Παρόλο που οι Γερμανικές εθνικές εκλογές θα διεξαχθούν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, η Γερμανία έχει μπει σε μια μακρά προεκλογική περίοδο. Και είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει, όχι μόνο γιατί οι πολιτικές εξελίξεις σε κάθε κράτος της Ευρώπης έχουν άμεσο αντίκτυπο για την πατρίδα μας αλλά και διότι μιλάμε για το κράτος που έχει την πρωτοκαθεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δεν είναι σκοπός αυτού του άρθρου να ασχοληθεί με συγκεκριμένες θέσεις που έχουν τα γερμανικά κόμματα έναντι του ελληνικού προβλήματος. Κι αυτό διότι υπάρχουν ακόμη σοβαρότερα ζητήματα τα οποία μπορούν να μας επηρεάσουν έμμεσα.

Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνονται τη λειτουργία της Ευρώπης στο μεταναστευτικό, για παράδειγμα, είναι ένα τέτοιο ζήτημα, το οποίο ασφαλώς επηρεάζει και την Ελλάδα. Όπως επίσης η πολιτική έναντι του Ισλάμ, το οποίο διεισδύει ασύδοτα στην Ευρώπη.

"Ο πολυπολιτισμός απέτυχε" μας πληροφόρησε εσχάτως ο Υπουργός Εσωτερικών του κρατιδίου της Βαυαρίας κ. Ιωακείμ. Ο κύριος Χέρμαν, πέρα από στέλεχος της τοπικής κυβέρνησης είναι και μέλος του CSU (Χριστιανοκοινωνικό Κόμμα της Βαυαρίας), το οποίο είναι ο παραδοσιακός συνεταίρος του κόμματος της κ. Μέρκελ στην "κεντροδεξιά" γερμανική κυβέρνηση.

Μια άλλη είδηση η οποία έχει τεράστιο ενδιαφέρον, είναι ότι το συγκεκριμένο κόμμα θα απαγορεύσει την μουσουλμανική μπούργκα στο κρατίδιο της Βαυαρίας. Ο κ. Χέρμαν, μάλιστα, είπε ότι το θέμα επείγει και ότι αναμένει από το τοπικό κοινοβούλιο της Βαυαρίας, στο οποίο η Χριστιανοδημοκρατική Ένωση της Βαυαρίας (CSU) διατηρεί την απόλυτη πλειοψηφία, να ψηφίσει τον νόμο πριν το θερινό διάλειμμα. Σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε και την απόφαση της κ. Μέρκελ τον περασμένο Δεκέμβριο, η οποία είχε καλέσει για απαγόρευση της μαντήλας  που καλύπτοει όλο το πρόσωπο "όπου είναι θεμιτό".

Όλα καλά κι όλα ωραία θα ισχυριστεί ο οποιοσδήποτε πατριώτης, ο οποίος έχει συνείδηση της ταυτότητάς του και βρίσκει ότι τέτοιες πρωτοβουλίες περιορίζουν την επίθεση που γίνεται εναντίον των εθνικών κοινωνιών της Ευρώπης.

Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο "καλά και ωραία" ούτε τόσο απλά και ξεκάθαρα. Κι αυτό διότι είναι η Μέρκελ και οι συγκυβερνήτες της που δημιούργησαν κατ΄αρχήν το πρόβλημα, αφού είναι αυτοί οι οποίοι επέτρεψαν σε περίπου 1,5 εκατομμύριο μουσουλμάνους να εισέλθουν στο γερμανικό έδαφος και να απολαμβάνουν τις παροχές του γερμανικού κράτους. Κι αφού φρόντισαν να οδηγήσουν τη χώρα τους στο δρόμο της ισλαμοποίησης, έρχονται τώρα να πάρουν μέτρα εναντίον μιας τέτοιας προοπτικής.

