Και τώρα εμπρός να βρούμε τα πολύ σημαντικά, τα μεγάλα γεγονότα. Κάπως έτσι θα μπορούσαν να σκεφτούν οι υπεύθυνοι της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ για τη δημιουργία της προεδρικής πλειοψηφίας των 180 εδρών.

Εμπρός επίσης να δούμε αν και πόσο μπορούμε να συμφωνήσουμε με τους ανεξάρτητους που ζήτησαν εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας με τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση, προώθηση της συνταγματικής μεταρρύθμισης και εκλογές εντός του 2015.

Δεν ξέρω τι θα γίνει στις 29 Δεκεμβρίου. Όμως είμαι σίγουρος πως δεν πρόκειται να πλήξουμε. Η καθημερινή εναλλαγή  των σεναρίων μπορεί να πάρει χαρακτήρα γκραν γκινιόλ αν όσο πλησιάζει η κρίσιμη τρίτη ψηφοφορία δεν ξεκαθαρίζει το τοπίο και η εκλογή κρίνεται στην κόψη του ξυραφιού.

Οι δύο δεξαμενές, όπως δείχνουν τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων δεν είναι τόσο συμπαγείς. Οσο κι αν γαβγίζει ο Καμμένος (αλήθεια οι απειλές κατά των βουλευτών του κόμματός του πόσο δημοκρατική συμπεριφορά είναι και πόσο αξιοπρεπής κρίνεται; Μήπως κάποιος πρέπει να μιλήσει στον κύριο Καμμένο για το …ρεξόνα;) τα γεγονότα είναι τόσο σημαντικά, το διακύβευμα τόσο μεγάλο για τη χώρα που έχουν απόλυτο δίκιο η κ. Τσαρουχά και ο κ. Χαϊκάλης να ορίζουν την οριστική τους απόφαση από τις εξελίξεις και τις συνέπειες που θα προκληθούν, να καθορίζουν την ψήφο τους με κριτήριο τα μεγάλα γεγονότα που ενδέχεται να απειλήσουν την πατρίδα. Εξάλλου, γιατί ο κομματικός πατριωτισμός είναι υπέρτερος της πατρίδας;

Όπως επίσης έχουν δίκιο οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ που εξαρτούν από τη συνταγματική μεταρρύθμιση την επιλογή τους για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Στο κέντρο της πολιτικής ζωής όλα τα χρόνια της κρίσης βρίσκεται η διαφθορά και ιδιαίτερα του πολιτικού συστήματος η οποία θεωρείται από τις βασικότερες (για να μην πούμε η κύρια) αιτίες που μας οδήγησε στο χείλος της καταστροφής και σε παρακμή διαρκείας.

Όταν το πολιτικό σύστημα με τις πρόωρες εκλογές στέλνει στις ελληνικές καλένδες τη μεταρρύθμιση του Συντάγματος, άρα και την τιμωρία των επίορκων πολιτικών, πόσο μπορεί να συμβάλλει η μετάθεση στο μακρινό μέλλον των αποφάσεων στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης προς το πολιτικό προσωπικό; Καθόλου. Αντίθετα ενισχύει την καχυποψία και διατηρεί τη δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα. Αφού όσο δεν επέρχεται η κάθαρση μέσω της εκκαθάρισης ο λαός θα είναι δύσπιστος για να μην πω εχθρικός απέναντι στους πολιτικούς και ιδιαίτερα στο παλιό πολιτικό προσωπικό.

Θα αποτελούσε αυτό ένα ισχυρό, ένα σπουδαίο γεγονός για την κ. Τσαρουχά και τον κ. Χαϊκάλη; Δεν το γνωρίζω.

Αλλά σίγουρα το άδειασμα των ΑΤΜs, όπως είπε ο συμπαθής Παύλος, είναι τέτοιας εμβέλειας γεγονός και ασφαλώς η μαζική φυγή των καταθέσεων ή η έξοδος από το ευρώ και την ευρωζώνη.

Μην αρχίσουν πάλι ορισμένοι να μιλούν για κλίμα καλλιέργειας φόβου. Πριν το κάνουν ας ρωτήσουν το Λαφαζάνη, τον Νταβανέλο, τον Ρούντι και τον Κουρουμπλή πόσο διατεθειμένοι είναι να συμβιβαστούν. Πόσο διατεθειμένοι είναι να δεχτούν το ΔΝΤ, τη λήψη μέτρων, μία νέα συμφωνία με τους δανειστές που θα επιβάλλει επίπονες αλλαγές, την άρνηση των δανειστών για «κούρεμα» του χρέους.

Αν αυτοί δεσμευτούν πως είναι έτοιμοι για μία έντιμη συμφωνία, έναν έντιμο συμβιβασμό που θα περιλαμβάνει και όρους των δανειστών. Αν δεσμευτούν ότι δεν θα σκίσουν τα μνημόνια την επόμενη των εκλογών, πως δεν θα προχωρήσουν σε μονομερείς ενέργειες, τότε ΝΑΙ (με κεφαλαία)  δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για εκροή καταθέσεων, ούτε για έξοδο από το ευρώ. Και τότε εκλείπουν κάποια από τα γεγονότα που φοβάται η κ. Τσαρουχά και ο κ. Χαϊκάλης.

Οσο δεν δεσμεύονται υπάρχει κίνδυνος ανάλογος της επιρροής τους και του ειδικού τους βάρους εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Λαφαζάνης και λοιπές συνιστώσες κρατούν στα χέρια τους το κλειδί των εξελίξεων και προπαντός την ακύρωση της οποιασδήποτε καμπάνιας φόβου. Είναι έτοιμοι με πράξεις και δεσμεύσεις να ξεκαθαρίσουν το τοπίο; Είναι το μεγάλο ερώτημα και για ορισμένους φανατικούς η μεγάλη προβοκάτσια.

Θανάσης Λυρτσογιάννης

newsit.gr