(στην ατομική και συλλογική ζωή)

Ένα από τα πολλά ψυχοπνευματικά γνωρίσματα του ανθρώπου(ήτοι κοινωνικότητα, συντροφικότητα, ηθικότητα, θρησκευτικότητα κλπ) είναι η οικονομική του ιδιότητα, δηλαδή το σύνολο των ενεργειών του για να εξασφαλίζει τα προς το «ζην» και όχι μόνον αυτό. Είναι δηλαδή ο άνθρωπος και οικονομικό όν, κυρίως δε αυτό.

Η οργάνωση της ζωής σε ομάδες, μικρότερες ή μεγαλύτερες, σε κρατικές κοινωνίες, απαιτούν πιο σύνθετες και πιο οργανωμένες δραστηριότητες για να εξυπηρετήσουν ένα μεγάλο φάσμα συλλογικών αναγκών. Η οργάνωση όλων αυτών των ενεργειών συνιστά αυτό που στην οικονομική γλώσσα αποκαλείται σχεδιασμός ή προγραμματισμός.

Ένας καλός προγραμματισμός είναι συνάρτηση της ικανότητας και της οξύνοιας των ατόμων που σχεδιάζουν το σήμερα και το αύριο τη οικονομικής ζωής μιας συλλογικότητας. Η πρόβλεψη είναι η βασικότερη συνιστώσα  για έναν επιτυχημένο προγραμματισμό που να περιλαμβάνει όλες τις εκφάνσεις της οικονομικής ζωής, αλλά και πέραν αυτής όλες τις απόψεις μιας στέρεα δομημένης ατομικής ή συλλογικής ζωής.

Στην οικονομική ζωή κάθε χώρας, ο οικονομικός σχεδιασμός, είναι η αφετηρία για μια σωστή και ορθολογική οριοθέτηση όλων των οικονομικών παραμέτρων με παράλληλη δημιουργία ενός μηχανισμού προσαρμοστικότητας χάρις στη δυνατότητα ελιγμών που θα υπαγορεύουν οι εξελίξεις και οι συγκυρίες.

Δεδομένου, λοιπόν, του πολύ σοβαρού ρόλου ενός προγραμματισμού, το θέμα παραπέμπει άμεσα στα πρόσωπα που θα κληθούν να καταρτίσουν ένα κρατικό προϋπολογισμό. Η αναφορά εφεξής θα γίνεται στα καθ’ημάς, στην ελληνική οικονομική πραγματικότητα.

Ποια είναι συνήθως τα πρόσωπα που καταρτίζουν τον Προϋπολογισμό του Κράτους; Είναι μόνο πολιτικά πρόσωπα του ελληνικού Κοινοβουλίου; Διαθέτουν πάντα τα πρόσωπα αυτά την τεχνογνωσία, τη γενική μόρφωση και ειδικότερα τη γνώση της οικονομικής θεωρίας ή των θεωριών; Διαθέτουν την αντικειμενικότητα και τη βαθύτερη προσήλωση στην ιδέα του εθνικού συμφέροντος; Για την τελευταία αυτή προϋπόθεση αναγκαία είναι η εθνική συναίνεση. Τι θα πει αυτό; Κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι, παρ’όλες τις πολιτικές τους διαφορές, θα πρέπει να βρουν κοινούς τόπους, κάποια κοινά σημεία προσέγγισης, συνεννόησης και θετικής συμβολής  για την κατάρτιση ενός αποτελεσματικού προϋπολογισμού που να είναι λειτουργικός, να είναι το κέντρο αναφοράς κάθε πολιτικής ενέργειας. Στην ανάγκη, να υπάρχει η δυνατότητα συμμετοχής εξωκοινοβουλευτικών παραγόντων, ατόμων εγνωσμένου κύρους στον οικονομικό τομέα. Αν δεν υπάρχει θεσμική πρόβλεψη για κάτι τέτοιο (μου διαφεύγει η λεπτομέρεια αυτή), ας θεσπιστεί ιδιαίτερος νομικός όρος γι’ αυτό.

