Η ανάρτηση στο facebook είχε ένα εύστοχο και επίκαιρο σχόλιο, κάπως έτσι: «Η Λαμία πρέπει να θεωρείται (ή είναι) η πιο ευτυχισμένη πόλη στην Ελλάδα, γιατί το μόνο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει είναι το “γηπεδικό”, που κι αυτό όπου να’ ναι λύνεται”.

Και πράγματι, είναι δύσκολο να προβάλεις αντίρρηση. Τα αντλούμενα στοιχεία στο ΔΙΑΥΓΕΙΑ λένε ότι τα τελευταία δύο χρόνια έχουν παρθεί αποφάσεις για κατασκευή και συντήρηση γηπέδων ποδοσφαίρου δαπάνης 2.500.000 ευρώ περίπου. Μόνο η αναμόρφωση του ΔΑΚ για τις ανάγκες της ΠΑΕ έχει προσεγγίσει το ένα εκατομμύριο ευρώ και μάλιστα το μεγαλύτερο μέρος με έκπτωση 2%(!) ή και απευθείας αναθέσεις. Στο νέο δε Τεχνικό Πρόγραμμα του 2018 προβλέπεται ένα ποσό 360.000 ευρώ για την επέκταση του στεγάστρου του ΔΑΚ.

Το ευχάριστο είναι ότι για το “γηπεδικό” και το ποδόσφαιρο χρήματα υπάρχουν∙ και αρκετά μάλιστα και δεν αμφιβάλει κανείς γι’ αυτό. Οι μεγάλες δεξαμενές ψήφων άλλωστε είναι οι μικρές ομάδες ποδοσφαίρου. Δεν υπάρχουν όμως χρήματα για την υποστήριξη των υπολοίπων αθλημάτων, για τα υπαίθρια αθλητικά πάρκα, για τις παιδικές χαρές. Δεν υπάρχουν για ποδηλατικές διαδρομές στον Σπερχειό, για χωμάτινες διαδρομές για τους δρομείς ανώμαλου δρόμου, για τα γήπεδα μπάσκετ στις γειτονιές, για τον λαϊκό αθλητισμό.

Στέφανος Σταμέλλος
http://www.e-ecology.gr

* στη φωτογραφία το γήπεδο του Καλαμακίου, σε μια πανέμορφη τοποθεσία ανάμεσα στα πεύκα, έτοιμο να δεχθεί τον πλαστικό χλοοτάπητα