Διάβαζε κανείς στα φύλλα των εφημερίδων της περασμένης Κυριακής (14/12/14) τα εξής σημαντικά που αφορούν την εθνική μας οικονομία:

Στο Χρηματιστήριο των Αθηνών, μέσα σε 4 συνεδριάσεις, ο Γενικός Δείκτης είχε απώλεια της τάξης του 20,5%.

Συρρίκνωση της κεφαλαιοποίησης της αγοράς κατά 12,5 δισεκατομμύρια euro.

Εκτόξευση των spreads στα ελληνικά ομόλογα, που είναι μια αντίδραση των ξένων επενδυτών στην πολιτική αβεβαιότητα που έχει δημιουργηθεί στη Χώρα μας τις τελευταίες ημέρες

Η απόδοση του 10ετούς ομολόγου εκτοξεύτηκε στο 9,25%, ενώ στα 3ετή και 2ετή ομόλογα το spreads σημείωσε μεγάλη άνοδο.

Τα νούμερα αυτά που απεικονίζουν την κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή η οικονομία μας, είναι ιδιαίτερα αποθαρρυντικά. Είναι συνέπεια του φόβου και του δισταγμού των επενδυτών να βάλλουν τα λεφτά τους εδώ με κίνδυνο να τα χάσουν. Η κατάσταση αυτή δε φαίνεται να εγγίζει ιδιαίτερα μια σοβαρή μερίδα του πολιτικού κόσμου της Χώρας, που αντιπαρέρχεται τον κίνδυνο σφυρίζοντας αδιάφορα. Φαίνεται πως οι πολιτικοί μας έχουν βάλει παρωπίδες στην τύφλα τους και έχουν θέσε σε αδράνεια τον εγκέφαλό τους.

Εμείς ο λαός, οι χαχόλοι, περιμέναμε μια λύση των σοβαρών προβλημάτων του τόπου, αλλά και του καθένα μας χωριστά. Μετράμε τις πληγές μας από τα απανωτά χτυπήματα που μας προκάλεσαν οι σαλτιμπάγκοι της πολιτικής μας ζωής. Υφιστάμεθα επί μια πενταετία και πλέον μια υποχρεωτική αιμοδοσία, μια αφαίμαξη που τείνει να εξαντλήσει και τα τελευταία κύτταρά μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κι ενώ πιστεύαμε ότι πλησίαζε ο καιρός της απαλλαγής μας-όπως μας διαβεβαίωναν οι αρμόδιοι-από δαιμονικές καταστάσεις, τα οικονομικά μνημόνια δηλαδή, δημιουργώντας μας ελπίδες- ίσως φρούδες, αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς, γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία-ότι η οικονομία μας μπήκε σε μια διαδικασία σταθεροποίησης, με την υπόσχεση στήριξης έξωθεν, ώστε να ορθοποδήσουμε. Τη στιγμή αυτή όλα άλλαξαν άρδην! Το πολιτικό κλίμα έγινε ξαφνικά πολύ βαρύ, αφόρητο: αστραπές και βροντές, θυελλώδεις άνεμοι,  καταιγίδες και πυκνή ομίχλη κάλυψαν το πολιτικό τοπίο. Ο κακός δαίμονας που φωλιάζει στα φυλετικά μας κύτταρα, διέρρηξε τις ασθενείς αντιστάσεις, τον ασθενικό κλοιό όπου ήταν περιχαρακωμένος∙ άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου απελευθερώνοντας έτσι θύελλες και τυφώνες που με το ζόρι και μεγάλη προσπάθεια συγκρατούσαμε σε αδράνεια, με τη βοήθεια και την ανοχή, φυσικά, εξωγενών παραγόντων, οι οποίοι, να το ομολογήσουμε, δεν έπαιξαν και τον καθαρότερο ρόλο στη δύσκολη πορεία μας για μια καλύτερη μοίρα.

