Με τον ερχομό του νέου έτους και αδικοχαμένους ανθρώπους να λείπουν από το  γιορτινό τραπέζι, μια σκέψη μου έρχεται στο μυαλό, μια απορία που πλέον λίγοι μόνο μπορούν να μοιραστούν. Γιατί, λοιπόν, κάποιοι θεωρούν τον εαυτό τους τόσο έξυπνο, πατάνε στη νοημοσύνη του κάθε απλού πολίτη και πλασάρουν ο.τι συμφέρον και ,συγγνώμη, ανοησία μπορούν οι ίδιοι να πιστέψουν;

Δεν είναι κρίμα να υπάρχει εκμετάλλευση του πόνου και εξαθλίωσης ανθρώπων που εναποθέτουν τις ελπίδες στους σε φρούδες ρήσεις και υποσχέσεις κάποιων ; Όλες αυτές οι ερωτήσεις και η απάντηση καμία. Όλοι με μία μόνο φράση «βλέπε τον εαυτό σου και μόνο». Δεν είναι ότι δεν συμφωνώ στο ότι να κοιτάς τον εαυτό σου  δεν είναι απαραίτητα κακό, απλά όταν ο τρόπος με τον οποίο επιτυγχάνεται αυτό ξεφεύγει και χτυπά και αυτόν που βρίσκεται δίπλα σου, ναι,τότε γίνεται κακό και μάλιστα πολύ. Δεν πιστεύω ότι ένας άνθρωπος μπορεί εύκολα να αλλάξει, αλλάζει μόνο όταν αυτός το θέλει πραγματικά. Ίσως σε αυτή την πραγματική θέληση συμβάλλει και μία θέση εξουσίας, που γλυκίζει και δελεάζει , όπως τα μελομακάρονα εμάς τα Χριστούγεννα ,για να είμαστε και στο πνεύμα των περασμένων εορτών.

Όλα , όμως , γίνονται  γιατί εμείς το επιτρέπουμε. Η παιδεία μας και η αφέλεια μας είναι εγκλήματα με άμεσο δόλο και ούτε λίγο ελαφρυντικά. Γιατί , όταν η ανασφάλεια σου μένει ακλόνητη με το πέρασμα των ετών , όταν κι εσύ καταπατάς ο.τι πιστεύεις απλά για γίνεις λίγο παραπάνω οπορτουνιστής , όταν όλα γύρω σου καταστρέφονται κι εσύ για να το παίξεις υπεράνω υιοθετείς τη σοβαροφάνεια του πολιτικού, είτε με γραβάτα είτε χωρίς, τότε  έρχονται και κάποιοι που θα το παίξουν εθνοσωτήρες και θα σε βάλλουν να ορκιστείς πριν ακόμα το καταλάβεις. Και όταν το συνειδητοποιήσεις ότι είσαι ένα θύμα, ότι ζεις την εποχή που το ΟΧΙ ερμηνεύεται σε ΝΑΙ, θα καταλάβεις πως η προσωπικότητα σου έχει πάει περίπατο και μαζί το μέλλον όχι μόνο της χώρας , αλλά και το δικό σου.

Και τότε, κάθεσαι και απολαμβάνεις τις ειδήσεις των οχτώ μαθαίνοντας για τις μειώσεις και άλλα τόσα που σε απασχολούν άμεσα, αλλά κάνεις πως δεν τα ακούς για να μην πέσεις στην κατάθλιψη των καιρών.  Η λύση δεν είναι να εθελοτυφλούμε. Και να αυξηθεί πλέον το ΑΕΠ, όνειρο απατηλό, ίσως θα ήταν προτιμότερο ως λύση που σέβεται το ανθρώπινο είδος είναι να ωριμάσουμε, όχι στα χρόνια, αλλά στην οξυδέρκεια μας και να φροντίσουμε την παιδεία μας. Σε αυτόν τον κόσμο, που δεν ξέρουμε τi κρύβει η άβυσσος του κάθε πολιτικού, ας προσπαθήσουμε να βρούμε τι κρύβει η δική μας.  Λίγη κρίση παραπάνω και όχι οικονομική, δεν βλάπτει ποτέ κανέναν, πόσο μάλλον εμάς αν της δώσουμε λίγο σημασία. Ας αφήσουμε το φαίνεσθαι, το «υφάκι», την πολύπαθη ωραιοπάθεια και ας κοιτάξουμε στο βάθος το είναι μας, αυτό για το οποίο μπορούμε να εκφράσουμε τα θέλω μας και να τα υποστηρίξουμε σε αυτούς που μας τα στερούν.

Τέλος ,αν  και πλέον , λίγο αργά, πέρασε το πρώτο δεκαήμερο  της χρονιάς,  θα θελα με τη σειρά μου να ευχηθώ το 2017 να είναι ένα νέο ξεκίνημα διαπραγματεύσεων  όχι στη βασιλόπιτα των έσω και των έξω, αλλά πολύ περισσότερο στη δική μας βασιλόπιτα που συνήθως  μοιραζόμαστε  με τους ανούσιους  και τα ανούσια. Γιατί αν μάθεις να δίνεις, εκτιμώντας  τα καλά κομμάτια σε αυτούς που αξίζουν τότε και τις απαντήσεις σου παίρνεις και όποιος και να τύχει το  φλουρί, εσύ πάντα τυχερός παραμένεις.

Καλή χρονιά!

Χαρά Ζούκα