Μυστικά και ψέμματα γύρω από τον τουρισμό (της Έφης Παπαευθυμίου)

Δημοσιεύτηκε: Δευτέρα, 24 Οκτωβρίου 2016 10:12 Μυστικά και ψέμματα γύρω από τον τουρισμό (της Έφης Παπαευθυμίου)

«Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν: α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία. β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το θάνατο. Και τα δυο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας».
 Από τον Πρόλογο της Ασκητικής του Νίκου Καζαντζάκη

Αυτές οι δύο αντίρροπες δυνάμεις χαρακτηρίζουν όλα τα ανθρώπινα και την εποχή μας. Μια δύναμη δημιουργίας και μια δύναμη καταστροφής. Να αφεθεί κανείς στην εθνική μελαγχολία και να ακολουθήσει το σπιράλ καθόδου ή να συνεχίσει να «οικοδομεί την άβυσσο» με ελπίδα; Ας μην επιτρέψουμε στην απαισιοδοξία να μας καθηλώσει ως άτομα και ως χώρα.

Στον τομέα της ανάπτυξης, πολλά επενδύονται στον τουρισμό, στη «βαριά βιομηχανία» της εθνικής μας οικονομίας, όπως αποκαλείται, για δημιουργία θέσεων εργασίας και αύξηση εισροών.

Είναι βάσιμες οι ελπίδες; Μπορεί ο τουρισμός να αποφέρει και κάτω από ποιες προϋποθέσεις;

Μια λανθασμένη εντύπωση που κυριαρχεί είναι πως ο τουρισμός είναι κυρίως ένα επικοινωνιακό φαινόμενο, κάτι που θα κρύψει την αλήθεια ή την έλλειψη σχεδιασμού,  κάτω από  ένα καλό τηλεοπτικό διαφημιστικό σποτ που τάζει «λαγούς με πετραχήλια». Παραβλέπει το γεγονός ότι αν τελικά οι τουρίστες επισκεφθούν την χώρα μας και δεν βρούν πιστοποιημένες και ποιοτικές υπηρεσίες και προϊόντα, γίνονται ο χειρότερος δυσφημιστής όταν επιστρέψουν στην πατρίδα τους και καμμία εικονική πραγματικότητα, ακόμη και της πιο ακριβοπληρωμένης καμπάνιας, δεν θα μπορέσει  να αντιστρέψει την κακή εικόνα.   

Ο Τουρισμός είναι κλάδος της οικονομίας και έχει συγκεκριμένες προϋποθέσεις, για να αποφέρει οφέλη. Απαιτεί σχεδιασμό σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο, συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και όλων με την τοπική κοινωνία, συντονισμό των κρατικών υπηρεσιών, ενιαία πολιτική πλατφόρμα διαχείρισης του όλου θέματος.

Κάθε Περιφέρεια είναι ανάγκη να καταγράψει τους δικούς της πόρους- κυρίως φυσικούς και πολιτιστικούς –και στη συνέχεια να σχεδιάσει το δικό της τουριστικό προϊόν, μοναδικό και ελκυστικό.

Κάτι που συνήθως δεν λέγεται είναι ότι ο τουρισμός –ως τριτογενής τομέας-έχει ανάγκη από εύρωστο πρωτογενή και  δευτερογενή τομέα, για να αποφέρει οφέλη και ένας από τους σκοπούς του είναι να ενισχύει την αγροτική παραγωγή και να ενισχύεται από αυτήν, σε μια αμφίδρομη σχέση. Επίσης, να διαθέτει στους τουρίστες αγροτικά προϊόντα που έχουν πιστοποιηθεί σύμφωνα με διεθνή πρότυπα ποιότητας και προϊόντα με ονομασία προέλευσης (το γνωστό brand name). Με διαλυμένο ή ανεπαρκή πρωτογενή τομέα, ο Τουρισμός δεν αποφέρει, καθώς οι τουρίστες δεν καταναλώνουν τα εγχωρίως παραγόμενα αγαθά και η εθνική οικονομία χάνει συνάλλαγμα, αφού υποχρεώνεται σε εισαγωγές. Έτσι, παρατηρείται συχνά να αυξάνονται οι αφίξεις στα αεροδρόμια, αλλά όχι και το εθνικό εισόδημα.

