Οι οικονομολόγοι συνηθίζουν να λένε οτι η οικονομία είναι σαν το ποδήλατο. Πρέπει να βρίσκεσαι σε συνεχή κίνηση για να μην πέσεις! Οι διαπραγματεύσεις στο Eurogroup εχουν αιχμαλωτίσει την οικονομική ζωή του τόπου.

Στον επιχειρηματικό κόσμο διάχυτη είναι η αγωνία και η ανησυχία για τις εξελίξεις ,την τύχη αυτών των διαπραγματεύσεων και για το αν θα καταφέρει η ελληνική κυβέρνηση να πετύχει μια καλύτερη συμφωνία για τη χρηματοδότησηση του κράτους .Δυστυχώς ο χρόνος της πολιτικής δεν συμβαδίζει σχεδόν ποτέ με το χρόνο της οικονομίας . Το ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια τόσο πριν την κρίση ,οσο και μέσα στην κρίση .Οι προηγούμενες κυβερνήσεις με την εξοργιστική τους αρνηση να υλοποιήσουν μια σειρά απο σημαντικές μεταρρυθμίσεις ή να πάρουν μέτρα που θα εβαζαν σε μια τάξη τα δημόσια οικονομικά αφησαν τα πράγματα να οδηγηθούν στα ακρα .

Οταν τη λύση σε μείζονα προβλήματα δεν τη δίνει η πολιτική με τις αποφάσεις της ,τότε εκείνη ερχεται με αναρχο και βίαιο τρόπο απο την ιδια την πραγματικότητα .Απο ενα σημείο και μετά απλώς λεφτά δεν υπάρχουν και ετσι δεν υπάρχει η δυνατότητα να πληρωθούν ουτε μισθοί και συντάξεις ,ουτε φάρμακα και Νοσοκομεία αλλά ουτε να εκπληρωθούν οι προεκλογικές παροχές του κυβερνώντος κόμματος .Ο κίνδυνος αυτός δεν αποτρέπεται με ξόρκια και αναθεματισμούς ,ουτε με γενικές διακηρύξεις του τύπου ‘’δεν κόβουμε μισθούς και συντάξεις ‘’. Οι πολιτικοί και τα κόμματα δεν κρίνονται απο τις προθέσεις τους αλλά απο τα αποτελέσματα των πολιτικών τους επιλογών .

Κανένας πολιτικός στην Ελλάδα δεν είχε πρόθεση να κόψει μισθούς και συντάξεις . Μάλιστα εκαναν οτι περνούσε απο το χέρι τους για να αυξήσουν τα εισοδήματα πολύ πάνω απο τις πραγματικές δυνατότητες που είχε η οικονομία να πληρώνει αυτούς τους μισθούς και τις συντάξεις κυρίως του δημόσιου τομέα .Και απο την ημέρα που μπήκαμε στο μνημόνιο οι προηγούμενες κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ κατέβαλαν μεγάλες προσπάθειες για να μην το εφαρμόσουν και επομένως να μην θιγεί  ουτε στο ελάχιστο το πελατειακό κράτος και οι προνομιούχες συντεχνιακές ομάδες που ζούσαν απο τα κρατικά ταμεία ,τα προνόμια και την ευνοική μεταχείριση που απολάμβαναν για ολόκληρες δεκαετίες .

Το ζητούμενο επομένως σήμερα ενόσω διαρκεί η μάχη της διαπραγμάτευσης της ελληνικής κυβέρνησης με τους ευρωπαίους εταίρους και  δανειστές είναι η εξασφάλιση της χρηματοδότησης της χώρας , η επανεκκίνηση της οικονομίας ,η επιστροφή της σε μια εστω ασθενική οικονομική ανάπτυξη που θα μπορέσει να μειώσει λίγο την ανεργία και να αλλάξει το κλίμα στην αγορά .Ολα τα αλλα δεν εχουν κανένα απολύτως νόημα . Είναι δηλώσεις στο βρόντο .Ακόμη και οι δηλώσεις που κάνουν οι θιασώτες του αριστερού και δεξιού λαικισμού στην Ελλάδα .Που βλέπουν παντού εχθρούς και συνωμοσίες .Ξένους  κερδοσκόπους και αδίστακτους  τοκογλύφους οι οποίοι οσο μας δάνειζαν χωρίς να βάζουν ορους ηταν καλοί και αγιοι .

Τώρα ομως είναι οι κακοί ξένοι που θέλουν να μας υποδουλώσουν .Αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι αδιάλλακτοι δογματικοί του ΣΥΡΙΖΑ που κάθε τρείς και λίγο βγαίνουν στα κανάλια και δεσμεύονται οτι οι προεκλογικές τους υποσχέσεις θα τηρηθούν στο ακέραιο είναι οτι   οταν πτωχεύεις υπόκεισαι στις πιέσεις των δανειστών σου . Αλλιώς διαπραγματεύεται μια χώρα που στηρίζεται στις δικές της δυνάνεις και αλλιώς μια χώρα υπο πτώχευση .Στη δεύτερη περίπτωση η διαπραγμάτευση που γίνεται δεν αφορά αυτά που υποσχέθηκες στον κόσμο προεκλογικά . Στοχεύει αποκλειστικά και μόνο στο  να περισώσει οτι μπορεί να περισωθεί .

Απο την αλλη πλευρά αυτό που πρέπει να καταλάβει η νέα ελληνική κυβέρνηση είναι οτι το ζητούμενο στη διαπραγμάτευση δεν είναι να ακολουθείς μια επικοινωνιακή στρατηγική διάσωσης των κομματικών ιδεοληψιών . Δεν διαπραγματεύεσαι για να μην δυσαρεστηθεί ο Λαφαζάνης , ο Στρατούλης και ο Κατρούγκαλος αλλά διαπραγματεύεσαι τη διάσωση της χώρας και της ελληνικής οικονομίας .Εκτός κι αν εχουν σκοπό να μας ταράξουν στη διαπραγμάτευση αφήνοντας την οικονομία να καταστρέφεται !

Χρήστος Αλεξανδρής