Στη σύνταξη του Εθνικού Προϋπολογισμού, οι διιστάμενες απόψεις καλόν είναι να ελαχιστοποιούνται, να μην κατατρίβονται οι συντάκτες με τη συζήτηση επουσιωδών θεμάτων, να επικεντρώνονται στα σοβαρά και ουσιώδη, ώστε να προκύπτει το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα. Να γίνεται χρήση επιχειρημάτων στη ροή μιας διαλεκτικής διαδικασίας. Οι κραυγές και οι ανούσιες αντιπαραθέσεις που συνήθως γίνονται για εντυπωσιασμό, πρέπει να παραμένουν απέξω σε όλη τη φάση της εργασίας πάνω στον προϋπολογισμό.

Όσα αναφέρω πιο πάνω είναι απόψεις μου για το δέον  γενέσθαι στο θέμα του προϋπολογισμού. Τα πράγματα όμως στην ελληνική πραγματικότητα, το γε νυν έχον, είναι πολύ διαφορετικά. Αντιπαραθέσεις, διαξιφισμοί και, όχι σπάνια, μεταφορά του πεζοδρομίου στην αίθουσα του Κοινοβουλίου κατά την ψήφιση του Προϋπολογισμού, όπου τραυματίζεται βάναυσα το δημοκρατικό πνεύμα.

Η όξυνση των πολιτικών παθών οφείλεται συνήθως στο διαγκωνισμό για την άνοδο στην εξουσία, η οποία φαντάζει ως ελκυστική αρχαία  θεά που διεγείρει τα πάθη, εκτρέπει τις συζητήσεις προς ανέλεγκτες συμπεριφορές και υποβαθμίζει το πολιτικό ήθος. Στο βάθος όλου  αυτού του γελοιογραφικού πίνακα κρύβεται καμουφλαρισμένα και υποκριτικά ο «καρνάβαλος» που λέγεται συμφέρον και πολιτική σκοπιμότητα.

Τις ημέρες αυτές είναι ιδιαζόντως απεχθές το πολιτικό σκηνικό. Ενώ η Χώρα βρίσκεται ένα βήμα από το γκρεμό, στο χείλος του διεξάγεται το παιγνίδι της διελκυστίνδας. Οι μεν τραβούν το σκοινί ως εκπρόσωποι της καθεστηκυίας τάξης, διαχειριζόμενοι τα ενεστώτα και φλέγοντα θέματα που σιγοψήνουν το λαό και υπονομεύουν την εθνική μας ακεραιότητα, οι δε, με σύνθημα τη δήθεν βελτίωση των πραγμάτων στη χώρα, αγωνίζονται για την άνοδο στην εξουσία όσο το δυνατόν γρηγορότερα για τους δικούς τους λόγους που δύσκολα αποκρύπτονται. Έστω ότι οι τελευταίοι πετυχαίνουν το σκοπό τους, έχουν όμως αναλύσει σε βάθος ποια εξουσία θα έχουν αναλάβει, ποια χώρα θα κυβερνήσουν; Τέτοια άγνοια κινδύνου είναι ανεπίτρεπτη σε στιγμές που η Ελλάδα προσπαθεί να αποφύγει τον επιθανάτιο ρόγχο!.

-Κύριοι όλου του πολιτικού φάσματος, αφυπνιστείτε! Αφήστε τις πολιτικές ανοησίες, τους παλιμπαιδισμούς, τις ίντριγκες και συσπειρωθείτε για τη σωτηρία της χώρας και του λαού, πριν να είναι αργά. Οι γύπες πετούν πάνω από τα κεφάλια μας για να κατασπαράξουν τις σωρούς μας, αν τελικά δε συνέλθετε από την αδράνεια, την εσωστρέφεια και το ηλίθιο πείσμα σας. Ενωθείτε και πέστε το ΟΧΙ με ένα ηχηρό κρεσέντο άρνησης στην υποτέλεια και στα ύπουλα σχέδια εχθρών και άσπονδων «φίλων» που έχουν ήδη εκδηλώσει τα ύπουλα σχέδιά τους κι έχει γίνει πλέον φανερός ο στόχος τους στο πού μάς οδηγούν. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία!

