Στο ερώτημα γιατί αποτυγχάνουν τα κράτη η απάντηση είναι σχεδόν αυτονόητη. Γιατί οι κυβερνήσεις τους αρνούνται να δώσουν κίνητρα και ευκαιρίες στους πολίτες προκειμένου τα πιο δυναμικά τμήματα της κοινωνίας και της οικονομίας να αναπτύξουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το ταλέντο  και τις δεξιότητές τους .

Να ρισκάρουν τα χρήματά τους δημιουργώντας νέες καινοτόμες και παραγωγικές επιχειρήσεις .Αποτυγχάνουν γιατί δεν διαθέτουν ανοιχτούς πολιτικούς και κοινωνικούς θεσμούς προστατεύοντας τα δικαιώματα ιδιοκτησίας των πολιτών . Αποτυγχάνουν γιατί  θέτουν ανυπέρβλητα εμπόδια στην έναρξη κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας και καταπνίξουν τη λειτουργία των αγορών προκειμένου να επωφελούνται καλά οργανωμένες συντεχνίες και πολιτικές ομάδες με προνόμια και εξουσίες .

Τα παραδείγματα της ιστορίας είναι πολλά και κραυγάζουν για τις επιτυχίες και τις αποτυχίες των κρατών στους δρόμους της ευημερίας και της προόδου από τη μια και του μαρασμού και της παρακμής από την άλλη .Από την εποχή της Βιομηχανικής και Γαλλικής Επανάστασης γνωρίζουμε ότι έμποροι και επιχειρηματίες ήταν αυτοί που έθεσαν σε αμφισβήτηση τη μονοπώληση της πολιτικής εξουσίας των μοναρχών και γαιοκτημόνων . Έμποροι και επιχειρηματίες με ταλέντο και δεξιότητες ήταν αυτοί που διέβρωσαν και τελικά ανέτρεψαν το αριστοκρατικό καθεστώς και τα προνόμια και τις εξουσίες που απολάμβανε αφαιρώντας πόρους από την κοινωνία.Έμποροι και επιχειρηματίες ήταν αυτοί που άνοιξαν καινούριους δρόμους για τη δημοκρατία ,το κράτος δικαίου και τα δικαιώματα και τις πολιτικές και οικονομικές ελευθερίες των πολιτών . 

Οπως γνωρίζουμε απο την αλλη πλευρά οτι οι επιπτώσεις της κολεκτιβοποίησης στην πρώην Σοβιετική Ενωση ηταν ολέθριες .Παρένθεση : Η διαδικασία της κολεκτιβοποίησης συνεπαγόταν την κατάργηση του δικαιώματος ατομικής ιδιοκτησίας και τη συγκέντρωση των κατοίκων σε τεράστιες κολεκτίβες που λειτουργούσαν υπο την εποπτεία του Κομμουνιστικού Κόμματος .Κλείνουμε την παρένθεση . Δυστυχώς στην Ελλάδα συναντούμε ολα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός αποτυχημένου κράτους και μιας κοινωνίας που πεισματικά αρνείται τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις .

Δεν είναι τυχαίο οτι μεταθέτουμε συνεχώς για το απώτερο μέλλον την συνταγματική αναθεώρηση ,ουτε είναι τυχαίο οτι ακόμα και μια νέα κυβέρνηση που ερχεται να κυβερνήσει για πρώτη φορά τον τόπο ,το πρώτο πράγμα που ζητά απο τους ευρωπαίους εταίρους είναι και αλλο χρόνο . Συμπεριφέρεται δηλαδή με την νοοτροπία των κυβερνήσεων του χθες που ζητούσαν συνεχώς για δεκαετίες χρόνο προσαρμογής ακριβώς επειδή δεν ηθελαν να αλλάξουν τίποτα απο τους αναχρονιστικούς θεσμούς ,τις οικονομικές δομές  και τα κλειστά συστήματα εξουσίας που οδήγησαν τη χώρα στην υπερχρέωση και την κατάρρευση .

Δεν είναι τυχαίο οτι ολες οι μεταρρυθμιστικές απόπειρες που εγιναν σ’αυτή τη χώρα τα προηγούμενα χρόνια υπονομεύτηκαν απο το πολιτικό και οικονομικό σύστημα απο το φόβο και την αγωνία οτι θα εχαναν τα οικονομικά και πολιτικά προνομιά τους κυρίως αυτοί που βολεύονταν απο τη διατήρηση του παλιού και χρεοκοπημένου συστήματος οργάνωσης και λειτουργίας της οικονομίας . Προτίμησαν να στείλουν στα σπίτια τους τους λίγους εκείνους πολιτικούς που τόλμησαν να μιλήσουν για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα .Θυμηθείτε ιδιωτικοποιήσεις ,ανοιγμα επαγγελμάτων ,απελευθέρωση ωραρίου ,ανοιγμα καταστημάτων τις Κυριακές ,ασφαλιστικό σύστημα ,δημόσια διοίκηση ,δικαστικό σύστημα κλπ.

Κατά τα άλλα μας φταίει το μνημόνιο ,οι κακοί ξένοι που όμως όταν μας δάνειζαν ήταν καλοί και άγιοι ,αλλά και οι άλλες χώρες που δεν μας δανείζουν όσα χρειαζόμαστε για να καλύψουμε τις ανάγκες που φροντίσαμε στα χρόνια προ της κρίσης να διογκώσουμε όσο δεν έπαιρνε άλλο και αδιαφορώντας για το αν φορτώναμε στην πραγματική οικονομία βάρη που ήταν αδύνατο να σηκώσει .

Ποιος αλήθεια επιχειρηματίας ή ξένος επενδυτής θα έρθει να ρισκάρει τα λεφτά του στην Ελλάδα ή ποιος νέος επιστήμονας θα θελήσει να καινοτομήσει και να επενδύσει κάτω από το σημερινό καθεστώς γραφειοκρατίας και υπερφορολόγησης της ιδιοκτησίας και κάθε νέας και παλιάς επιχειρηματικής δραστηριότητας ;

Αυτό που χρειαζόμαστε τελικά είναι μια μικρή επανάσταση στους θεσμούς και τις συνθήκες οργάνωσης και λειτουργίας της οικονομίας ενισχύοντας με κάθε μέσο και τρόπο τις δυνάμεις της αγοράς . Δεν υπάρχει άλλος δρόμος που να οδηγεί στην έξοδο από την κρίση και την επιστροφή μετά από χρόνια στην ευημερία και την ανάπτυξη .

Ας το καταλάβει επιτέλους και η νέα κυβέρνηση που διστάζει να πάρει μέτρα ανοίγματος της οικονομίας επειδή φοβάται να μην την κατηγορήσουν ότι δεν είναι τόσο αριστερή όσο θα θέλαμε.

 Χρήστος Αλεξανδρής