Και τώρα τι κάνουμε; (Του Χρήστου Αλεξανδρή)

Δημοσιεύτηκε: Παρασκευή, 20 Φεβρουαρίου 2015 10:35 Και τώρα τι κάνουμε; (Του Χρήστου Αλεξανδρή)

Μπορεί οι διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους Ευρωπαίους εταίρους να αφορούν το δημόσιο χρέος ,ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει και το ιδιωτικό χρέος . Μια δεύτερη ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της πραγματικής οικονομίας .

Τρομάζουν τα νούμερα για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές που έδωσε στη δημοσιότητα η υπουργός Οικονομικών Νάντια  Βαλαβάνη. Αποδεικνύουν ότι είμαστε μια καταχρεωμένη οικονομία και κοινωνία . Σύμφωνα με την κ. Βαλαβάνη   από τα συνολικά 76 δις ευρώ των ληξιπρόθεσμων,  εισπράξιμα είναι μόνο 9 δις ευρώ, αφού τα υπόλοιπα αφορούν οφειλές πτωχευμένων επιχειρήσεων και οφειλές δημοσίων φορέων.

Οι οφειλέτες φόρων φτάνουν τα 3.670.000 φυσικά πρόσωπα, εξ αυτών δε 3.174.000 ή το 86% χρωστούν έως 3.000 ευρώ.

447.000 επιχειρήσεις ή το 79% χρωστούν έως 3.000 ευρώ, ενώ από αυτές οι 400.000 οφειλέτες χρωστούν το 97% του χρέους. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές αυξήθηκαν κατά 45,5 δις ευρώ για την μνημονιακή 5ετία και κατά 1,1 δις ευρώ τον Ιανουάριο του 2014, κατά 8,6 δις ευρώ το 2013 και κατά 14,2 δις ευρώ τα χρέη του 2014 (αύξηση 60% σε ετήσια βάση ).

Επιπλέον, χρέη φυσικών προσώπων προς ασφαλιστικά ταμεία άνω των 5.000 ευρώ φτάνουν σε 13,5 δις ευρώ.Εαν δεν γίνει κάτι άμεσα και εννοούμε φυσικά να αρχίσει και πάλι η οικονομία να κινείται και το χρήμα να τρέχει στην αφορά ,προβλέπουμε ένα νέο καθεστώς δουλοπαροικίας να εγκαθίσταται στη χώρα μας  με τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά που είναι ακόμη όρθια να εργάζονται για να ξεπληρώσουν τα παλιά χρέη τους .

Οι αριθμοί στην οικονομία δικαιώνουν  την σημερινή κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό ο οποίος μιλά για ανθρωπιστική κρίση που θα πρέπει άμεσα να αντιμετωπιστεί παράλληλα με την αποκατάσταση των αδικιών που προκλήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια την περίοδο εφαρμογής της δημοσιονομικής προσαρμογής . Όμως στο σημείο που έχουμε φτάσει οφείλουμε να δούμε τα πράγματα ξεκάθαρα χωρίς αυταπάτες και προπάντων χωρίς τις ιδεοληψίες και τις αριστερές ευκολίες πολιτικών που είχαν μάθει να αντιπολιτεύονται προτείνοντας πράγματα χωρίς να λογαριάζουν το κόστος και χωρίς να ενδιαφέρονται απο που θα βρούν τα χρήματα .Οφείλουμε λοιπόν να παραδεχτούμε οτι η χώρα δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς την βοήθεια την ξένη βοήθεια .

Χωρίς την αρωγή των εταίρων μας η χώρα μας θα ήταν υποχρεωμένη να κηρύξει χρεοστάσιο από το 2010 και να προχωρήσει σε πολύ επαχθέστερα μέτρα ιδίως εις βάρος των ασθενέστερων που θέλουμε να προστατέψουμε .Χωρίς την βοήθεια των ξένων θα έπρεπε να επιβιώσει οικονομικά σε ένα όλο και πιο αντίξοο διεθνές περιβάλλον ,απομονωμένη από τους φυσικούς της συμμάχους .

Αυτές οι προοπτικές σίγουρα δεν αποτελούν λύση και όσοι εξακολουθούν ακόμη να τις υποστηρίζουν προτείνοντας να γίνουμε Κούγκι ή παριστάνοντας τους υπερπατριώτες και τους ελληναράδες το βέβαιο είναι ότι προσφέρουν τις χειρότερες υπηρεσίες στον ελληνικό λαό και την πατρίδα μας . Η ιστορία δείχνει ότι οι θερμοκέφαλοι πολιτικοί μόνο κακό έκαναν στη χώρα . Υπάρχει όμως και ένα άλλο ζήτημα .

Η  αντιμετώπιση  της ανθρωπιστικής κρίσης σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει παροχές στο δημόσιο . Ούτε  φυσικά η ‘’ αποκατάσταση αδικιών’’ που επαγγέλλεται η νέα κυβέρνηση  έχει να κάνει με διορισμούς και άλλων δημοσίων υπαλλήλων.Το κράτος που μέχρι τώρα προσέφερε απλόχερα καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα ,που συντηρούσε και επιδοτούσε επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες μέσω της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής ,αυτό το κράτος χρεοκόπησε και ανήκει οριστικά στο παρελθόν .

Χρειαζόμαστε αύριο κιόλας ενα κράτος που θα στηρίζει τις υγιείς επιχειρήσεις ,που θα εχει λιγότερη γραφειοκρατία και θα μπορεί να το συντηρεί ο φορολογούμενος χωρίς να νοιώθει οτι τσακίζεται απο τη φορολογία και τα πρόσθετα βάρη που του φορτώνει το δημόσιο .

Θέλουμε ενα κράτος που θα ενδιαφέρεται πραγματικά για την βιωσιμότητα της οικονομίας και την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα των επιχειρήσεων ,της πραγματικής οικονομίας .

Για να συμβεί αυτό θα χρειαστεί η νέα κυβέρνηση να προχωρήσει σε μεγάλες και βαθιές αλλαγές αναλαμβάνοντας και το πολιτικό κόστος .Διότι σε τελική ανάλυση εθνική αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια σημαίνει ανάπτυξη και επενδύσεις ,σημαίνει λιγότερα χρέη και λιγότερα δανεικά .

Χρήστος Αλεξανδρής 

Προσαρμοσμένη αναζήτηση