"Δεν μπορούσα να καθαρίσω, μύριζε πάρα πολύ και ήθελα να τον ξεφορτωθώ από το σπίτι" ανέφερε στην απολογία της η σύντροφος του 64χρονου που βρέθηκε νεκρός

Ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση άσκησε ο εισαγγελέας στην Γερμανίδα που κατηρογείται για τον θάνατο του 64χρονου συντρόφου της. Υπενθυμίζεται ότι πριν μερικές μέρες είχε βρεθεί μία σορός τυλιγμένη σε σεντόνι και δεμένη με ιμάντες μέσα σε διαμέρισμα στο Χαλάνδρι. Σύμφωνα με τα ιατροδικαστικά ευρήματα ο θάνατος του θύματος είχε επέλθει περίπου δύο μήνες προ της ανεύρεσης της σορού.

Τι φέρεται να είπε η Γερμανίδα σύντροφός του στους αστυνομικούς:

«Δεν μπορούσα να καθαρίσω, μύριζε πάρα πολύ και ήθελα να τον ξεφορτωθώ από το σπίτι. Στην αρχή είχα σκεφθεί να τον κουνήσω για να τον πάω στο μπάνιο και να είναι πιο δροσερά εκεί. Όμως δεν το έκανα ποτέ. Δεν είχε νόημα, αφού και πάλι θα ήταν μέσα στο σπίτι. Έπρεπε να τον βγάλω από το σπίτι. Επειδή δεν ήθελα να τον πιάσω από κάποιο σημείο του σώματος του μετά από τόσο καιρό που είχε περάσει, πήρα μια ταινία που κολλάει και τον τύλιξα γύρω γύρω. Πήρα ακόμη κάτι σκοινιά από το μηχανάκι του που το είχε παρκαρισμένο απέξω και τον τύλιξα και με αυτά»

«Εγώ έβαλα 5 ή 6 χάπια σε ένα ποτήρι που είχα βάλει μέσα μπλε πορτοκαλάδα FANTA χωρίς ανθρακικό και τα διέλυσα στην πορτοκαλάδα με ένα κουτάλι. Μετά του πήγα το ποτήρι αυτό με την πορτοκαλάδα και ο Γιάννης την ήπιε. Αυτά τα χάπια ήταν άσπρα και ήταν πεταμένα μέσα στο συρτάρι στο σαλόνι. Αυτά τα χάπια από ότι μου είχε πει ο Γιάννης, ήταν χάπια που έπαιρνε για να ηρεμήσει. Μετά άρχισε να βήχει πάρα πολύ δυνατά και εγώ δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Έβηχε συχνά ο Γιάννης όταν ξάπλωνε. Μέσα στη νύχτα σηκώθηκε και ίσως πήγε και ήπιε και κάποιο άλλο χάπι, αλλά δεν ξέρω τι. Αυτό το λέω γιατί την άλλη μέρα, είδα στο τραπέζι της κουζίνας ένα κουτάκι που ο Γιάννης είχε τα χάπια της εβδομάδας και αυτό το κουτάκι ήταν ανοιχτό»

«Όταν ξύπνησα στις 19 Δεκεμβρίου το πρωί, επειδή είχα ανησυχήσει πολύ πια από την κατάσταση του Γιάννη, πήγα τον ψηλάφισα και κατάλαβα ότι ήταν κανονικά νεκρός. Δεν είχε παλμούς, δεν ακουγόταν η καρδιά του και φαινόταν στο πρόσωπο του ότι ήταν νεκρός. Εμένα με έπιασε πανικός, δεν ήξερα τι να κάνω. Άρχισα να του μιλάω και δεν ήξερα τι να κάνω. Είχα καταλάβει ότι πέθανε αλλά δεν το πίστευα και μου άρεσε να είμαι δίπλα του. Το χρειαζόμουν. Από τότε τις επόμενες 10 μέρες ξάπλωνα και κοιμόμουν δίπλα του, γιατί ένιωθα ότι ήταν ακόμα κοντά μου. Αυτές τις δέκα ημέρες που σας λέω, ζούσα σα να ήταν μαζί του. Πήγαινα σούπερ μάρκετ του μιλούσα μαγείρευα και για τους δυο μας. Εμένα με ανησυχούσε μην έρθει και τον ψάξει κανένας»

thetoc.gr