Η διεθνής πολιτική και η πολιτική της... "καρέκλας" (του Νίκου Τζιόπα)

Δημοσιεύτηκε: Παρασκευή, 01 Ιουλίου 2016 21:10 Η διεθνής πολιτική και η πολιτική της... "καρέκλας" (του Νίκου Τζιόπα)

Δύο είναι τα σοβαρότερα μειονεκτήματα που καθιστούν έναν πολιτικό επικίνδυνο για την πατρίδα του: η προδοσία και η άγνοια της πραγματικότητας.  Και δε νομίζω ότι χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω επ΄αυτού.  Ασφαλώς μπορεί άνετα ο αναγνώστης να αντικαταστήσει τη λέξη "πολιτικός" και με τις λέξεις  "κυβέρνηση",  "κράτος", "λαός", "δημοσιογράφος" και όποιες άλλες έχουν σχέση με την πολιτική ζωή του τόπου.

Και στις δύο περιπτώσεις  (προδοσία και άγνοια) οι επιπτώσεις για την πατρίδα μπορεί να είναι καταστροφικές. Βλέπετε η τύχη,  δεν το έχει συνήθεια να βοηθάει τα έθνη να επιβιώσουν.

Χιλιάδες αναλύσεις , συζητήσεις  και τοποθετήσεις έγιναν ώστε να εξηγηθεί το αποτέλεσμα του Βρετανικού δημοψηφίσματος, το οποίο έθεσε μια από τις ισχυρότερες χώρες  της Ευρώπης εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και σωστά γίνονται, διότι οτιδήποτε συμβαίνει σε αυτόν τον οργανισμό μας αφορά άμεσα αφού η Ελλάδα είναι μέλος του. Συμπεράσματα του τύπου "είναι ζήτημα που αφορά μόνο την τύχη της Μεγάλης Βρετανίας" θεωρώ ότι είναι εντελώς πρόχειρα και αβάσιμα. Κι αυτό γιατί, εφόσον τελικά η Βρετανία αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, υπάρχουν σημάδια που δείχνουν ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες χώρες. (και γράφω "εφόσον" γιατί τα συμφέροντα που εναντιώθηκαν στο BREXIT δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια).

Ήδη σε χώρες όπως η Γαλλία, η Αυστρία, η Ολλανδία, η Δανία και άλλες, τα ευρωσκεπτιστικά κινήματα όχι μόνο έχουν αυξήσει εντυπωσιακά τη δύναμή τους, αλλά βρίσκονται ήδη στα πρόθυρα της εξουσίας και, μάλιστα, με κύριο ζήτημα στην πολιτική τους ατζέντα της αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Χαρακτηριστικά αναφέρω τις περιπτώσεις της Λεπέν στην Γαλλία η οποία έχει ανεβάσει εντυπωσιακά τα ποσοστά της και του Στράχε στην Αυστρία, με το "Κόμμα της Ελευθερίας" του οποίου ηγείται, να βρίσκεται σταθερά πρώτο σε όλες της δημοσκοπήσεις.  Ακόμη και στην καρδιά της "Γερμανοποιημένης Ευρωπαϊκής Ένωσης", στην ίδια τη Γερμανία, η "Εναλλακτική για τη Γερμανία" (AfD) έχοντας μια καθαρά εχθρική προς της Ε.Ε. ατζέντα, πέτυχε στις τελευταίες εκλογές ποσοστά που σε μερικές περιοχές έφτασαν στο εντυπωσιακό 22%! Ακόμη και στην Ιταλία ο Πέπε Γκρίλο ζητάει τώρα δημοψήφισμα με ξεκάθαρο ερώτημα για την έξοδο της χώρας από την Ευρώπη αλλά και διάφοροι άλλοι θέτουν θέμα επιστροφής στη λιρέτα, όπως ο αντιπρόεδρος της Ιταλικής βουλής.

Βλέπουμε λοιπόν μια γενικευμένη κριτική και εναντίωση στο οικοδόμημα της Ε.Ε., με εντελώς συγκεκριμένα επιχειρήματα των πολέμιών της.

