Το ραντεβού δόθηκε για τις 20.00. Τα πολύχρωμα λουλούδια στο μικρό βαζάκι που κοσμεί το ξύλινο τραπέζι, τοποθετημένο ακριβώς στο κέντρο, συνθέτουν μια εικόνα αρμονίας. Οι καρέκλες γύρω από το τραπέζι είναι έτοιμες να υποδεχθούν την παρέα. Ο φωτισμός, χαμηλός και μαλακός. Το απαλό κίτρινο χρώμα διαχέεται στον χώρο και τον κάνει ακόμα πιο ζεστό και φιλόξενο. Η μουσική ακούγεται χαμηλά. Ήχοι από παλιές ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες ερμηνευμένες από νέους καλλιτέχνες φέρνουν το τότε στο τώρα, δημιουργώντας μια γλυκιά νοσταλγία.

Στην κουζίνα επικρατεί ηρεμία ενώ οι κατσαρόλες είναι πάνω στα «μάτια». Τα φαγητά σιγοβράζουν αναδύοντας μυρωδιές τόσο διαφορετικές μεταξύ τους αλλά και τόσο οικείες στους περισσότερους.

Η μεγάλη πόρτα ανοίγει με ήρεμες κινήσεις και η παρέα περνάει την είσοδο. Ο Ξενοφών τους πλησιάζει με χαμόγελο και τους καλωσορίζει.

Εκείνοι αφήνουν τα πανωφόρια τους, αριστερά από την είσοδο, στον «καλόγερο» και προχωράνε στο τραπέζι. Κάθονται και αρχίζουν την συζήτηση. Τα ποτήρια γεμίζουν, τσουγκρίζουν και η ιστορία ξεκινάει...

Διαβάστε τη συνέχεια της ιστορίας στο news.gr.....