Δύο ημερομηνίες ορόσημα επίκεινται για το ελληνικό ζήτημα και ειδικότερα την ελάφρυνση χρέους, στην οποία έχει μέχρι σήμερα επενδύσει πολλά η ελληνική κυβέρνηση. 

 

Η πρώτη ημερομηνία είναι στις 2 με 5 Σεπτεμβρίου στην Κίνα, όπου διεξάγεται η Σύνοδος των G20. Εκεί, σύμφωνα με πληροφορίες από την αμερικανική πρωτεύουσα, η αμερικανική πλευρά αναμένεται να ασκήσει για πολλοστή φορά ακόμα μία πίεση προς την πλευρά της Ευρώπης να δράσει άμεσα για την λήψη μέτρων και την υλοποίηση αποφάσεων που συνδέονται με αυτό που ΗΠΑ εκλαμβάνουν ως θεμελιώδη προτεραιότητα για την ευρωπαϊκή οικονομική σταθερότητα και την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας: βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες ενέργειες για την απομείωση του χρέους της Ελλάδας στα επίπεδα που ζητάει το ΔΝΤ για την βιωσιμότητά του. 

 

Όπως ανακοινώθηκε  από το Αμερικανικό ΥΠΟΙΚ, Μπάρακ Ομπάμα και Τζακ Λιου θα βρίσκονται στην Κίνα στις αρχές Σεπτεμβρίου και όλα δείχνουν πως η αμερικανική πλευρά είναι έτοιμη να παίξει και το τελευταίο της χαρτί πριν από τις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου καθώς επιδίωξη της είναι το θέμα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους να έχει κλείσει το αργότερο μέχρι το τέλος του έτους και πριν την έναρξη της νέας προεδρικής θητείας του νέου Προέδρου που θα εκλεγεί στις ΗΠΑ. 

 

Η δεύτερη εξίσου καθοριστική ημερομηνία κατά την οποία θα κριθούν πολλά είναι το τριήμερο μεταξύ 7 και 10 Οκτωβρίου στην Ουάσιγκτον, εκεί όπου θα διεξαχθεί η ετήσια σύνοδος του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας και όπου για ακόμα μία φορά το ελληνικό ζήτημα δεν θα εκλείψει από την ατζέντα εντατικών διαβουλεύσεων που προγραμματίζονται να λάβουν χώρα.

 

Σύμφωνα με πληροφορίες του TheToc, ενεργός θα είναι ο ρόλος του λεγόμενου κλαμπ της Ουάσιγκτον το οποίο θα κληθεί να επανεκτιμήσει την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας σε σχέση με τον περασμένο Απρίλιο, οπότε και είχαν πραγματοποιηθεί η σχετικές συζητήσεις στην αντίστοιχη εαρινή σύνοδο του Ταμείου. 

 

Η κρισιμότητα των συζητήσεων εκείνο το τριήμερο του Οκτωβρίου έχει να κάνει αφενός με την διαφωνία μεταξύ των παραγόντων της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ για το αν, το πότε και το πώς η Ελλάδα θα μπορούσε να λάβει μία ελάφρυνση χρέους, και αφετέρου με την εκ διαμέτρου αντίθετες δημοσιονομικές προσεγγίσεις των δύο πλευρών αναφορικά με την πορεία των δημοσιονομικών εσόδων και την επίτευξη των γενικότερων δημοσιονομικών στόχων που έχει συνυπογράψει η Αθήνα.