Να σημειωθεί εδώ, ότι ο "σκληρός" κ. Χέρμαν, θα είναι ο επόμενος Υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας πλέον κι όχι του κρατιδίου της Βαυαρίας, εφόσον η κ. Μέρκελ επανεκλεγεί στη θέση της καγκελαρίας.

Όλα όμως έχουν την εξήγησή τους στο χώρο της πολιτικής και είναι πολύ χρήσιμο να παραδειγματιζόμαστε αρκεί να λάβουμε υπ΄όψιν και τις ιδιαιτερότητες κάθε κράτους: και η εξήγηση στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι πολύ απλή και λέγεται "Εναλλακτική για τη Γερμανία". Το περίφημο "AfD", το πατριωτικό κίνημα με καθαρά αντιμεταναστευτικό και αντιισλαμικό λόγο, το οποίο δείχνει ότι ξεπερνάει το 12% σε πρόθεση ψήφου. Μάλιστα, σε ορισμένα κρατίδια έχει ήδη λάβει "τρελά" ποσοστά, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Μαγδεμβούργο, όπου συμμετέχει στο τοπικό κοινοβούλιο αφού έχει εξασφαλίσει ένα εκπληκτικό 22%.

Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος, για τον οποίον βλέπουμε αυτήν την "σκληρή" μεταστροφή των εκπροσώπων της "κεντροδεξιάς" πολιτικής τάξης της Ευρώπης (Μέρκελ και συνοδοιπόροι της) έναντι της μεταναστευτικής κρίσης και του ισλαμικού προβλήματος.

Δυστυχώς για τη Γερμανία και δυστυχέστερα για την Ευρώπη, αυτές οι "μεταστροφές" και η όξυνση του αντιμεταναστευτικού λόγου, αποτελούν απλώς μέρος της προεκλογικής εκστρατείας των συστημικών κομμάτων που αποκαλούνται πολιτική τάξη της Ευρώπης. Το είδαμε να συμβαίνει στην Ολλανδία μπροστά στον κίνδυνο για το σύστημα από τον Γκερντ Βίντερς. Το είδαμε να συμβαίνει παλαιότερα στη Γαλλία με τον "κεντροδεξιό" Σαρκοζί να "σκληραίνει" την στάση του μπροστά στο φαινόμενο Λεπέν. (τώρα δεν το βλέπουμε διότι απλώς... δεν χρειάζεται). Στην Ελλάδα μέχρι στιγμής το σύστημα δεν απειλείται άμεσα από ένα αντίστοιχο κίνημα μεγάλης δυναμικής, αφού όπως όλα δείχνουν η Χρυσή Αυγή  "έχει πιάσει ταβάνι", έστω και προσωρινά.  Έτσι η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη περιορίζεται στη γνωστή και επιτυχημένη πρακτική των "δεξιών μαντρόσκυλων" με τους γνωστούς "γαυγίζοντες".

Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται όλο το ζουμί της τακτικής που πρέπει να ακολουθήσουν τα πατριωτικά κινήματα σε όλη την Ευρώπη: ξεσκέπασμα των υποκριτών της "κεντροδεξιάς" η οποία όχι μόνο έχει διεθνιστικά χαρακτηριστικά, αλλά υποκριτικώς φερόμενη, προσχωρεί πανεύκολα και συγκυριακά σε πατριωτικές θέσεις, για να πράξει στο τέλος τα αντίθετα. Η γερμανική πολιτική σκηνή, αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αλλά όχι το μοναδικό.

Η ευθεία πολιτική σύγκρουση με τους υποκριτές είναι αναπόφευκτη, τη στιγμή μάλιστα που από την άλλη μεριά, οι αριστερά οδεύει προς ολοκληρωτική παρακμή, αφού απέτυχε παταγωδώς να δώσει απαντήσεις και λύσεις στα προβλήματα των λαών και προσχώρησε ολοκληρωτικά στο λεγόμενο καπιταλιστικό στρατόπεδο.

Νίκος Τζιόπας