Θέματα όπως η Λαθρομετανάστευση, η Λιτότητα και η Ασφάλεια των πολιτών κυριαρχούν σε αυτήν την ατζέντα αφού η Ε.Ε. απέτυχε να τα διαχειριστεί. Στην Βρετανία μάλιστα έπαιξαν πρωτεύοντα ρόλο. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά:

Ο υπερσυγκεντρωτισμός εξουσιών σε μη εκλεγμένα πρόσωπα που παίρνουν κεντρικές αποφάσεις για την πορεία της Ε.Ε. οδηγεί και σε διαπιστώσεις όπως η έλλειψη δημοκρατίας, η γιγάντωση της γραφειοκρατίας, η κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, η αναποτελεσματική, τέλος πάντων,  λειτουργία της Ε.Ε., η οποία κατά γενική ομολογία μόνο ένωση ελευθέρων κρατών δεν θυμίζει. Περισσότερο μοιάζει ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ μια ακριβοπληρωμένη ΕΛΙΤ γραφειοκρατών, η οποία το μόνο που έχει αντιμετωπίσει επιτυχώς είναι να εκμηδενίσει την εθνική κυριαρχία των κρατών μελών, χάριν μιας αβέβαιης κοινής πορείας.

Ο αναγνώστης θα πρέπει να λάβει εδώ υπ΄ όψιν του, ότι δύο από τα κύρια στοιχεία της εθνικής κυριαρχίας είναι το δικαίωμα κάθε κράτους να νομοθετεί κατά βούληση και να ασκεί εθνική οικονομική πολιτική. Στη συνθήκη του Μάαστριχτ (1992) μπήκαν οι βάσεις ώστε να καταργηθεί το πρώτο και η ένταξη στην ΟΝΕ κατήργησε το δεύτερο. Όπως ο καθένας καταλαβαίνει, το όψιμο ενδιαφέρον της πλειοψηφίας των πολιτικών δυνάμεων της Ελλάδας για την "ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας" είναι απολύτως υποκριτικό!

Τα έθνη της Ευρώπης δείχνουν να αντιλαμβάνονται όλες αυτές τις επισημάνσεις και αντιδρούν αυξάνοντας με ραγδαίους ρυθμούς τα ποσοστά των ευρωσκεπτιστικών (στην ουσία, αντιευρωπαϊκών) κινημάτων, με κύριο αίτημα την αποχώρηση από την Ε.Ε.

Όχι όμως όλα!

Κι εδώ αναγκαστικά έρχομαι στην πρώτη διαπίστωση που έκανα στην αρχή του άρθρου. Στο σημείο της προδοσίας και της άγνοιας της πραγματικότητας:

Αμέσως μετά την γνωστοποίηση των αποτελεσμάτων του Βρετανικού δημοψηφίσματος, άκουσα έκπληκτος τον Έλληνα Πρωθυπουργό να διαπιστώνει στο διάγγελμά του την αύξηση των "ακροδεξιών"(!!!) απόψεων στην Ευρώπη, ως συμπέρασμα για την απόφαση του Βρετανικού λαού να στηρίξει το BREXIT!

Μας είπε δηλαδή ο κ. Τσίπρας ότι η απόφαση του Βρετανικού λαού έχει μια και μοναδική αιτία: κάποιοι "κακοί" ακροδεξιοί δημιουργούν ζητήματα και επιχειρούν την διάλυση ενός οργανισμού όπου όλα δουλεύουν ρολόι! Και τα λέει αυτά, την στιγμή που οι λαοί της Ευρώπης και κυρίως ο Ελληνικός λαός, βιώνουν τις καταστροφικές συνέπειες των πολιτικών της Ε.Ε.

Αυτή και μόνο η δήλωση δείχνει το πόσο μακρυά από την πραγματικότητα βρίσκεται αυτή η κυβέρνηση. Το να εντάξω αυτήν την στάση στο πεδίο της προδοσίας ή της άγνοιας δεν είναι ο σκοπός αυτού του άρθρου. Όπως σκοπός δεν είναι να εξυπηρετήσω κάποια πολιτική σκοπιμότητα όσον αφορά τη θέση μου έναντι της Ε.Ε.