Η αμφίδρομη σχέση, αμοιβαίας ενίσχυσης αγροτικής παραγωγής και τουριστικής ανάπτυξης, «γέννησε» τον αγροτουρισμό.

Ο Αγροτουρισμός είναι μια μορφή τουριστικής ανάπτυξης που ανήκει στις λεγόμενες εναλλακτικές ή ειδικές μορφές τουρισμού, που  σέβεται την αειφορία- δηλαδή δεν εξαντλεί τον πόρο, για να έχουν και οι επόμενες γενιές-, διασώζει και εξελίσσει την αγροτική παραγωγή  και ταυτόχρονα ανταποκρίνεται στην τουριστική ζήτηση για αυθεντικές εμπειρίες μη μαζικού και τυποποιημένου στυλ. Τονώνει την αγροτική παραγωγή, επιλέγει νέες προσοδοφόρες καλλιέργειες προσαρμοσμένες στο κλίμα και τις ιδιαιτερότητες της πατρίδας μας, χρηματοδοτείται από τα διάφορα Προγράμματα, όπως ο νέος αναπτυξιακός  νόμος 4399/2016, συνδέει την τουριστική ανάπτυξη με την αγροτική παραγωγή.

Στην αγροτουριστική μονάδα ο τουρίστας έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει στις αγροτικές εργασίες, όπως η συλλογή και το ξεδιάλεγμα του καρπού, οι διάφορες μορφές επεξεργασίας ή παρασκευής δευτερογενών προϊόντων και τέλος να δοκιμάζει ο ίδιος τα τοπικά προϊόντα.

Δημιουργούνται ξενώνες για τη διαμονή των τουριστών και κατά τη διαβίωσή τους εκεί έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν τη φθιωτική φύση με αμεσότητα. Παράδειγμα αγροτουριστικής μονάδας είναι οι αμπελώνες, οι οποίοι πλέον συνιστούν ξεχωριστή μορφή τον οινοτουρισμό. Με πρώτους διδάξαντες τους Ιταλούς και τις αγροτουριστικές μονάδες της Τοσκάνης, εμείς μπορούμε να δημιουργήσουμε τον δικό μας τύπο αγροτουριστικής μικρής και μεσαίας μονάδας. Ταυτόχρονα, οι τουρίστες έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν τον τοπικό πολιτισμό και την ιστορία, να επισκεφθούν τα Μουσεία, να περπατήσουν στα μονοπάτια, να απολαύσουν το φυσικό περιβάλλον, να γευθούν τα τοπικά προϊόντα και να ζήσουν μια σύνθετη και συνολική τουριστική εμπειρία.

Οι αγροτουριστικοί ξενώνες αποτελούν επίσης μια λύση για την περιοχή μας που δεν διαθέτει 4στερα και 5στερα ξενοδοχεία και έτσι χάνει τουρίστες υψηλών εισοδημάτων. Ο αγροτουρισμός είναι η εναλλακτική λύση για αυτούς τους τουρίστες, που αναζητούν αυθεντικές εμπειρίες, βιωματικό τουρισμό, ποιοτικές υπηρεσίες.

Ο νέος αναπτυξιακός νόμος, επιδοτεί τέτοιου τύπου μικρές και μεσαίες τουριστικές μονάδες και επιχειρήσεις και ίσως είναι μια καλή δυνατότητα για ανάπτυξη. Ο αγροτουρισμός ταιριάζει  στην  περιοχή μας και θα μπορούσε να φέρει σε συνεργασία όλους τους φορείς στην υλοποίηση αυτού του σύνθετου εγχειρήματος, που θα έβλεπε με σοβαρότητα και ευθύνη τον αγροτικό κόσμο και την παραγωγή του και ταυτόχρονα θα πρόσθετε τουριστική υπεραξία.
     
Έφη Παπαευθυμίου
Αρχαιολόγος- Ιστορικός Τέχνης
MSc Τουριστικής Ανάπτυξης

Προσαρμοσμένη αναζήτηση