Πώς μπορεί να εξηγηθεί αλήθεια η παθητικότητα των Ελλήνων σήμερα;

      Εμείς ο τόσο ζωντανός και εκδηλωτικός λαός καταντήσαμε ψοφοδεείς, μοιρολάτρες. Δεν αντιδρούμε σε τίποτα. Ούτε σε καταφανείς αδικίες και κατατρεγμούς, ατομικούς ή συλλογικούς ούτε σε προσβολές και μειώσεις ούτε σε αφαίρεση δικαιωμάτων ούτε…ούτε …ούτε. Ειλικρινά δεν ΜΑΣ αναγνωρίζω.

      Και καλά κάποιοι από μάς ηλικιωμένοι και με βεβαρυμένη υγεία, ίσως να δικαιολογούμαστε λίγο… Οι πολλοί και νεότεροι όμως;

      Αυτό το πέτυχε ο κ. Τσίπρας; Και το θεωρεί επιτυχία και καλή εξέλιξη; Υπάρχει τίποτα χειρότερο από ένα λαό που …κοιμάται;

      Πάντως ας μη νομίζει ότι πράγματι κοιμάται ο Λαός. Μπορεί να μην αντιδρά ενεργά στα τόσα άσχημα που του συμβαίνουν, αλλά το καζάνι σιγοβράζει. Το αποτέλεσμα αυτού του κουφου-βρασμού είναι γνωστό και δεν θα είναι καθόλου ανώδυνο.

      Μήπως νομίζει ότι δεν καταλαβαίνει ο λαός π.χ. την προσπάθειά του να ελέγξει την ενημέρωση; Κατ’ αρχήν ας μη μιλάμε για ιδιωτικά κανάλια. Κατάφερε να τα φιμώσει με τον αριθμό των 4 αδειών και κάθε κανάλι ελπίζοντας ότι θα είναι μέσα στο μαγικό αριθμό 4 έχει παραιτηθεί από την άσκηση κριτικής. Όσο για τα κρατικά κανάλια έχουν γίνει τόσο κυβερνητικά, όσο δεν ήταν ποτέ. Ένα παράδειγμα: Στα κρατικά κανάλια καλούν σε στημένες συζητήσεις 2 κυβερνητικούς βουλευτές (ανά έναν από ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ), έναν από τη ΝΔ και έναν από τα άλλα κόμματα (Ένωση Κεντρώων ή το Ποτάμι ή τη Δημοκρετική Συμπαράταξη ή το ΚΚΕ, περίπου με τη σειρά και τη συχνότητα που τους αναφέρω εδώ.) Δηλ. να είναι 2 προς 2 οι ομιλητές.

      Πάντως πρέπει να παραδεχτούμε ότι τα ψέματα τα λένε πολύ πειστικά και τα υπερασπίζονται πολύ …μαχητικά. Αυτό όμως τι προσφέρει στον τόπο;