Οι διαπλοκές, η απληστία, η ασυνειδησία και όλα τα αρνητικά στοιχεία ενός πολιτικού συστήματος μάς οδήγησαν στη χρεοκοπία, αν και αυτή δεν κηρύχτηκε επίσημα ως πιστωτικό γεγονός και δεν έγινε στάση πληρωμών, με την ανοχή του οικονομικού Κέντρου των Βρυξελλών. Η απειλή για έξοδό μας από την ευρωζώνη, το γνωστό grexit, είχε τεθεί στο περιθώριο. Τώρα με το θέμα της εκλογής Προέδρου της ελληνικής Δημοκρατίας, τα πολιτικά πράγματα πήραν τη χειρότερη τροπή. Σημειώνεται αγώνας μέχρις εσχάτων των πολιτικών Κομμάτων, κυρίως των δύο μεγαλυτέρων, για το ποιο θα κερδίσει τις εκλογές που θα προκηρυχθούν σε περίπτωση μη εκλογής Προέδρου αυτές τις ημέρες. Βασική μέριμνα, κεντρικός άξονας της πολιτικής των Κομμάτων είναι η κατάκτηση του μαγικού αριθμού 180 για τους μεν και του 121 για τους δε. Στην πρώτη περίπτωση εκλέγεται Πρόεδρος, οπότε δε θα γίνουν εκλογές∙  στη δεύτερη περίπτωση δε θα εκλεγεί Πρόεδρο, οπότε διαλύεται η Βουλή και προκηρύσσονται εκλογές  μέσα σ’ένα μήνα, κατά το Σύνταγμα (άρθρο 32).

Αυτή είναι εν συντομία η ροή των σχετικών διεργασιών της προεδρικής εκλογής. Η ουσία, όμως του πράγματος είναι διαφορετική, γιατί αφορά το άμεσο μέλλον του τόπου. Η αβεβαιότητα, ο σκοτεινός πολιτικός ορίζοντας που δημιουργήθηκε εδώ και λίγες εβδομάδες, έφερε τα αρνητικά αποτελέσματα που αναφέρονται στην αρχή. Το grexit επανέρχεται στο προσκήνιο. Το τοπίο γίνεται πιο θολό, πιο απογοητευτικό και πηγή εκνευρισμού για όλους μας, αφού είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι έρχονται καλύτερες ημέρες, έστω και με κάποια βραδύτητα. Πιστεύαμε, επίσης, ότι οι πολιτικές ηγεσίες θα εύρισκαν έναν κοινό τόπο συνεννόησης, να δείξουν μια αμοιβαία υποχωρητικότητα σε κρίσιμα ζητήματα, για την καλύτερη και λυσιτελέστερη διαχείριση των κρίσιμων συνθηκών που βιώνει η Χώρα.

Τώρα όμως παριστάμεθα μάρτυρες μιας άνευ ορίων αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο αντιπάλων, Κυβέρνησης και Αντιπολίτευσης, μια αντιπαράθεση που αποβλέπει στην εξυπηρέτηση κομματικών συμφερόντων. Αλλά το μόνο αληθινό, πραγματικό και υπέρτατο συμφέρον είναι αυτό του ελληνικού λαού, της σωτηρίας του και της επιβίωσής του, που  είναι ο υπέρτατος νόμος, μια προαιώνια και αενάως ισχύουσα πολιτική και κοινωνική αρχή: salus populi suprema lex esto. Αυτή, όμως, η αρχή παραμένει περιθωριοποιημένη από μικρά πολιτικά αναστήματα, τα οποία, χωρίς αυτοέλεγχο και αυτογνωσία, μπαίνοντας στον πολιτικό στίβο, αποκτούν την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας, της ανυπέρβλητης ικανότητας και της παντογνωσίας, και ας είναι στο βάθος «κύμβαλα αλαλάζοντα», μυωπικοί και όχι σπάνια αμβλύνοες.

