Ακυβέρνητο καράβι μέσα στον ωκεανό της αβεβαιότητας και του χάους είναι η χώρα μας, η πολυπόθητη πατρίδα Ελλάδα. Η επίγεια ζωή ημών των Ελλήνων, κατοίκων μιας πάλαι ποτέ ένδοξης γωνιάς της Γης, όπου άστραψε εκτυφλωτικό και ταυτόχρονα σαγηνευτικό το φως του πολιτισμού, κατέστη το κέντρο μιας ηπείρου την οποία η χώρα μας, ως ανάδοχος, την ονόμασε Ευρώπη.

Μάνα στοργική και φιλάνθρωπη, η Ελλάδα δε γεύτηκε ποτέ στη ροή των χρόνων την αναγνώριση του ρόλου της από όλους εκείνους που είναι οφειλέτες. Της φέρθηκαν σαν σε κακιά μητριά, ενώ η ίδια παλλόταν από αισθήματα αγάπης, στοργής και φιλαλληλίας. Υπήρξαν ουκ ολίγες φορές που έμπηξαν βαθιά στο σώμα της αμφίστομη μάχαιρα. Το  αίμα των  παιδιών της πότισε κάθε σπιθαμή της γης της. Κλαυθμοί  και οδυρμοί, οιμωγές και ολολυγμοί αντήχησαν σε πλαγιές και λαγκάδια και αποκρυσταλλώθηκαν στο συλλογικό ασυνείδητο σαν μνημείο απόγνωσης

 Ο πόνος και το αίσθημα της θλίψης που προκλήθηκαν στην πατρίδα από τον εξωγενή παράγοντα, είναι ασυγκρίτως μικρότερα συναισθήματα από τα αντίστοιχα  που προκλήθηκαν από τα δικά της παιδιά. Μάλιστα δε από εκείνους τους «Έλληνες» οι οποίοι μη έχοντας εθνική αυτογνωσία άρπαξαν με δολιότητες την εξουσία για να ποδηγετήσουν δήθεν τον ελληνικό λαό. Τα μόνα (αρνητικά)προσόντα τους ήταν: η αμάθεια, η απαιδευσία, η φιλοχρηματία, αλλά και η ναρκισσιστική τους ψευδαίσθηση ότι θα έγραφαν ιστορία με τα ανύπαρκτα πολιτικά τους εφόδια.

Η άγνοια, η μικρόνοια, ο συμπλεγματικός τους χαρακτήρας, ο αμοραλισμός τους, η αγκυλωμένη τους αντίληψη και όλα τα κακά της μοίρας τους, όλα αυτά και άλλα τόσα, συνεπικουρούμενα από το σύνδρομο της απληστίας που ικανοποιεί το ζωώδες ένστικτο της υπάνθρωπης οντότητας, πήραν θέση στο πηδάλιο του καπετάνιου για να οδηγήσουν το εθνικό σκάφος. Από τη θέση αυτή, σχημάτισαν στρατιές από άτομα που αγνοούσαν τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις έναντι της χώρας τους, αφού προηγουμένως οι δήθεν ηγέτες είχαν διαγράψει τη λέξη Πατρίδα. Όλοι αυτοί αποτέλεσαν την εκλεκτή τάξη που συγκέντρωσαν όλα τα προνόμια. Ονομάστηκαν πελάτες. Άεργοι, κομπιναδόροι, αεριτζήδες έπιναν και πίνουν το αίμα του ελληνικού λαού. Σωρηδόν δανεισμοί από τους Ευρωπαίους σε σημείο που το χρέος έγινε τσουνάμι, μέσον πίεσης για να πάρουν (ληστέψουν) τα πάντα: ακίνητα, σπίτια των χρεωμένων νοικοκυριών, τα τιμαλφή, το χρυσάφι, τα κεφάλαια μέσω των τραπεζών. Η υποθήκευση της χώρας για έναν αιώνα είναι η χειρίστη προσβολή για ένα υπερήφανο έθνος. Το ανίκανο πολιτικό κατεστημένο ξεπούλησε τα ιερά και τα όσια της φυλής μας. Γίναμε το καθημερινό ανέκδοτο όλων εκείνων που ξαφνικά ξεπετάχτηκαν στο ιστορικό προσκήνιο. Γίναμε το άθυρμα της ευρωπαϊκής ιντελιγκέντσιας, η οποία μας μανιπουλάρει κατά τα απάνθρωπα κέφια της. Ποιο το μέλλον αυτού του λαού; Σε ποια χώρα θα ζήσουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας; Ποιο είναι το μέλλον τους; Πόσοι τελικά θα μείνουν στον τόπο αυτό, τη στιγμή που  οι νέοι άνθρωποι μεταναστεύουν και θα χαθούν από το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας; Τη στιγμή που τα κύματα μεταναστών απειλούν να κατακλύσουν την Ευρώπη η δε Ελλάδα βρίσκεται σε μειονεκτική θέση αναφορικά με το θέμα αυτό; Μπροστά στα προβλήματα αυτά, προβλήματα υπαρξιακά για το ελληνικό έθνος, οι πολιτικοί ηγέτες ακκιζόμενοι για τις επιτυχίες τους, είναι βυθισμένοι στην αποχαύνωση, στην ακρασία τους ή την ασυνείδητη άγνοιά τους, κολλημένοι στις καρέκλες τους γύρω από ένα πλούσιο  τραπέζι με λουκούλλεια γεύματα, που θα λαδώσουν υπέρ το δέον το έντερό τους. Έξω στους δρόμους πεινασμένα ανθρωπάκια ψάχνουν τους κάδους για να βρουν κάτι φαγώσιμο. Έξω από τα Υπουργία άνθρωποι κλαίνε και οδύρονται γιατί τους έκλεψαν το ψωμί τους, το μισθό τους. τη σύνταξή τους. Αλήθεια με ποια δικαιολογία; Με βάση ποιο Σύνταγμα και ποιους νόμους; Γιατί αφήνουν ατιμώρητους τους κλέφτες που φυγάδευσαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, χρήματα κερδισμένα από τους περισσότερους με ανέντιμα μέσα ή με τη φοροδιαφυγή; Τα ερωτήματα είναι πολλά και τα «γιατί» ακανθώδη που τα παρακάμπτουν ευσχημόνως.

Η χώρα μας είναι τη στιγμή αυτή μετέωρη, στον αέρα, παιγνίδι στους παντοειδείς ανέμους που την δέρνουν αλύπητα. Είναι ένα φτερό στον άνεμο. Ποιος θα τη σώσει; Πού μπορεί να στηριχτεί, αφού είναι μια εγκαταλειμμένη γωνιά της νοτιοανατολικής Ευρώπης, στην ίδια θέση από όπου ακτινοβολούσε άλλοτε φωτίζοντας τα σκότη και διαλύοντας τις  ευρωπαϊκές ομίχλες, ενώ σήμερα έχει γίνει ικέτης όλων εκείνων των Ευρωπαίων που φιγουράρουν σήμερα ως αφέντες και κυρίαρχοι του παιγνιδιού; Ας ακονίσουν λίγο  το μυαλό τους οι αυτόχθονες για να βρουν μια σωτήρια λύση για τη χώρα και το λαό της. Οι ναρκισσισμοί και οι ψευδαισθήσεις δεν έχουν λόγο ύπαρξης υπό τις παρούσες συνθήκες

                             Γιάννης Γουργιώτης