1. παρανομίες. Πράξεις και παραλείψεις που αφορούν την ελληνική δημόσια διοίκηση, είτε αυτές είναι σημαντικές είτε λιγότερο σημαντικές, είναι μια παλιά ιστορία. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι δηλωτικές μιας μη ομαλής λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού. 

Στην περίοδο της μεταπολίτευσης, οι ελληνικές κυβερνήσεις διέπραξαν σωρεία εσκεμμένων λαθών ή ενήργησαν παράνομα, παρ’ όλες τις σαφείς και πολυάριθμες διατάξεις που προέβλεπαν τα  θεσμικά πλαίσια για τις αρμοδιότητες των επί μέρους διοικητικών οργάνων. Οι έκνομες αυτές ενέργειες δημιούργησαν ποικίλα προβλήματα με αποτέλεσμα τις αναταράξεις στην κοινωνική ζωή του τόπου μας. Το τραγικό είναι ότι από χρόνο σε χρόνο τα πράγματα έπαιρναν χειρότερη μορφή, αντί της βελτίωσης της αναπτυξιακής πορείας των παραγωγικών μέσων.

Μία από τις πιο σοβαρές παρανομίες των πολιτικών παρατάξεων ήταν η δημιουργία του πελατειακού συστήματος. Ήταν η εύκολη λύση για την αλίευση ψήφων των αφελών ή των με έφεση προς πλουτισμό ελλήνων πολιτών. Έτσι υπήρξε πλημμυρίδα διορισμών και άφθονο χρήμα προς ομάδες ημετέρων. Δημόσιο, ΔΕΚΟ, Τράπεζες και άλλες δημόσιες επιχειρήσεις απορροφούσαν πακτωλούς χρημάτων για τις στρατιές διορισμών χωρίς να εφαρμόζονται ποιοτικά και ποσοτικά κριτήρια για την επιλογή προσωπικού. Το μόνο κριτήριο ήταν η κατάληψη βουλευτικού εδράνου στη Βουλή. Έτσι άρχισε η φυλλορροή της εθνικής οικονομίας και το σύνδρομο του διαδοχικού δανεισμού. Έκδοση ομολόγων δεκάδων δις.  Γι’αυτά  πληρώνει η χώρα μας πολλά  δισ. κατ΄έτος για τοκοχρεωλύσια, ενώ ταυτόχρονα δανειζόμαστε για την εξόφλησή τους. Έτσι διαιωνίζεται το εθνικό χρέος, αυξανόμενο διαρκώς. Πώς, λοιπόν να υπάρξει ανάπτυξη όταν το μεγαλύτερο μέρος των δημόσιων εσόδων διατίθεται για μισθούς και συντάξεις; Οι δανειστές ζητούν απολύσεις, για να μειωθεί το κόστος και να «αναπνεύσει» ο Προϋπολογισμός. Αντί αυτού γίνεται το αντίστροφο στις ημέρες μας. Εδώ σημειώνεται μια ακόμη μεγάλη παρανομία. Εφαρμογή χωρίς αναστολές της παλιάς τακτικής: της πελατειακής σχέσης. Ο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ  δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση, όταν μάλιστα βλέπει να πέφτουν θεαματικά τα ποσοστά της πολιτικής τους δύναμης. Έτσι διορίζει από το παράθυρο «ημετέρους», χωρίς καμιά αξιολόγηση, χωρίς την παρουσία του θεσμοθετημένου οργάνου, του ΑΣΕΠ. Ας μη μιλάμε για ποιότητα της δημόσιας διοίκησης, όπου επικρατεί το αλαλούμ, όπου βολεύονται και προωθούνται μετριότητες ή τυχάρπαστα άτομα, όπου απουσιάζει η αξιολόγηση της ποιότητάς τους. Η μονιμότητα είναι το  πιο αδύνατο σημείο του διοικητικού συστήματος. Οι ανάξιοι και το κηφηναριό μεγάλου μέρους δημοσίων υπαλλήλων καλυπτόμενο από τη μονιμότητα φυγοπονεί εκμεταλλευόμενο όλες τις παθογένειες του Συστήματος. Οι 10 χιλιάδες ατόμων που προωθεί τώρα η Κυβέρνηση για διορισμό και στη συνέχεια για μονιμοποίηση, είναι μια ακόμη απόδειξη έλλειψης σοβαρότητας και πατριωτικής συνείδησης. Θυσία των εθνικών συμφερόντων για το πολιτικό συμφέρον. Ο λαϊκισμός στο μεγαλείο του, ενώ από την άλλη κόβονται μισθοί και συντάξεις. Μειώσεις που δεν έχουν τελειωμό. Οι ξένοι «φίλοι» μας ή «εταίροι» μιας διαλυόμενης Ε.Ε, στοχεύουν στην ανελέητη πτώχευση του ελληνικού λαού και οι «δικοί» μας «πέρα βρέχει»! Με ένα νεύμα των αφεντάδων, σωρηδόν οι υπογραφές που θα διαιωνίζουν την υποτέλειά μας! Ελλάς το μεγαλείο σου!

