Μονόδρομος φαντάζει τελικά  η συμμετοχή ιδιωτών στη διαχείριση των απορριμμάτων.

Και αυτό θα συμβεί γιατί οι Δήμαρχοι εκτός από μια στείρα συνθηματολογία που χρησιμοποιούν για να ξορκίσουν το κακό που θα τους βρει αν όπως λένε επιτρέψουν σε ιδιωτικά κεφάλαια να επενδύσουν στον τομέα των σκουπιδιών, δεν έχουν καμία καλύτερη λύση για να προτείνουν. Το δυστύχημα είναι ότι κραυγές και συνθήματα ακούγονται και από τις παρατάξεις που βρίσκονται στην αντιπολίτευση και οι οποίες υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να παρουσιάζουν την εναλλακτική τους πρόταση.

Άκουγα για παράδειγμα προχθές στο Δημοτικό συμβούλιο Στυλίδας τον επικεφαλής της παράταξης της ελάσσονος μειοψηφίας Χρήστο Οικονόμου να περιγράφει τις εταιρείες που ενδιαφέροντα να επενδύσουν στον τομέα των σκουπιδιών περίπου ως εισβολείς που έρχονται για να αρπάξουν το χρυσάφι αυτού του τόπου. Σύμφωνα με την άποψη της ελάσσονος μειοψηφίας -την οποία ασπάζεται και η πλειοψηφία που με βαριά καρδιά δέχτηκε την μετατροπή του ΦοΔΣΑ σε ανώνυμη  εταιρεία – ‘’η διαχείριση των σκουπιδιών είναι χρυσός ‘’και υπάρχει τεράστιος ανταγωνισμός για το ποιος θα πάρει τη δουλειά. Στη συνεδρίαση ακούστηκε και το εξής αμίμητο. Ότι η διαφορά ανάμεσα σε έναν ΦοΔΣΑ που θα λειτουργεί με την παλιά μορφή του Συνδέσμου και σε μια Ανώνυμη Εταιρεία που θα λειτουργεί με τους κανόνες κόστους –οφέλους είναι ότι η ανώνυμη εταιρεία εάν δεν παρουσιάσει κέρδη την περιμένει το λουκέτο, ενώ ο Σύνδεσμος δεν κινδυνεύει με κλείσιμο. Ο λόγος φυσικά που δεν κινδυνεύει να κλείσει –γιατί άραγε απέφυγαν να το αναφέρουν στο Δημοτικό συμβούλιο – είναι ότι κάποιοι άλλοι καλούνται να πληρώσουν τις ζημιές. Και αυτοί οι άλλοι είναι φυσικά ο κρατικός προϋπολογισμός και οι ίδιοι οι πολίτες. Διότι δωρεάν γεύματα στη σημερινή κοινωνία δεν υπάρχουν, ούτε χρήματα πέφτουν από τον ουρανό.

Αλλά αφού όπως παραδέχονται οι Δήμαρχοι ‘’η διαχείριση των σκουπιδιών είναι χρυσός ‘’ γιατί τα προηγούμενα χρόνια δεν έκαναν τίποτα για να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες και να αντλήσουν σημαντικά έσοδα, παρά μόνο κοίταζαν να φορτώνουν τα σκουπίδια ο ένας στον άλλον αδιαφορώντας για τα πρόστιμα της ευρωπαϊκής ένωσης, για το υπέρογκο κόστος της αποκομιδής, για τη ρύπανση του περιβάλλοντος ακόμη και για την υγεία των δημοτών;

Αυτό που κατάφεραν όλα αυτά τα χρόνια οι Δήμαρχοι ήταν να δημιουργήσουν μεγαλύτερη γραφειοκρατία με Συνδέσμους, Διοικητικά Συμβούλια, Επιτροπές, μελέτες επί μελετών για το πρόβλημα και ένα ατελείωτο χαρτομάνι που δεν οδηγούσε πουθενά παρά στην ανακύκλωση του προβλήματος. Με την κατάσταση αυτή όλοι βολεύονταν και τώρα τους ενοχλεί το ενδιαφέρον κάποιων εταιρειών που θέλουν να επενδύσουν κεφάλαια στη διαχείριση των απορριμμάτων. Μήπως θα ήταν καλύτερα για τους δημότες, οι Δήμαρχοι να βγουν από τα οχυρά της υπεράσπισης του δημόσιου χαρακτήρα της διαχείρισης των σκουπιδιών γιατί αυτό το σύστημα αποδείχτηκε στην πράξη απολύτως αναποτελεσματικό και ανίκανο να λύσει το πρόβλημα και να διευκολύνουμε τις επενδύσεις ιδιωτικών κεφαλαίων  στον τομέα των σκουπιδιών; Διότι σ’ αυτόν τον τόπο έχουμε χορτάσει από επαναστάτες των λέξεων και των αναθεματισμών. Ας φροντίσουμε να λύσουμε και κανένα πρόβλημα.

Χρήστος Αλεξανδρής