Όσα δεν κατάφεραν οι πόλεμοι και τα στοιχεία της φύσης εδώ και 160 χρόνια προσπαθεί  να καταστρέψει ο σημερινός Έλληνας.

Ο λόγος για την περιβόητη πια προσπάθεια γκρεμίσματος της γέφυρας στο Παλιούρι Μακρακώμης η οποία ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1857 και η οποία αποτελεί μοναδικό στοιχείο πέτρινης ιδιαίτερης κατασκευής και αρχιτεκτονικής στον Σπερχειό Ποταμό.

Βέβαια στην σημερινή Ελλάδα της κρίσης έννοιες όπως ο σεβασμός απέναντι στα νεώτερα μνημεία, η προσπάθεια συντήρησης και ανάδειξής τους καθώς και η εναρμόνιση με τις σημερινές συνθήκες είναι άγνωστες και θεωρούνται πολυτέλεια από τους πολίτες που προσπαθούν να επιβιώσουν με νύχια και με δόντια, εκφράζοντας πολλές φορές έντονα ακραία ένστικτα επιβίωσης.

Το τελευταίο μάλιστα έγινε αντιληπτό μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες κατά την συγκέντρωση διαμαρτυρίας όσων αντιδρούν στην προσωρινή αναστολή εκτέλεσης των εργασιών καταστροφής της γέφυρας μετά από την παρέμβαση του Υπουργείου Πολιτισμού.

Εμείς όμως οι υπόλοιποι πολίτες, οι οποίοι μάλιστα με την σκληρή φορολόγησή μας πληρώνουμε τις εργασίες και τις μελέτες κατεδάφισης δεν έχουμε λόγο; Δεν έχουμε δικαίωμα να διεκδικήσουμε από την Πολιτεία μελέτες και έργα που να σέβονται την ιστορική μνήμη και παράλληλα να λύνουν τα προβλήματα των πολιτών χωρίς να δημιουργούν με τις ανεπάρκειές τους ''στρατόπεδα'' αντιπαράθεσης; Τελικά δεν υπάρχει άλλη εφικτή λύση για την περιοχή και είναι μοναδική η επιλογή της καταστροφής της ιστορικής γέφυρας;

Και επιτέλους, οι κατεξοχήν αρμόδιοι τεχνοκράτες (TEE) και πολιτικοί που εκφράζουν την άποψη των επιστημόνων και την πολιτική βούληση της Κυβέρνησης δεν θα πάρουν ξεκάθαρη θέση;