2.  εγκληματικότητα.    Το ότι η εγκληματικότητα οργιάζει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο. Κλοπές διαρρήξεις, ληστείες οι οποίες συχνά συνοδεύονται και από δολοφονίες με θύματα συνήθως ηλικιωμένα άτομα. Οι μυστηριώδεις εξαφανίσεις ατόμων, μικρών παιδιών ή νέων ατόμων, καθώς και η εύρεση πτωμάτων ατόμων, γνωστής ή αγνώστου ταυτότητος, συμπληρώνουν το παζλ της εγκληματικότητας στη χώρα μας. Είναι καταστάσεις που έχουν αλλάξει την κλασική φυσιογνωμία της Ελλάδας.

Η περίπτωση των Ρομά που είχαν συστήσει μια επικερδή επιχείρηση κλοπών και ληστειών, είναι ενδεικτική του πόσον αβέβαιη είναι η ασφάλεια των ελλήνων πολιτών, ιδίως αυτών των μεγαλοπόλεων. Η περίπτωση της παραβατικότητας αποτελεί κοινωνικό φαινόμενο του οποίου οι παράμετροι είναι πολύπλευρες, χρήζει δε μιας εμπεριστατωμένης κοινωνιολογικής μελέτης και ανάλυσης.

Η εγκληματικότητα εις βάρος των ανηλίκων είναι μια ιδιαίτερη μορφή παραβατικής συμπεριφοράς, μια τραγική περίπτωση που παίρνει σημαντικές διαστάσεις στη χώρα μας. Εδώ υπεισέρχεται και το αλλοδαπό στοιχείο. Αλλοδαποί (κυρίως μετανάστες) προβαίνουν στην πώληση βρεφών και νηπίων ή στην αρπαγή ανηλίκων για την αφαίρεση οργάνων. Τελευταία είδαμε στα ΜΜΕ το θάνατο βρέφους από την κακοποίηση των γονέων του, θύμα των διαφορών τους. Άλλη περίπτωση: δύο νήπια και ένα βρέφος βρέθηκαν εγκαταλειμμένα σε μεγάλη ελληνική πόλη, κοντά σε νοσοκομείο. Άγνωστα τα αίτια μέχρι στιγμής. Οι γονείς που τα εγκατέλειψαν φέρουν βαριά ευθύνη κατά το ποινικό δίκαιο. Πρόκειται για ιδιώνυμο έγκλημα χαρακτηριζόμενο ως έκθεση ανηλίκου, τιμωρούμενο αυστηρά. Δεν είναι η μοναδική περίπτωση αυτή.

Η απαρίθμηση παραβατικών και κακουργηματικών περιπτώσεων είναι ατελείωτη. Θα συνεχίζονται δε παρόμοιες καταστάσεις, όσο θα διαρκεί αυτό το κοινωνικό ξεχαρβάλωμα, ή επί το ευγενέστερον, όσο θα υπάρχει-μεγαλώνοντας- αυτή η μιζέρια που βιώνει ο ελληνικός λαός, όσο θα είναι αναποτελεσματική η ασφάλεια των πολιτών, όσο θα παραμένουμε σε καθεστώς εθνικής υποτέλειας, μη δυνάμενοι να ορίζουμε τα του οίκου μας, και δεκάδες άλλα «όσα» που στοιχειοθετούν την αυτό-εικόνα μας και καθορίζουν την κακή μας μοίρα, μέσα σ’έναν κόσμο βυθισμένο στις πιο ακραίες αντιθέσεις, χωρίς ηθικές αξίες, χωρίς «πιστεύω», και το κυριότερο, χωρίς πίστη στο Θεό!        

Γιάννης Γουργιώτης