Ο Βαγγέλης Μόρας έχασε πριν λίγες ημέρες τον αδερφό του και μίλησε για τη "μάχη" που έδωσε με την λευχαιμία.
Ο διεθνής αμυντικός μίλησε στην Gazzetta dello Sport...
"Πίστευα πως ο αδερφός μου μπορεί να τα καταφέρει. Τα πράγματα πήγαιναν καλά. Τον περίμενα στη Βερόνα για το τελευταίο μας παιχνίδι, απέναντι στη Γιουβέντους. Το Μάρτιο όμως έκανε κάποιες εξετάσεις και είδαμε πως τα πράγματα ήταν άσχημα. Οι γιατροί του είπαν πως η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη
Ήταν μια σπάνια μορφή λευχαιμίας, πολύ επιθετική. Ήμουν 100% συμβατός ως δότης μυελού των οστών και η διαδικασία ήταν απλή, δεν πόνεσα και μετά από μια εβδομάδα επέστρεψα στο γήπεδο χωρίς πρόβλημα. Ο Δημήτρης δεν τα κατάφερε, αλλά ελπίζω με την κίνησή μου να δώσω το παράδειγμα, γιατί είναι πολύ σημαντικό να βοηθάμε τους άλλους. Για το λόγο αυτό έχουμε αρχίσει τη συνεργασία με έναν οργανισμό στη Βερόνα και την Αυστραλία για τους δότες του μυελού των οστών.
Η ζωή μου από τη μέρα εκείνη άλλαξε τελείως. Κατάλαβα τι έχει αληθινή αξία στη ζωή, ότι είναι ανόητο να νευριάζουμε με ασήμαντα πράγματα ή να κυνηγάμε χρήματα και δόξα, όταν ο Θεός μπορεί να αποφασίσει για τη μοίρα σου σε μια στιγμή. Πλέον στα χρόνια που μου απομένουν ως ποδοσφαιριστή θα παίξω με λιγότερο στρες και θα αφιερώσω στον αδερφό μου το υπόλοιπο της καριέρας μου. Είχαμε αρχίσει να παίζουμε μαζί ποδόσφαιρο στη Λάρισα, αλλά εκείνος σταμάτησε. Μαζί έχουμε ανοίξει μια σχολή ποδοσφαίρου".
"Πίστευα πως ο αδερφός μου μπορεί να τα καταφέρει. Τα πράγματα πήγαιναν καλά. Τον περίμενα στη Βερόνα για το τελευταίο μας παιχνίδι, απέναντι στη Γιουβέντους. Το Μάρτιο όμως έκανε κάποιες εξετάσεις και είδαμε πως τα πράγματα ήταν άσχημα. Οι γιατροί του είπαν πως η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη
Ήταν μια σπάνια μορφή λευχαιμίας, πολύ επιθετική. Ήμουν 100% συμβατός ως δότης μυελού των οστών και η διαδικασία ήταν απλή, δεν πόνεσα και μετά από μια εβδομάδα επέστρεψα στο γήπεδο χωρίς πρόβλημα. Ο Δημήτρης δεν τα κατάφερε, αλλά ελπίζω με την κίνησή μου να δώσω το παράδειγμα, γιατί είναι πολύ σημαντικό να βοηθάμε τους άλλους. Για το λόγο αυτό έχουμε αρχίσει τη συνεργασία με έναν οργανισμό στη Βερόνα και την Αυστραλία για τους δότες του μυελού των οστών.
Η ζωή μου από τη μέρα εκείνη άλλαξε τελείως. Κατάλαβα τι έχει αληθινή αξία στη ζωή, ότι είναι ανόητο να νευριάζουμε με ασήμαντα πράγματα ή να κυνηγάμε χρήματα και δόξα, όταν ο Θεός μπορεί να αποφασίσει για τη μοίρα σου σε μια στιγμή. Πλέον στα χρόνια που μου απομένουν ως ποδοσφαιριστή θα παίξω με λιγότερο στρες και θα αφιερώσω στον αδερφό μου το υπόλοιπο της καριέρας μου. Είχαμε αρχίσει να παίζουμε μαζί ποδόσφαιρο στη Λάρισα, αλλά εκείνος σταμάτησε. Μαζί έχουμε ανοίξει μια σχολή ποδοσφαίρου".
Ακολούθησε το LamiaReport στο Facebook... για να μη χάνεις είδηση!
