Κυβέρνηση της Αριστεράς. Ζούμε την Ιστορία. Το άπιαστο όνειρο. Εκείνο το όνειρο για το οποίο πάλεψαν γενιές και γενιές. Αυτές τις μεγάλες στιγμές μου έρχονται στον νου οι χιλιάδες δημιουργοί, οι άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων, που, από τη δική τους την ευθύνη, προετοίμασαν δεκαετίες πριν την 25η Ιανουαρίου του 2015.

Επιτρέψτε μου όμως να μιλήσω για τους ομότεχνούς μου θεατρίνους του ΕΑΜ Θεάτρου. Γι' αυτούς που οργάνωσαν την αντίσταση κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και που ανακούφισαν με την αλληλεγγύη τους τούς συναδέλφους τους. Τού ΕΑΜ Θεάτρου που ήταν παρόν σε όλες τις διαδηλώσεις της κατοχής. Για την πείνα και την τρομοκρατία, πότε γιορτάζοντας την 25η Μαρτίου και πότε στεφανώνοντας τους Φιλικούς στην πλατεία Κολωνακίου. Στα συσσίτια που οργάνωνε η «Εθνική Αλληλεγγύη» έδιναν παραστάσεις. Ο Αιμίλιος Βεάκης, μαζί με συναγωνιστές του, έδινε κάθε Κυριακή παραστάσεις στα νοσοκομεία για τους ανάπηρους του αλβανικού μετώπου.

Η εφευρετικότητα και το χιούμορ των ηθοποιών δεν εξαντλούνται στο «χτίσιμο» του ρόλου ή της παράστασης. Μεταφέρονται και στη ζωή και στον αγώνα τους. Τοποθετούσαν λοιπόν προκηρύξεις στις χλαίνες των Γερμανών αξιωματικών - θεατών σε κάποια μουσικοθεατρική παράσταση στο υπόγειο του σημερινού Θεάτρου Τέχνης! Τοποθετούσαν μικρές αφίσες στα γερμανικά αυτοκίνητα, όπου εικονίζονταν ένα ρολόι του οποίου η ώρα έδειχνε 12 παρά 5 και στα γερμανικά αναγραφόταν η φράση «ήρθε το τέλος σας»! Αφισοκολλήσεις στους δρόμους της Αθήνας με αφίσες που φιλοτεχνούσαν σπουδαίοι ζωγράφοι, συνθήματα στους τοίχους και τοποθέτηση προκηρύξεων στα καθίσματα των θεάτρων και των κινηματογράφων με ενημέρωση για την Αντίσταση σε πόλεις και ύπαιθρο.

Τα Χριστούγεννα του '43, μέσα στη Μητρόπολη, ηθοποιοί πέταξαν από τον γυναικωνίτη προκηρύξεις που ζητούσαν να σταματήσουν οι εκτελέσεις. Στις ενέργειες αντίστασης του ελληνικού λαού, όπως ήταν το κλείσιμο των καταστημάτων, η αποχή των δημοσίων υπαλλήλων από τις υπηρεσίες τους κ.λπ., τα θέατρα έκλειναν. Εκείνο το βράδυ δεν γίνονταν παράσταση.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που φυλακίστηκαν και εκτελέστηκαν. Το ΕΑΜ Θεάτρου πλήρωσε βαρύ τίμημα για τη δράση του. Στην εξορία οι Βεάκης, Γληνός, Ντιριντάουα, Μορίδης, ο δάσκαλός μου Πέλος Κατσέλης, οι Ρένα Ντορ, Δανάη Στρατηγοπούλου, Ασπασία Παπαθανασίου, Μίμης Φωτόπουλος, Βαγγέλης Γκούφας, Ολυμπία Παπαδούκα και τόσοι άλλοι. Στους νεκρούς να αναφέρουμε τους Λέανδρο Καβαφάκη, Μαρία Χατζοπούλου (Μανταλένα), Βάσω Αργυριάδη, Σοφία Μαυρίδη καθώς και τον γιο του ιστορικού Γιάννη Κορδάτου, τον Κώστα Κορδάτο.

Όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι μαζί που έθεσαν την τέχνη τους στην υπηρεσία της αλληλεγγύης, του αγώνα και της ελευθερίας του τόπου, μια 25η Γενάρη 2015 ονειρεύτηκαν. Δεν την έζησαν. Αντίθετα, ζήσανε διώξεις, φυλακίσεις, εκτελέσεις.

Το όνομα και τη μνήμη τους εμείς τώρα θα πρέπει να τιμήσουμε. Αθάνατοι!

* Ο Πάνος Σκουρολιάκος είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτής της Περιφέρειας Αττικής