Είναι εκείνη η ρημάδα η αγάπη που αργεί . Που μπορεί να μην έρθει ποτέ η να έρθει μια μέρα μετά . Μια μέρα ;;; Μια ώρα ; Ένα λεπτό ..... είναι τόσο λίγο αλλά συνάμα τόσο καθοριστικό . Καθορίζει το αύριο , το μετά , το παρόν και αν το άστρο σου είναι πιο φωτεινό από τα αλλά μπορεί να σου χαρίσει απλόχερα το μέλλον .

Δεν ήταν πιασάρικο περιστατικό ; Δεν φουσκώσαμε την πραγματικότητα ; Δεν εκβιάσαμε συναισθηματικά ; 

Η πραγματικότητα ήταν είναι και θα είναι πως το κυνοκομείο δεν αρμόζει σε καμία ύπαρξη που γεννιέται , αναπνέει , αγαπάει , πονάει , κρυώνει και πάνω απ όλα συγχωρεί ακόμη και αυτόν που μπορεί να γίνει ο μεγαλύτερος βασανιστής ........ ο άνθρωπος.

Η πραγματικότητα είναι πως το κυνοκομείο δεν είναι χώρος για ένα ζώο που είναι παραδομένο σε ανθρώπινα χέρια άξια η ανάξια . Το κυνοκομείο δεν είναι χώρος για ένα ζώο σε αυτήν την κατάσταση υπό αυτές τις καιρικές συνθήκες ...

Η Hope περίμενε να χειρουργηθεί και να έχει καλύτερο μέλλον.  Κάνεις δεν άνοιξε την πόρτα του - είναι δύσκολο να φιλοξενήσεις ένα ζώο σε αυτή τη κατάσταση το ξέρουμε - να την φιλοξενήσει μέχρι να χειρουργηθεί . Όσοι ενδιαφέρθηκαν και βοήθησαν αγωνιούσαν για εκείνη και τους ευχαριστούμε ειλικρινά . 

Λίγο πριν λάμψει το άστρο της ..... έσβησε . Απλά δεν άντεξε .

Η Hope εύχεται να μην βρεθεί άλλο σκυλί στη θέση της. Επειδή όμως κάτι τέτοιο θα ήταν μετά βίας ακόμη και όνειρο σας προτρέπει να δίνεται δεύτερη ευκαιρία σε ανάπηρα ζώα γιατί δεν μπορούν να ζήσουν σε κυνοκομείο .

Αναγνώστρια