Το Παμφθιωτικό συλλαλητήριο για τα διόδια κατά την άποψή μας ήταν η επιβεβαίωση της αδυναμίας του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων να συμφιλιωθούν με την αδήριτη πραγματικότητα της χώρας και να αντιδράσουν αναλόγως πείθοντας τον κόσμο για το πραγματικό του συμφέρον αλλά και για το αντικειμενικό συμφέρον του τόπου.

Δυστυχώς σε μια ακόμη κινητοποίηση περίσσεψε ο παραπλανητικός λαϊκισμός, η δημαγωγία, η στείρα συνθηματολογία. Αρκετοί ήταν αυτοί που πήγαν στη συγκέντρωση όχι για να διαμαρτυρηθούν για τον μεγάλο αριθμό διοδίων που έχουν τοποθετηθεί στην περιοχή μας, αλλά για να περάσουν το μήνυμα της ανατροπής της κυβέρνησης.

Κάποιοι άλλοι πήγαν στη συγκέντρωση για να υπερασπιστούν τα “δημόσια αγαθά” που πρέπει να παρέχονται στους πολίτες δωρεάν. Υπήρχαν φυσικά και αυτοί που διαδήλωσαν υπέρ της κατάργησης όλων των διοδίων και υπέρ της ελεύθερης και απρόσκοπτης διέλευσης των αυτοκινητοδρόμων. Το πρόβλημα είναι ότι περιορίστηκαν μόνο στο να κάνουν διαπιστώσεις. Δεν μας είπαν ή μάλλον το άφησαν για κάποια άλλη φορά τον τρόπο και την μέθοδο με την οποία θα κάνουμε πράξη όλα αυτά τα οράματα περί ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Ξεκινώντας από μια αριστερή θεώρηση των πραγμάτων πιστεύουν ότι ο κρατισμός που συσσώρευσε ελλείμματα και χρέη συντελώντας στην χρεοκοπία της Ελλάδας μπορεί ακόμη και σήμερα να συνεχίσει να λειτουργεί χωρίς να υπάρχει κανένα πρόβλημα, αρκεί μόνο να μας αδειάσουν τη γωνιά οι δανειστές μας και κάποιες μεγάλες εταιρείες που κατασκευάζουν τα μεγάλα έργα στη χώρα μας εκσυγχρονίζοντας τις υποδομές στους δρόμους, τα λιμάνια και το σιδηροδρομικό δίκτυο.

Πολύ φοβάμαι ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως λαός σήμερα είναι τα διόδια του κρατισμού, της διαφθοράς, της σπατάλης και της κακοδιοίκησης τα οποία οδήγησαν σε υποβαθμισμένες υπηρεσίες σε ολόκληρο το δημόσιο τομέα. Η ωμή αλήθεια που η Αριστερά αρνείται ακόμη και τώρα να αναγνωρίσει είναι ότι οι Έλληνες πολίτες πλήρωσαν και πληρώνουν πανάκριβα τη δωρεάν δημόσια υγεία, την δωρεάν δημόσια παιδεία και γενικά το δωρεάν και πολύ γενναιόδωρο κοινωνικό κράτος. Κανένας δεν σκέφτηκε ποτέ σ’ αυτή τη χώρα, ούτε οι πολιτικοί δεξιών και αριστερών αποχρώσεων, ούτε φυσικά οι βολεμένοι κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές, ούτε και οι γνωστές επαγγελματικές ομάδες που το απομυζούσαν, αυτό το «κοινωνικό κράτος» ποιός θα το πληρώσει.

Η οικονομική κρίση μας αναγκάζει σήμερα θέλοντας και μη να κάνουμε αυτή τη συζήτηση έστω και με καθυστέρηση αρκετών δεκαετιών. Και ο λόγος είναι ότι όλοι έχουμε αρχίσει να συνειδητοποιούμε ότι τελείωσαν και τα δωρεάν γεύματα που ονειρεύονται οι κομμουνιστές και οι τζάμπα μάγκες του πολιτικού μας συστήματος.

Σε ό,τι τώρα αφορά τα διόδια το βέβαιο είναι ότι δεν μπορεί να μας σώσουν οι γραφειοκράτες και κρατιστές των υπουργείων. Αυτοί που θα δώσουν τη λύση είναι οι εταιρείες μολονότι εμείς τις ξορκίζουμε. Μην αμφιβάλλετε καθόλου γι’ αυτό. Τη λύση στο πρόβλημα θα τη δώσουν αυτοί που βλέπουν να ζημιώνονται από τις υπηρεσίες που παρέχουν και από τη φυγή των πελατών. Όταν οι χρήστες επιλέγουν τη φυγή από τους παράδρομους, το πιθανότερο είναι η εταιρεία που εκμεταλλεύεται τον αυτοκινητόδρομο να επιδιώξει να τους πείσει να επανέλθουν μειώνοντας το αντίτιμο. Στην αγορά έτσι λειτουργεί ο ανταγωνισμός. Έστω και αν εμείς συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε με νύχια και με δόντια τον κρατισμό και το χρεοκοπημένο δημόσιο.

Χρήστος Αλεξανδρής