Το κρίσιμο ερώτημα που τίθεται πλέον απ’ όλες τις πλευρές και το οποίο μετατρέπεται σε αγωνία για την επιβίωση χιλιάδων επιχειρήσεων και νοικοκυριών είναι πότε θα πραγματοποιηθεί η πολυδιαφημισμένη επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας και αν αυτή θα είναι σταθερή και σε βάθος χρόνου.

Οι περισσότεροι αναλυτές, ξένοι και εγχώριοι οικονομολόγοι επισημαίνουν ότι εάν συνεχιστούν η συρρίκνωση της πραγματικής οικονομίας και η εφαρμογή μιας ισοπεδωτικής φορολογικής πολιτικής είναι πολύ πιθανό να χαθεί ο έλεγχος της διαχείρισης του χρέους και τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα να γίνουν τους επόμενους μήνες εφιαλτικά.

Όλοι συμφωνούν ότι μοναδική λύση είναι η ανάπτυξη. Ανάπτυξη όμως δεν μπορεί να υπάρξει με κυβερνητικές εντολές, Προεδρικά Διατάγματα και την κυβέρνηση να εκλιπαρεί τους ξένους επιχειρηματίες να έρθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα. Πρέπει να αλλάξει ριζικά το κλίμα στην ελληνική οικονομία και το ελληνικό κράτος να εμπνεύσει και πάλι εμπιστοσύνη σε αυτούς που ρισκάρουν τα λεφτά τους.

Στην ομιλία του στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ο Πρωθυπουργός μπορεί να μην παρασύρθηκε σε μια ακατάσχετη υποσχεσιολογία και παροχολαγνία προς διάφορες επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες, όπως μας είχαν συνηθίσει άλλοι Πρωθυπουργοί στο παρελθόν, δεν μπόρεσε ωστόσο να σηματοδοτήσει την αναγκαία στροφή στην οικονομική πολιτική και η οποία είναι τόσο απαραίτητη για να πάρει και πάλι μπροστά η μηχανή της πραγματικής οικονομίας. Πρέπει να μην ζει κανείς στη χώρα αυτή για να μην συναισθάνεται την πραγματικότητα των επιχειρήσεων που πασχίζουν να επιβιώσουν κάτω από τρομακτικά δύσκολες συνθήκες που γίνονται ανυπόφορες από την φορολογική πολιτική της κυβέρνησης η οποία χαρατσώνει αλύπητα κάθε Έλληνα που κατάφερε τα προηγούμενα χρόνια να κάνει κάτι στη ζωή του. Στηριζόμενος αποκλειστικά στις δικές του δυνάμεις, στον ιδρώτα του και την εργασία του. Πρέπει να ζει στον κόσμο του κάποιος για να μην αντιλαμβάνεται το δράμα εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών που ζουν την ασύλληπτη ανεργία του 27% ή των χιλιάδων εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα που παραμένουν απλήρωτοι από τρείς έως δέκα μήνες.

Αυτό που προσπάθησε να πει ο Πρωθυπουργός είναι ότι πρέπει να αισθάνονται περήφανοι όλοι οι Έλληνες πολίτες γιατί η μεγάλη μείωση που έχουν υποστεί στα εισοδήματά τους οδηγεί σε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Που όμως τυχαίνει να μην τα έχουν δει ακόμα. Και μάλιστα την ίδια ώρα που το ελληνικό δημόσιο συνεχίζει να μην χτυπά τη φοροδιαφυγή, να διατηρεί τη μεγάλη γραφειοκρατία, να μη χτυπά τη νοοτροπία του κρατισμού. Και μέσα σε όλα αυτά την Κυβέρνηση να θεωρεί τα κρατικά ταμεία προσωπικά της φέουδα μοιράζοντας δεξιά και αριστερά παροχές με μοναδικό σκοπό την ικανοποίηση της εκλογικής πελατείας και τα καλά αποτελέσματα στην κάλπη.
Μέσα σε ένα τέτοιο επικίνδυνα νοσηρό περιβάλλον κανένας σοβαρός επιχειρηματίας και κανένας φιλόδοξος ξένος επενδυτής δεν πρόκειται να αποτολμήσει να ρισκάρει τα λεφτά του και να ανοίξει στην Ελλάδα μια επιχείρηση ή ένα εργοστάσιο.

Θα προτιμήσει να δραστηριοποιηθεί σε άλλη χώρα εκεί που το κράτος δίνει ευκαιρίες και κίνητρα στους πολίτες να επενδύσουν και να καινοτομήσουν και εκεί που προ πάντων το κράτος προστατεύει την ατομική ιδιοκτησία των πολιτών και προωθεί τα συμφέροντα της ιδιωτικής οικονομίας.
Και δεν ενδιαφέρεται όπως γίνεται στην Ελλάδα για το πως θα εξασφαλίσει την επιβίωση του δημόσιου τομέα με κάθε τίμημα. Ακόμα και αν χρειαστεί να εξοντώσει την αγορά.

Χρήστος Αλεξανδρής