Του Γιώργου Λακόπουλου από το thetoc.gr

Η εκλογή Προέδρου θα είναι αρνητική εξέλιξη. Όχι γιατί θα είναι κακός πρόεδρος ο Στ. Δήμας αν εκλεγεί, αλλά γιατί είναι χείριστη η μεθόδευση που κάνει η Κυβέρνηση.

Στην πολιτική όλα μπορούν να συμβούν. Πχ ο Γιούνγκερ και ο Άδωνις να πείθουν όσους ερωτώνται στις δημοσκοπήσεις και να “κλείνουν την ψαλίδα” των προτιμήσεων τους μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ . Ή να δίνουν την τρίτη θέση στο ΠΑΣΟΚ καθώς προχωράει η διάσπασή του- όταν διαλυθεί τελείως μπορεί και να του δώσουν τη δεύτερη.

Ένα όμως δεν μπορεί να συμβεί: να καταργηθεί η κοινή λογική. Όσοι επιμένουν να τη χρησιμοποιούν θα καταλήγουν αναπόφευκτα σε ορισμένες απλές παρατηρήσεις για την τροπή που μπορούν να πάρουν τα πράγματα. Με αυτή λογική, όπως και αν βλέπει κανείς τα πράγματα και όπως και αν επιθυμεί να προχωρήσουν, υπάρχουν μόνο δύο ενδεχόμενα πάνω στα οποία θα κινηθούν οι εξελίξεις. Ας τα δούμε αναλυτικά.

Το ένα ενδεχόμενο είναι να αναδείξει η παρούσα Βουλή Πρόεδρο της Δημοκρατίας- ανεξάρτητα με το κάτω από ποιες συνθήκες θα συμβεί. Σε αυτήν την περίπτωση η παρούσα κυβέρνηση παραμένει στη θέση της και τον προσεχή Φεβρουάριο πρέπει να εμφανιστεί στο Γιούργογκρουπ και να απαντήσει οριστικά αν θα λάβει τα συγκεκριμένα μέτρα που ζήτησε η τρόικα για να ολοκληρώσει την αξιολόγηση της, ώστε να κλείσει το «πρόγραμμα»- δηλαδή το Μνημόνιο-και να αρχίσει η συζήτηση για άλλα δυο θέματα: τους όρους της προληπτικής πιστωτικής γραμμής -κάτι σαν λάιτ Μνημόνιο- και την οριστική απόφαση για το χρέος. Καθαρά πράγματα.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να μη γίνεται αναφορά σε αυτό το θέμα, για το οποίο η ίδια ζήτησε παράταση. Αλλά είναι κάτι που η ίδια δημιούργησε και βρίσκεται στο δρόμο της χώρας.

Αν το ζήτημα του προέδρου της Δημοκρατίας, άρα και των προώρων εκλογών, κλείσει όπως επιδιώκει η κυβέρνηση, ο Σαμαράς θα πρέπει να κάνει τον Φεβρουάριο αυτό που ανέβαλε το Δεκέμβριο: να πάρει εισπρακτικά μέτρα για να κλείσει το δημοσιονομικό κενό που διαπιστώνει η τρόικα για το 2015, να τροποποιήσει επί το δυσμενέστερο για τους εργαζόμενους το ασφαλιστικό σύστημα, την εργατική και συνδικαλιστική νομοθεσία και να υλοποιήσει άμεσα αυτά στα οποία έχει αποτύχει ως τώρα στον τομέα των μεταρρυθμίσεων κλπ.

Να υιοθετήσει δηλαδή ότι απέφυγε πριν λίγες εβδομάδες στο Παρίσι. Οι δανειστές είναι σαφείς: take it or leave it.