Το γεγονός ότι σχεδιάζουν ερήμην της πολιτικής ηγεσίας σας τα οικονομικά μας μεγέθη, υπολογίζουν τα ελλείμματα του επόμενου έτους, με νούμερα που δε συμφωνούν με αυτά των οικονομικών μας υπηρεσιών, που προσπαθούν να μειώνουν προοδευτικά το επίπεδο της οικονομικής μας ζωής απαιτώντας συνεχώς νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, αυξάνοντας την ανεργία με τις απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων, όλα αυτά είναι αποδείξεις, και όχι απλώς ενδείξεις, ότι «κάτι σάπιο τρέχει στο βασίλειο της Δανεμαρκίας».

Κόψτε αυτές τις ορέξεις των επίβουλων εχθρών και των δήθεν φίλων. Αυτό θα το επιτύχετε με την ενότητα, την αποφασιστικότητα και με έξυπνες κινήσεις, αποδεικνύοντας ότι τον Έλληνα δεν τον έχει εγκαταλείψει η ευψυχία, το γενναίο φρόνημα και η αγάπη του για την Πατρίδα, μια πατρίδα με βαριά κληρονομιά διαχρονικά επικυρωμένη

Κλείνοντας το κείμενό μου τούτο, θεωρώ αναγκαίο να αναφερθώ σ‘έναν παράγοντα υπεράνω ορίων σημαντικό, του οποίου αγνοούμε συστηματικά την ευνοϊκή επίδραση που μπορεί να παραχωρήσει, αν τον επικαλεστούμε στη λειτουργία των εθνικών μας θεμάτων: είναι η βοήθεια του Σωτήρος Χριστού και της μητρός Του, Αειπαρθένου και ακηράτου Θεοτόκου Μαρίας, που υπήρξαν πάντα θερμοί προστάτες και βοηθοί στην εθνική μας ζωή.

Ο δρόμος της δήθεν προόδου που ακολουθούν πολλοί χωρίς Θεό, θεωρία της  μοντέρνας νοοτροπίας που θεωρεί ασυμβίβαστη την πρόοδο με τη θεοσέβεια, ανατρέπει κατεστημένες αντιλήψεις, αποπροσανατολίζει και υψώνει εμπόδια με απατηλό τρόπο. Οι αντιχριστιανικοί μηχανισμοί της Νέας Τάξης πραγμάτων, με άξονα την υλιστική αντίληψη και τον αθεϊσμό, αποπροσανατολίζουν και ναρκώνουν τις συνειδήσεις, όταν το ηθικό έρμα είναι ανύπαρκτο ή ανεπαρκές. Τέτοια άτομα  θα ήταν τελικά αρνητικά και επικίνδυνα  στοιχεία σε υπεύθυνες θέσεις. Η έλλειψη σταθερής βούλησης, αποφασιστικότητας, ηθικού κύρους, πίστης στο Θεό  και ακαταμάχητου θάρρους, θα  σηματοδοτούσαν τη μοιραία κατάληξη, το ναυάγιο ενός ονείρου, του δικού μας, αλλά κυρίως της νέας γενιάς για την οποία φαίνεται να παίρνει τη μορφή του ανεκπλήρωτου. Η διάψευση αυτής της θέσης μου εύχομαι και προσεύχομαι να γίνει σύντομα για χάρη της νέας γενιάς  για την οποία αξίζει κάθε θυσία όλων μας, ιδιαίτερα αυτών που κρατούν στα χέρια τους τη μοίρα αυτού του τόπου. Βασική τους μέριμνα να είναι το μέλλον των διάδοχων γενεών. Σε κάθε προγραμματισμό να πρυτανεύει η σκέψη και η πρόβλεψη υπέρ αυτών, γιατί αποτελούν το μέλλον και την εγγύηση για την ιστορική ύπαρξη αυτής της Χώρας.

 Γιάννης Γουργιώτης