια που παίζονται εκεί. Όλα εκτυλίσσονται με πλήρη μυστικότητα. Αν είχε κάποια σχετική πληροφόρηση  θα ήταν πιο συγκρατημένος. Άλλωστε οι ατομικές ή οι συλλογικές φιλοδοξίες για παρεμβάσεις σε βαθμό επηρεασμού κέντρων αποφάσεων, τα οποία έχουν τις δικές τους άτυπες μεν αλλά αδιαμφισβήτητες  νόρμες, είναι τουλάχιστον αφελείς αν όχι  ουτοπικές, αν δε γίνονται μεθοδικά και από τα αρμόδια όργανα μιας κρατικής οντότητας.

Αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν αποτελεί μέρος ενός ευρωπαϊκού παιγνιδιού που βραχυκυκλώνει μικρές εθνότητες, γνωστές ή άγνωστες συλλογικότητες, με υπονοούμενη την εντολή γνωστών κύκλων του εξωτερικού, αλλά κινείται αυτοβούλως(όπερ απίθανο κατά την αντίληψη πολλών), τότε είναι ένας παίκτης με επικίνδυνους ρόλους για τη χώρα την οποία εκπροσωπούσε, έως πριν λίγο, κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015.   

Η απειρία του, η εγωπάθειά του και η ναρκισσιστική του φιλαρέσκεια προκάλεσαν στη χώρα, με τη συνδρομή ενός άλλου μεγάλου νάρκισσου υπουργού του, μια αθεράπευτη επιδείνωση της γενικής παθογένειας. Η Ελλάδα βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σημείο της ιστορικής της ύπαρξης.

Ανίκανοι πολιτικοί άνδρες παγιδεύτηκαν στα σκοτεινά σχέδια ξένων συμφερόντων. Ο πλούτος της χώρας, υπόγειος, υπέργειος και αυτός των ελληνικών βουνών, αποτελούν μαγνήτη, πόλο έλξης για τη απανθρωπία των ισχυρών.  Όλα αυτά πρέπει να αλλοτριωθούν. Έπρεπε όμως να προηγηθεί το γονάτισμα, η ταπείνωση, η ακύρωση κάθε εθνικού και ηθικού κύρους της χώρας, ώστε να περιπέσει σε πλήρη ανυποληψία, σε αφαίρεση κάθε δυνατότητας αντίδρασης, οπότε η μικρή Ελλάδα θα καθίστατο αντικείμενο μιας κατά βούληση διαχείρισης, μετέωρη και απογυμνωμένη από κάθε εθνικό στοιχείο. Ποια; Η κοιτίδα του πολιτισμού, που τροφοδότησε διαχρονικά τον κόσμο με τις αρχές και τις αξίες του ανθρωπισμού, αρχές και αξίες που απόκτησαν αιώνιο κύρος με το πνεύμα της ορθοδοξίας η οποία τις ενσωμάτωσε.

Το πολιτικό σύστημα της χώρας δεν πρέπει να ξεχνά ότι η χώρα είναι εκτεθειμένη σε πολλαπλούς κινδύνους και ότι είναι περικυκλωμένη από   αλλογενείς  όμορες εθνότητες με βλέψεις πονηρές. Τα ελληνικά κόμματα οφείλουν να αφήσουν τον αλληλοσπαραγμό και να ενώσουν τις δυνάμεις τους για τη σωτηρία της χώρας.

Είναι λυπηρό που ένας νέος πολιτικός άνδρας, ταλαντούχος αναμφίβολα, σε κάποια στοιχεία της προσωπικότητάς του, την άνετη εκφορά του λόγου π.χ, ή το ευειδές προφίλ του λόγω νεότητας, έδειξε τόσα αρνητικά σημάδια του πολιτικού του ήθους, στην ουσία το ένδον της προσωπικότητάς του εκφραζόμενο από αντιφάσεις και αστάθεια στις αποφάσεις του, παρόλο που ισχυρίζεται πως θα συνεχίσει πεισματικά να βγάλει τη χώρα από τα αδιέξοδα. Κατάλαβε, ίσως, ότι  είναι το μόνο που του απομένει για να περισώσει την πολιτική του ύπαρξη. Θα φανεί στη συνέχεια αν αυτό θα είναι εφικτό. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι έχουν πολλά να του καταμαρτυρήσουν  για τις ατοπίες που διέπραξε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα που παρέμεινε στην εξουσία. Έχουν εδώ απήχηση όσα ο σοφός λαός λέει: « Η μέρα η καλή φαίνεται από την αυγή» ή το λογιότερο: « εξ όνυχος τον λέοντα», μόνο που εδώ δεν πρόκειται για λέοντα, αλλά για σκύμνο φιλοξενούμενο σε ξένη φωλιά. Τα πεπραγμένα του θα τα κρίνουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι. Θα μπορούσα ο ίδιος να απαριθμήσω πράξεις και παραλείψεις της πολιτικής του  παρουσίας στο πολιτικό προσκήνιο. Η λιβελογραφία, όμως δεν αρμόζει για έναν  νέο πολιτικό, άπειρο και επιπόλαιο, που εμμένει όμως σε πεπλανημένες θέσεις του που μαρτυρούν έλλειψη δημοκρατικότητας, π.χ άρνηση συνεργασίας με άλλα κόμματα. Λυπάμαι, όμως, γιατί δεν υπολογίζει την κρισιμότητα των στιγμών και δε συναινεί για τη σωτηρία της Πατρίδας, μιας Πατρίδας που υπέρκειται όλων των άλλων πραγμάτων : « Μητρός τε και πατρός../../ τιμιότερον και αγιότερον εστίν η Πατρίς» , μια σαφής θέση της αρχαιοελληνικής (Σωκρατικής) σκέψης και πίστης.

Μόνον αυτά για σήμερα, τα υπόλοιπα καθ’ οδόν προς το Γολγοθά!

Γιάννης Γουργιώτης
28/8/15
 
 
Προσαρμοσμένη αναζήτηση