Ο Αϊμάν αλ Αχμέντ που έπαιξε πιάνο στα ερείπια του Γιαρμούκ στη Συρία, μια εικόνα που έκανε τον γύρο του κόσμου, πέρασε με τους τούρκους δουλεμπόρους στην Ελλάδα.

 

Αποχωρίστηκε τη γυναίκα του και το μικρό του παιδί για να μην διακινδυνεύσει η ζωή τους στο πολιορκημένο Γιαρμούκ, αλλά εκείνος δεν ήθελε να φύγει, παρά τους βομβαρδισμούς του συριακού στρατού και τις επιθέσεις των τζιχαντιστών. Την 1η Απριλίου, οι τζιχαντιστές εισέβαλαν στο παλαιστινιακό στρατόπεδο - το μεγαλύτερο της Συρίας, που βρίσκεται στα περίχωρα της Δαμασκού, εκεί όπου κάποτε ζούσαν 165 χιλιάδες άνθρωποι.

Ο Αϊμάν αλ Αχμέντ που έπαιξε πιάνο στα ερείπια μια εικόνα που έκανε τον γύρο του κόσμου, βρίσκεται πλέον στην Ελλάδα.  

 

 

Οι φανατικοί ισλαμιστές που είχαν εισχωρήσει στο καταυλισμό τον είχαν απειλήσει ότι θα του σπάσουν τα δάχτυλα, αν συνέχιζε να παίζει τη μουσική που του άρεσε, τη τζαζ, την κλασική του Μπαχ, τις συνθέσεις των μεγάλων αράβων συνθετών, όπως και τις δικές του. Ο Ayham al-Ahmed είχε αψηφήσει τις απειλές και εξακολουθούσε να παίζει στους δρόμους με τη μικρή του χορωδία, "Τα Μπουμπούκια του Yarmouk".

 

 

Τώρα ο Αϊμάν αλ Αχμάντ δραπέτευσε από τον εμφύλιο της Συρίας και έκανε το σύντομο αλλά επικίνδυνο ταξίδι από τα τουρκικά παράλια στην Ελλάδα. Το BBC τον ακολούθησε.

 

 

«Εξι μήνες μετά τον αποκλεισμό στο Γιαρμούκ, ο προσφυγικός καταυλισμός σφραγίστηκε. Δεν είχαμε ούτε αλεύρι. Αρχισα να αναρωτιέμαι τι θα γίνει με τα παιδιά μου, γιατί κάθομαι ακόμα, πού θα πάω; Οι χειρότερες στιγμές ήταν όταν άκουγα το γιο μου, τον Αχμάντ να ξυπνάει κλαίγοντας, από την πείνα στις 2 το πρωί. Δεν είχαμε ούτε γάλα. Αυτές ήταν οι χειρότερες στιγμές της ζωής μου. Στα γενέθλιά μου, τον περασμένο Απρίλιο πήρα την μεγάλη απόφαση να φύγω από τον καταυλισμό. Φόρτωσα το πιάνο σε ένα καρότσι, το κάλυψα με χαρτόνια και προσπάθησα να φύγω. Με έπιασαν οι τζιχαντιστές και μου έκαψαν το πιάνο», λέει ο πιανίστας.

 

 

Το ταξίδι από τη Σμύρνη στην Ελλάδα

 

«Φοβόμουν το ταξίδι στη θάλασσα, η τελευταία φορά που είχα δει θάλασσα ήταν το 2007 στην Λατάκεια. Αναρωτιόμουν, θα είναι ήρεμη ή θα είναι σαν αυτή που πήρε τη ζωή του Αϊλάν;». «Αν και είμαι τόσο κουρασμένος, θέλω να περάσω απέναντι στο συντομότερο δυνατό, μπορεί να μην πνιγώ αλλά θα μπορούσα να πεθάνω από το κρύο . Ο δουλέμπορος που μας έβαλε στο πλοίο πήγαινε με το πάσο του, ο κόσμος ανησυχούσε,. Ήμουν παρανοϊκός και φοβισμένος. Η θάλασσα ήταν ήρεμη και νομίζω ότι οι άνθρωποι του λιμενικού στην ακτή κοιμόντουσαν». Ο πιανίστας της Συρίας έφτασε στην Ελλάδα. «Τώρα είμαι εκτός κινδύνου και ελπίζω ότι θα μπορέσουμε να καταλήξουμε σε κάποιο ασφαλές μέρος όπου μπορώ να φέρω και την οικογένειά μου. Ελπίζω να φτάσω στη Γερμανία και να ξαναδώ τη γυναίκα και τα παιδιά μου.