Πρόεδρε, δεν αρέσουμε. Δεν μας θέλει ο κόσμος πια, είχε πει η αείμνηστη Μελίνα στον Ανδρέα Παπανδρέου, όταν, όντας το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση κι ο Αντρέας πρωθυπουργός εκεί κάπου στα 1990, φαινόταν στις δημοσκοπήσεις μείωση της απήχησης του ΠΑΣΟΚ στο εκλογικό σώμα. Σήμερα υπάρχει αριστερός(!!!) βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που τολμάει να πει το ίδιο στον Τσίπρα;

Βλέπεις αυτό το «παλιό» και συνάμα κακό ΠΑΣΟΚ κατά τους …νεόπλουτους συριζαίους, είχε αναστήματα σαν της Μελίνας, του Γεννηματά, του Πεπονή, του Αλέκου Παπαδόπουλου, του Κακλαμάνη, του Σημίτη, του Λάμπρου Παπαδήμα και πολλών άλλων που μπορώ να παραθέσω τα ονόματά τους αλλά δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία, οι οποίοι μαζί με όλους τους άλλους θεμελίωσαν το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα, καθιέρωσαν τους δημοκρατικούς, προοδευτικούς θεσμούς (π.χ. τους δυο βαθμούς της αυτοδιοίκησης  κ.ά.), άλλαξαν τη ζωή των ανθρώπων της υπαίθρου και γενικά πρόσφεραν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και  εκπαίδευσης, καλύτερη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και πολλά άλλα που δεν χωρούν σ’ ένα σύντομο άρθρο.

Τώρα ξεχάστηκαν όλα αυτά –σ’ αυτό βοήθησαν και στελέχη του ΠΑΣΟΚ με το βίο και την πολιτεία τους-  και το ΠΑΣΟΚ έγινε ο αποδιοπομπαίος τράγος της πολιτικής ζωής. Και καλά όλοι οι άλλοι, όμως τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που αναδείχτηκαν μέσα από αυτό, είχαν γίνει υπουργοί άρχοντες της αυτοδιοίκησης, μεγάλοι συνδικαλιστές, πρόεδροι οργανισμών κτλ. κτλ., αυτοί πώς καταδέχονται να στεγάζονται στο ΣΥΡΙΖΑ και να λοιδωρούνται από τον κ. Τσίπρα, να τους κουνάει το δάχτυλο ότι είναι οι ολετήρες της Ελλάδας; Γιατί μη  νομίζουν, κι αυτούς τους παίρνει η μπάλα ως πρώην πασοκτσήδες. Και δεν ζητούν από το νέο αρχηγό τους να ρίξει τουλάχιστον τους τόνους απέναντι στην παράταξη η οποία τους ανέδειξε, τους γαλούχησε, τους άνδρωσε ως πολιτικά όντα, τους έδωσε αξία και τώρα με τη συμπεριφορά τους δείχνουν ότι θεωρούν πως είναι αυτόφωτοι και αυτοδύναμοι. Και πρόσφεραν αυτή τους την ικανότητα και τα εφόδια που απέκτησαν με το ΠΑΣΟΚ στον κ. Τσίπρα, ο οποίος φέρεται και προς αυτούς και προς το ΠΑΣΟΚ με το χειρότερο τρόπο. Ελπίζω να μην νιώθουν τύψεις συνειδήσεως, γιατί αλλιώς θα ζουν μέσα σ’ ένα διαρκές μαρτύριο!!!                                                                                                                                                      

Γιάννης Μακρής