Όταν τα δρώμενα μιας χώρας αλλάζουν, καινούργιες λέξεις έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο  στο γλωσσικό μας έργο. Χρησιμοποιούνται καθημερινά , χαρακτηρίζουν και χαρακτηρίζονται είτε σαν κοπλιμέντο ήταν σαν μια εύστοχη κακή λέξη..που απορείς αν επειδή ακούγεται ωραία, ίσως χάνει λίγο τον κακό της εαυτό. Και με τη σκέψη αυτή φτάνουμε στην λέξη οπορτουνιστής. Τι σημαίνει άραγε? Χαίρεσαι να την ακούς, όταν σε χαρακτηρίζει έτσι  κάποιος ή  στρίβεις και μη τον είδατε!

Το αγαπητό μας λεξικό μας απαντά και μας ορίζει οτι οπορτουνισμός είναι  πρακτική που χαρακτηρίζεται από υπερβολική προσαρμογή στις περιστάσεις και τάση για εκμετάλλευσή τους, ανεξάρτητα από το αν υπάρχει σύγκρουση με τις ιδεολογικές αρχές.

Τέσσερις βασικές λέξεις : προσαρμογή, υπερβολή , εκμετάλλευση και ιδεολογία , λέξεις που δύσκολα συνδυάζονται και συμβαδίζουν. Εκμεταλλεύεσαι, όταν έχεις αρχές; Προσαρμόζεσαι σε μία ιδεολογία; Κι όμως στην Ελλάδα του 2017, όλα γίνονται !

Από εκεί που ξυπνάς μια όμορφη μέρα και πιστεύεις οτι έχεις αρχές και δεν τις  θυσιάζεις για κανένα λόγο , ξυπνάς ένα άλλο πρωινό μετά από κάποια χρόνια και λες πως έγινα έτσι; Και αν το λες αυτό. τότε τα πράγματα έχουν καλώς, έχεις αυτό που λέγεται συνείδηση και κάτι σε παρακινεί να το αλλάξεις. Όταν όμως ξυπνάς και συνεχίζεις τη μέρα σου χωρίς να σκέφτεσαι,  αναπαυτικά στην καρέκλα  σου  και  δρώντας σαν να έχεις ένα αντιφατικό εγώ, τότε μάλλον αγαπητέ μου, ψάξ το, γίνεσαι .. οπορτουνιστής. Βρήκες έδαφος με την ιδεολογία σου , αλλά χτίζεις χωρίς θεμέλια. Αν έχτιζες , θα ήταν καλά , αλλά και σε αυτό περισσότερο ευκαιριακός. Για να περάσεις την "άφαντη" ιδεολογία σου σαρώνεις στο πέρασμά σου  και όλα ίσωμα. Η ιδεολογία βρίσκεται στο οδόστρωμα και μαζί με αυτή οι ελπίδες ανθρώπων, χαμόγελα νέων ατόμων  και πάνω από όλα  η ανθρωπιά που είχες ή καλύτερα επέλεξες να δείξεις για να πετύχεις το καλό deal είτε με το λαό σου είτε μάλλον με τον εαυτό σου. Εφιάλτης, κι όταν είναι πραγματικότητα , δεν είναι καθόλου υπερβολή. Γιατί ζεις σε αυτές τις περιστάσεις λες και είσαι ο κομπάρσος , αλλά κατα βάθος κάνεις τα πάντα για να γευθείς τη δόξα του σόλο. Κάνεις τα πάντα για ακούσεις ένα δυνατό χειροκρότημα, ακόμα και αν αυτό ήταν που κάποτε σιχαινόσουν. Περνάνε  τα χρόνια θα μου πεις, αλλάζει ο άνθρωπος  κι ωριμάζει. Ναι , δεν αντιλέγω, αλλά από πότε ο ένας ώριμος κάνει σαν μικρό παιδί που κλαίει με δάκρυα κορκοδιλίσια για να πάρει το παιχνίδι του; Παιχνίδι ή ιδέα , όλα τα ίδια γι αυτόν.

Αυτό είναι οπορτουνιστής, ένα άβουλο ον χωρίς να ξέρει τι του γίνεται, έρμαιο των παθών του και των ορέξεων του. Δεν είναι κοπλιμέντο, φιλοφρόνηση ούτε αστείο. Είναι  βρισιά, κάτι γλοιώδες και  σάπιο , όπως το σήμερα  στο οποίο ζούμε. Γι αυτό αν κάποιος σε χαρακτηρίσει οπορτουνιστή.. για  δες λίγο μέσα σου πριν αντιμιλήσεις. Κάπου ξέφυγες , φίλε μου.

Χαρά Ζούκα