«Λαμία. Οδός Ρήγα Φεραίου, οδός Ροζάκη Αγγελή. Οδός Βύρωνος, οδός Τρούμαν. Ακόμη και κομμάτι της πλατείας Ελευθερίας…

Τι κι αν ορθά πλατιά δεσπόζουν απαγορευτικές πινακίδες για αυτοκίνητα και μηχανάκια.

Τι κι αν τα παράπονα, οι αντεγκλήσεις και ο φόβος ατυχημάτων είναι καθημερινά φαινόμενα, γνωστά σε όλους μας.

Θα περίμενε κανείς πως οι αρμόδιες αρχές του τόπου μας θα συγκινούνταν από τα καθημερινά παράπονα των δημοτών της Λαμίας και πως θα έπρατταν τα αυτονόητα.

Κι όμως. Η εικόνα είναι θλιβερή. Όλο και περισσότερα μηχανάκια διασχίζουν συνεχώς τους ελάχιστους πεζόδρομους της Λαμίας.

Εταιρίες κούριερ, οδηγοί από delivery, νεαροί οδηγοί δικύκλων, έτσι απλά, χωρίς λόγο, παρανομούν και προκαλούν.

Ασφαλώς δεν ξέρω αν προκαλούν περισσότερο οι παραβάτες, ή η Αστυνομία που ελάχιστα μέτρα πιο δίπλα παρατηρεί αδιάφορα τα μηχανάκια να διασχίζουν τους πεζοδρόμους. Προφανώς τέτοιες οδηγίες έχει.

Ο Δήμος Λαμιέων που έχει υπόψη του το μοναδικό αυτό φαινόμενο, θα περίμενε κάποιος να έχει πάρει μέτρα. Να έχει ζητήσει αστυνόμευση, να έχει ενισχύσει τις απαγορευτικές πινακίδες.

Ζητάμε πολλά δυστυχώς. Στο Ελλαδιστάν και δη στη Λαμία, πεζόδρομοι δεν υπάρχουν, με το έτσι θέλω.

Εξαναγκάζουν τους πεζούς να περπατούν στους πεζοδρόμους με το φόβο του ποιο παράνομο μηχανάκι θα περάσει ξυστά δίπλα τους. Τους γονείς να φοβούνται να αφήσουν τα παιδιά από το χέρι τους. Τις μητέρες με τα καροτσάκια, να φοβούνται τα ατυχήματα. Που; Σε δρόμους που προορίζονται αποκλειστικά για πεζούς…

Και τι με όλα αυτά; Τροχαία Λαμίας και Δήμος προφανώς ζουν σε άλλη πόλη.

Κρίμα και ντροπή».

Ιωάννης Αναγνωστόπουλος, κάτοικος Λαμίας