Οι θυσίες του ελληνικού λαού θα πάνε χαμένες, αν τα αντιμαχόμενα πολιτικά κόμματα, δεξιά ή αριστερά ή άλλης πολιτικής απόχρωσης, δε συνέλθουν και δεν προτάξουν το εθνικό συμφέρον αφήνοντας πίσω τους τις φτηνές τους φιλοδοξίες για την εξουσία, η οποία αναμφίβολα έχει ελκτική γοητεία, αλλά κρύβει ταυτόχρονα αμέτρητες παγίδες έτοιμες να αφανίσουν τον άπειρο και ανίδεο πολιτικό. Αυτό μικρή σημασία θα είχε αν δεν υπήρχαν οι ολέθριες αντανακλάσεις πάνω σε αυτούς που συνδέονται μαζί του στη σχέση εκπροσώπου και εκπροσωπούμενου.

Ποιος είναι, όμως ο καλός πολιτικός;   

Καλός πολιτικός είναι αυτός που εμφορείται από αρετές και αναγνωρισμένες αξίες, από ευγενείς φιλοδοξίες για κοινωνική προσφορά προς τους συμπολίτες του και προς την πατρίδα. Ο πολιτικός που στο πνεύμα του κυριαρχεί η αντίληψη του χρέους, που την καρδιά του την πλημμυρίζει η αγάπη, που δονείται από φιλάνθρωπα αισθήματα, που, τέλος, βρίσκεται πέρα και πάνω από υλιστικές πεποιθήσεις, που βρίσκονται στον αντίποδα της καθαρής πολιτικής ιδεολογίας. Αν απουσιάζουν αυτές οι αρετές από έναν πολιτικό, ο οποίος συγκυριακά βρέθηκε στην πολιτική ζωή με έναν σημαντικό ρόλο, αυτός ο πολιτικός είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος για το σύνολο, ικανός για τα χειρότερα.

Η συμπεριφορά και το πολιτικό ήθος που εκδηλώνουν κάποιοι στην παρούσα πολιτική συγκυρία , που είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για τη χώρα, είναι απαράδεκτα και απορριπτέα. Ο ελληνικός λαός ζώντας μέσα σε μια σύγχυση, έχοντας χάσει την ικανότητα  αξιολόγησης μιας σωστής πολιτικής προσωπικότητας, αφού βομβαρδίζεται κυριολεκτικά από αντιφατικές διακηρύξεις και από αλλοπρόσαλλες ρητορείες των αδίστακτων και ανυποχώρητων κομματανθρώπων, κινδυνεύει να κάνει λανθασμένες πολιτικές επιλογές που θα έβλαπταν την εθνική του αυθυπαρξία.

Αν οι πολιτικοί όλων των αποχρώσεων δεν αφυπνιστούν έστω και την τελευταία στιγμή και να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να συνεργαστούν με ένα μίνιμουν συναίνεσης, παρ’ολες τις διαφορές τους, γιατί είναι φυσικό να υπάρχουν πολιτικές διαφορές μεταξύ τους, για το καλό της Πατρίδας και το μέλλον της νέας γενιάς, οι ευθύνες τους θα είναι τεράστιες έναντι του ελληνικού λαού. Να πάρουν τις σωστές αποφάσεις, ώστε η χώρα να επανακτήσει το φυσιολογικό της ρυθμό, αφήνοντας κατά μέρος τα λάθη και τις παραλείψεις, προϊόντα του εγωισμού, της φιλαυτίας και εν πολλοίς της απερισκεψίας. Κρίμα να πληρώσουν αυτοί που δε φταίνε, πολύ δε περισσότερα η Πατρίδα. Και ο ίδιος ό λαός δεν είναι άμοιρος ευθυνών, γιατί από αυτόν πηγάζει κάθε εξουσία. Χορηγώντας το όπλο αυτό σε κάθε τυχάρπαστο γίνεται ο άμεσο συνεργός του κάθε πολιτικού εγκλήματος κατά της χώρας.

Γιάννης Γουργιώτης