Σε μια εβδομάδα ,εάν τελικά οι κάλπες επιβεβαιώσουν τις δημοσκοπήσεις ,η Ελλάδα με τη δύναμη της ψήφου των πολιτών θα βρεθεί μπροστά σε μια καινούρια πολιτική πραγματικότητα .

Σε ολη τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα οι συντηρητικοί της Νέας Δημοκρατίας επιστράτευσαν την κινδυνολογία για να φοβίσουν τον κόσμο . Ο γενικός καμβάς που κινήθηκαν προεκλογικά τα στελέχη τους ηταν οτι η χώρα εχει να αντιμετωπίσει κρίσιμα προβλήματα ,οτι δεν είναι δυνατόν οι πολίτες να εμπιστευθούν τις τύχες τους στους μαθητευόμενους μάγους του ΣΥΡΙΖΑ ,οτι η Ελλάδα δεν πρέπει να μπεί σε περιπέτειες επιλέγοντας μια κυβέρνηση που μπορεί να μας βγάλει και απο το ευρώ . Στις δημοκρατίες ομως οπως ελεγε ενας διανοούμενος ‘’η εκλογική νίκη του αντιπάλου κόμματος θεωρείται ενα δυσάρεστο γεγονός με το οποίο μπορούμε ηρεμα και ειρηνικά να συμβιώσουμε και σε καμιά περίπτωση μια τραγωδία ή μια απειλή’’ .

Με αυτό το σκεπτικό ,ας κρατήσουμε πρώτα τα θετικά απο μια πιθανή ανοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία . Αν συμβεί αυτό το πρώτο θετικό στοιχείο είναι οτι πέφτει η αυλαία για ενα ολόκληρο πολιτικό σύστημα που κυβέρνησε τη χώρα τα τελευταία τριάντα –σαράντα χρόνια με  οτι αυτό συνεπάγεται  για τους δύο μεγάλους πολιτικούς σχηματισμούς ΝΔ –ΠΑΣΟΚ που  εναλλάσσονταν στην εξουσία και τα συστήματα κομματικής πατρωνείας που λυμαίνονταν επι πολλές δεκαετίες τις εμμισθες  κυβερνητικές και κρατικές θέσεις. Το δεύτερο θετικό είναι οτι για πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική Ελλάδα ενα κόμμα της Αριστεράς εγκαταλείπει τον ακτιβισμό του και ερχεται να κυβερνήσει .

Είχαμε συνηθίσει τα αριστερά κόμματα στην Ελλάδα να επιμένουν σε εναν αρνητισμό οσον αφορά την ανάληψη ευθυνών διακυβέρνησης . Αυτό που ηξεραν να κάνουν καλά ηταν   διαδηλώσεις ,πορείες διαμαρτυρίας, εύκολες καταγγελίες και απεργιακές κινητοποιήσεις για τα δικαιώματα των εργαζομένων διεκδικώντας αυξήσεις μισθών , συντάξεων αδιαφορώντας εν πολλοίς για τις οικονομικές αντοχές της χώρας και για το αν η πολιτική των γενικών παροχών αύξανε και πολλαπλασίαζε τα ελλείμματα και τα χρέη .Ηρθε μάλλον η ωρα οι θεωρίες της Αριστεράς να συγκρουστούν με την πραγματικότητα . Οσες φορές η πολιτική αγνόησε την πραγματικότητα ,η εκδίκηση της τελευταίας ηταν σκληρή και αυτοί που την πληρώνουν σ’αυτές τις περιπτώσεις είναι οι οικονομικά και κοινωνικά ασθενέστεροι .

Οι χαμηλόμισθοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι .Απο την αρχή αυτής της πορείας ανόδου στην εξουσία ,ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας και τα στελέχη του προκάλεσαν μια ‘’επανάσταση προσδοκιών ‘’αγκαλιάζοντας τους κατατρεγμένους και τους χτυπημένους της  οικονομικής κρίσης και των αρνητικών συνεπειών του μνημονίου και της σκλήρής δημοσιονομικής προσαρμογής .Τα εβαλαν με την Ευρώπη ,τη Μέρκελ ,τους τοκογλύφους των Τραπεζών ,τους γύπες των διεθνών αγορών ,εσκισαν στα λόγια πολλές φορές τα μνημόνια και τις ευρωπαικές συμφωνίες . Τις τελευταίες ημέρες οσο η προοπτική διακυβέρνησης δεν είναι πλέον ονειρο αλλά τείνει να γίνει μια χειροπιαστή πραγματικότητα επιχειρούν μια θεαματική στροφή στον ρεαλισμό .

Το σύνθημα ‘’θα αλλάξουμε την Ευρώπη ‘’,αντικαθίσταται  απο το σύνθημα ‘’αλλάζουμε τη χώρα’’! Η καταγγελία του μνημονίου ερμηνεύεται ως διαπραγμάτευση με τους ευρωπαίους εταίρους για να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση για το χρέος . Με βάση τη λογική ερχόμενος στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντικρύσει κατάματα την πραγματικότητα του κρατισμού και της διάλυσης του ιδιωτικού τομέα .Είναι επομένως πολύ πιθανό να εφαρμόσει μια πολιτική αντίθετη απο αυτή που εφάρμοσαν τα τελευταία πέντε χρόνια οι κυβερνήσεις της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς . Να μειώσει δηλαδή δραστικά την κρατική σπατάλη και να κάνει σαρωτικές μεταρρυθμίσεις . Προστατεύοντας την ιδιωτική περιουσία την οποία οι αλλοι εξόντωσαν με την βαρύτατη φορολογία και στηρίζοντας την αγορά να ανακάμψει . Αλλωστε οπως είχε πεί και ο Μιτεράν τα προεκλογικά προγράμματα δεσμεύουν μόνο τους ψηφοφόρους .