Καλώ όμως τον αναγνώστη να αναλογιστεί την απλούστευση με την οποία αντιμετωπίζει αυτή η κυβέρνηση τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα που ζούμε και η οποία δεν βλέπει (η δεν θέλει να βλέπει) τον μεγάλο πολιτικό και ιστορικό "σεισμό" που δημιούργησε το αποτέλεσμα του Βρετανικού δημοψηφίσματος. Αρνείται να δει τα αίτια που τον προκάλεσαν, όπως και να διαβλέψει τις εξελίξεις που θα επιφέρει στο οικοδόμημα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τα μηνύματα έρχονται σωρηδόν από παντού, αλλά ο κ. Τσίπρας βρήκε τον "ένοχο" στο πρόσωπο της... ακροδεξιάς!

Στον αντίποδα η Νέα Δημοκρατία με ανακοίνωσή της αμέσως μετά το δημοψήφισμα, διέβλεψε ορθά ότι "μπαίνουμε σε μεγάλη περιπέτεια" αλλά για τον δικό της γνωστό λόγο: διότι ως "περιπέτεια", θεωρεί την διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού από ότι φαίνεται ο μόνος λόγος για τον οποίον υπάρχει αυτό το κόμμα ακόμη, είναι η στήριξη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και τίποτε άλλο. Και το κάνει μάλιστα χωρίς απολύτως καμία κριτική σε όσες διαπιστώσεις ανέφερα πριν, οι οποίες μάλιστα δεν είναι μόνο δικές μου αλλά ενός ισχυρού ποσοστού των λαών της Ε.Ε. και από ότι έδειξε και το Βρετανικό δημοψήφισμα, είναι διαπιστώσεις και της πλειοψηφίας του Βρετανικού λαού.

Επαναλαμβάνω κλείνοντας ότι οι στρατηγικές επιλογές των δύο πυλώνων της Μεταπολίτευσης, δηλαδή του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ (ΣΥΡΙΖΑ) και της ΝΔ, μπορούν να ενταχθούν και στα δύο πεδία που προανέφερα (Προδοσία ή Άγνοια ή και τα δύο). Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχουν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα της διεθνούς πολιτικής, αν ποτέ την είχαν. Ασφαλώς και θεωρώ ότι η διατήρηση της "καρέκλας" τους είναι το πρωταρχικό τους μέλημα και η συγκυρία το έχει φέρει να την έχουν συνδέσει με την επιβίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

ΥΣ.: Από τα θνησιγενή κόμματα του Λεβέντη και του Θεοδωράκη δεν περίμενα τίποτα άλλο πλην της "κλάψας" για το αποτέλεσμα.
Το ΚΚΕ όπως πάντα προβλέψιμο: δεν κατάλαβε κανένας ποια είναι ακριβώς η θέση του.
Για το ΠΑΣΟΚ και τους ΑΝΕΛ σημειώνω μόνο, ότι κανένας δεν ασχολείται πλέον με το τι λένε και τι κάνουν.
Όσον αφορά, τέλος, στα πανηγύρια της Χρυσής Αυγής για το BREXIT, υπενθυμίζω  την θέση της για το ζήτημα της παραμονής της χώρας μας στην Ε.Ε.:
1. Έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά το ευρώ για να αποχωρήσουμε.
2. Η επιστροφή στη δραχμή μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν η Ελληνική οικονομία είναι ανθηρή άρα δεν τίθεται τώρα θέμα.
 (Συνέντευξη Νίκου Μιχαλολιάκου στον τηλεοπτικό σταθμό Κόντρα Τσάνελ, στην εκπομπή "Επί του Πιεστηρίου" του Μάκη Κουρή - 25.8.2015). Λίγες μέρες πριν τις εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου...
Ως γνωστόν, παραμονή στο Ευρώ σημαίνει παραμονή στην Ε.Ε. και η οικονομία της Ελλάδας παραμένει στα ίδια καταστροφικά επίπεδα.
 
Νίκος Τζιόπας
Προσαρμοσμένη αναζήτηση