Δεν περνούν νέα μέτρα από τη Βουλή

Ωστόσο οι λόγοι για τους οποίους το απέφυγε ως τώρα παραμένουν -με πιο σημαντικό ότι δεν μπορεί να περάσει στη Βουλή τέτοια μέτρα. Αφήνουμε κατά μέρος ότι θα διαψευστούν οι διαβεβαιώσεις του Βενιζέλου ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα, γιατί η αυτοδιάψευση του είναι σχεδόν όρος της δημόσιας παρουσίας του. Πχ η επίσπευση της προεδρικής εκλογής: όλοι θυμούνται με πόση αποφασιστικότητα ανακοίνωσε τη «θεσμική δέσμευση» ότι η διαδικασία θα κινηθεί το Φεβρουάριο.

Υπάρχει λοιπόν θέμα πως η κυβέρνηση θα δεχθεί όσα έλεγε για «κόκκινες γραμμές» και άλλα κουραφέξαλα; Πώς θα πείσει τους βουλευτές να ψηφίσουν τα νέα μέτρα; Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας θα άρει τις δραματικές συνέπειες που θα έχουν στους πολίτες αυτά τα μέτρα; Αντιδρά κανείς όταν του κόβουν σύνταξη πριν την προεδρική εκλογή αλλά το δέχεται ασμένως μετά; Καταψηφίζουν οι βουλευτές στη μια περίπτωση, αλλά υπερψηφίζουν στην άλλη;

Συνεπώς στην περίπτωση που η Βουλή αναδείξει Πρόεδρο η κατάσταση σε ό,τι αφορά τη χώρα θα βρίσκεται στο ίδιο σημείο και η κυβέρνηση θα πέσει στην παγίδα που έστησε για άλλους. Όσα έχει ζητήσει η τρόικα – ως υποχρέωση που έχει αναλάβει η Ελλάδα όταν δανειοδοτήθηκε- για να συνεχιστεί η χρηματοδοτική υποστήριξη, θα ισχύουν πάντα . Φυσικά υπό καθεστώς διεθνούς οικονομικού ελέγχου και με το ΔΝΤ στον ίδιο ρόλο .

Αυτή είναι η κεντρική αντίφαση αυτής της εξέλιξης: εφόσον εκλεγεί ο Πρόεδρος η κυβέρνηση θα πρέπει να υλοποιήσει πριν το τέλος Φεβρουαρίου ό,τι ανέβαλε- αλλά αυτό δεν είναι σε θέση να το κάνει, γι αυτό και τα ανέβαλε.

Σε περίπτωση που αρνηθεί τις υποσχέσεις της θα γίνει καταγέλαστη στους Ευρωπαίους. Σε περίπτωση που δεν καταφέρει να περάσει τα μέτρα τη Βουλή θα καταρρεύσει.

Πως λοιπόν ισχυρίζεται ο Πρωθυπουργός ότι η εκλογή Προέδρου και η αποφυγή εκλογών είναι προϋπόθεση σταθερότητας, όταν τα μόνο λογικά ενδεχόμενα σε αυτή την περίπτωση είναι είτε η επιβολή σκληρών μέτρων, είτε η αστάθεια και τελικά οι… πρόωρες εκλογές;

Κοντολογίς το σενάριο της κινδυνολογίας στο οποίο επιστρατεύει τους δικούς της τσαρλατάνους και τους συνήθεις διεθνείς υποστηρικτές της, ισχύει περισσότερο αν καταφέρει να εκλέξει πρόεδρο, παρά αν αποτύχει. Συν το βαρύ τραυματισμό που θα έχει επιφέρει στον πολιτικό βίο της χώρας με τις μεθόδους που χρησιμοποιεί .

Από αυτή την άποψη η εκλογή προέδρου θα είναι αρνητική εξέλιξη. Όχι γιατί θα είναι κακός πρόεδρος ο Σταύρος Δήμας αν εκλεγεί- κάθε άλλο. Αλλά γιατί είναι χείριστη μεθόδευση που κάνει η κυβέρνηση- αρνούμενη να δεχθεί ότι τελείωσε ο χρόνος της. Αυτή η μεθόδευση οδηγεί σε αυτά που λέει ότι πρέπει να αποφύγει η χώρα. Είναι θέμα κοινής λογικής.

Συνεχίζεται...