Γράφει  ο Ηλίας  Σπυρόπουλος

Με  ξεχωριστή  χαρά  και τιμή, έλαβα  από το  συνάδελφο και φίλο,  τον πνευματικό  άνθρωπο  τον καταξιωμένο  στο λογοτεχνικό  τομέα  της Ποίησης  Κώστα  Τσαλαφούτα, την  τελευταία  του ποιητική  συλλογή «κωπηλάτης  του Ονείρου».

Στις  σελίδες  της  ποιητικής  αυτής  συλλογής, περνούν  στιχουργήματα, που δονούν  τον  ψυχισμό  και  προσφέρουν  βάλσαμο  και ψυχική  ευφορία  στον κάθε αναγνώστη.

Η  ευαισθησία, ο λυρισμός, η  δύναμη, η πίστη, το πάθος  και η  πρωτοτυπία  είναι τα χαρακτηριστικά  δείγματα  της ποίησης  του  Κώστα  Τσαλαφούτα.

Η ποιητική  συλλογή  με τίτλο «Κωπηλάτης  του  Ονείρου», υποδιαιρείται στις συλλογές «Κωπηλάτης  του Ονείρου» και  «Κόκκινο  κρασί».

Όλα  τα ποιήματα  του είναι  γραμμένα  με  κατάθεση  ψυχής, εμπνευσμένα  από την ανεξίτηλη  ομορφιά  της φύσης, ιδιαίτερα  από αυτά, που  καθημερινά  μας  προσφέρει  και ζυμώνει  η ζωή, από αυτά  που διαδραματίζονται  γύρω μας, εκφράζουν  αγάπη, ελπίδα, δικαιοσύνη, υψηλά  ιδανικά, ανεβάζουν  τον άνθρωπο  στα  ψηλά  σκαλοπάτια  της σκέψης, της  ανθρωπιάς  αλλά  και του συναισθηματικού  γίγνεσθαι.

Ο  αναγνώστης  νιώθει  άμεση  ζεστασιά, γνήσια  συγκίνηση  από εκείνες  που  προσφέρουν  οι  πραγματικές  ποιητικές  συλλογές, οι βγαλμένες  μέσα  από την ψυχή, μέσα  από τις  ψηλές  πνευματικές   ενατενίσεις  του ποιητή.

Νιώθει  συνεπαρμένος, αισθάνεται  πραγματική  έξαρση  και βλέπει  τη ζωή  από πνευματικώτερη  και φιλοσοφικότερη  σκοπιά.

Ο  ποιητής  ομαδοποιεί  τα ποιήματά  του  στη  κάθε συλλογή και προκαλεί  τον αναγνώστη, κεντρίζοντας  το ενδιαφέρον  του, ώστε  να συνεχίσει να  μεταπηδά  από το ένα  ποίημα  στο άλλο, περιμένοντας  κάθε φορά  κάτι  το  νέο, κάτι  που θα  δονεί  το  ψυχικό  του είναι.

Στη  συλλογή «Κωπηλάτης  του ονείρου» και σαν  πρόλογο  γράφει:

Τα  πουλιά  της  ελπίδας

Θα  πετούν  πάντοτε

Και σε  στεριές  και σε  θάλασσες.

Σωστά  φίλτατε ποιητή. Μ΄ αυτές  τις  ελπίδες  πρέπει  να  ζει  και μαζί  τους  καθημερινά  να πετά  και να συμπορεύεται  καθημερινά  κάθε άνθρωπος, αν θέλει να λέγεται  πραγματικά  ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Και  στο ποίημα  του «Εξουσία  και θυμός»

Και  τα πουλιά  για λίγο  ας  σιγήσουν

Ώσπου  το δίκιο  στη γη  να απλωθεί

Πολίτες  να νιώσουμε  όλου του  κόσμου

Κι αυτή  η ανάσταση  θα ’ναι γιορτή.

Ζητάει  τα πουλιά  έστω  και  λίγο  να σιγήσουν και οι ελπίδες να γίνουν  πραγματικότητα και να  απλωθεί  το δίκιο  στη γη.

Ενώ στη  δεύτερη  ποιητική  του συλλογή «κόκκινο  κρασί», υμνεί  με την ποιητική του  πένα, την  αληθινή  αγάπη,  τον αληθινό  έρωτα, αυτά  που  είτε το  θέλουμε  είτε όχι, συγκλονίζουν  τον κάθε  άνθρωπο, δονούν  κυρίως  τη νεανική  ψυχή.

Και γράφει  ως πρόλογο:

Το φως  της  αγάπης

Ανθίζει  το μαραμένο  χαμόγελο.

Ακουμπώ  την ανάσα  σου

Αγγίζω  το όνειρό  μου.

Και στο  ποίημά  του  «Μελτεμάκι», επισφραγίζει  τις  ωραίες  του θέσεις  για τον έρωτα  και την αγάπη, όπως  σε όλα  τα ποιήματα  του με το,

Αχ,  γλυκό  μου  χτυποκάρδι, όνειρό  μου  αληθινό

Της  ζωής  μου είσαι άστρο, που θα  το ’χω  οδηγό.

Τα  μάτια  σου  με ταξιδεύουν μες  το πέλαγος  βαθιά

Μόνο  αυτά με  συναρπάζουν  και μου μιλάνε  καθαρά.

Και αποδεικνύει τα πιστεύω του, τα οράματά  του  τις θέσεις  του, το  ρομαντισμό του σ’ αυτό  που λέγεται πορεία  ζωής, πορεία  με τον  αληθινό  έρωτα, την αληθινή αγάπη.

Σε ευχαριστώ Κώστα, που με κατέστησες κοινωνό  της  σπουδαίας  σου πνευματικής προσφοράς και προτρέπω τον καθένα που έχει πνευματικά ενδιαφέροντα  να διαβάσει  τις  ποιητικές  σου συλλογές.

Πολλά θα ωφεληθεί, με πολλά θα τροφοδοτήσει τους πνευματικούς του ασκούς

Ηλίας  Σπυρόπουλος - Συνταξιούχος  Εκπαιδευτικός