Οι εκπλήξεις είναι καλό να γίνονται στις υποψηφιότητες των Όσκαρ. Δίνουν την αίσθηση ότι η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου διαβάζει τα σημάδια των καιρών και ανακατεύει την τράπουλα. Για κάθε ευχάριστη έκπληξη όμως, τις περισσότερες φορές υπάρχει και μια αδικία.

Κανείς δεν περίμενε ότι την τελευταία στιγμή η «Αόρατη Κλωστή» με τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις θα προλάβαινε να μαζέψει έξι υποψηφιότητες και μάλιστα σε βασικές κατηγορίες. Ή ότι ο (μαύρος) σκηνοθέτης του θρίλερ «Τρέξε!» Τζόρνταν Πιλ θα ήταν υποψήφιος, όπως και η Γκρέτα Γκέργουικ για τη σκηνοθεσία της «Πασχαλίτσας», τη στιγμή που τους είχαν σνομπάρει τόσο οι Χρυσές Σφαίρες όσο και τα BAFTA.

Κι όμως, εκπλήξεις σαν τις παραπάνω, όσο ευπρόσδεκτες κι αν είναι, μοιραία αφήνουν κάποιους παραπονεμένους. Ας δούμε μερικούς:

Στίβεν Σπίλμπεργκ και Τομ Χανκς για το «The Post»

Και οι δύο άξιζαν να είναι στους υποψήφιους, όπως είχε γίνει και στις Χρυσές Σφαίρες. Όμως οι θέσεις στα Όσκαρ ήταν λιγότερες και επιπλέον στην κατηγορία της σκηνοθεσίας μπήκαν αναπάντεχα ο Πιλ και η Γκέργουικ, οπότε ο Σπίλμπεργκ έμεινε εκτός. Όσο για τον Χανκς, είναι στην κατηγορία των ηθοποιών που με κάθε ερμηνεία του θα μπορούσε να μπαίνει στη λίστα των Όσκαρ. Μια άλλη χρονιά…

Ο Τζέιμς Φράνκο για το «The Disaster Artist»

Θα περίμενε κανείς ότι ο νικητής του Ά Ανδρικού Ρόλου στις Χρυσές Σφαίρες (για την κατηγορία Κωμωδία / Μιούζικαλ) θα είχε θέση στις υποψηφιότητες των Όσκαρ. Τι μεσολάβησε; Η απάντηση είναι απλή. Το ρεπορτάζ των Los Angeles Times για κατηγορίες σεξουαλικής παρενόχλησης εις βάρος του Τζέιμς Φράνκο. Η Ακαδημία δεν παίρνει τέτοια ρίσκα φέτος, κι έτσι τη θέση του Φράνκο φαίνεται πως πήρε από το πουθενά ο Ντενζέλ Ουάσινγκτον για μία ταινία (το δικαστικό δράμα «Roman J. Israel, Esq.») που είχε ξεχαστεί εντελώς.

Ο Μάρτιν ΜακΝτόνα για το «Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι»

Η ταινία του συγκέντρωσε επτά υποψηφιότητες, αλλά ο ίδιος έμεινε έξω από την κατηγορία της σκηνοθεσίας. Ο Μάρτιν ΜακΝτόνα που ήταν υποψήφιος στις Χρυσές Σφαίρες έπεσε θύμα, όπως και ο Σπίλμπεργκ, των Πιλ και Γκέργουικ. Πολλοί σχολίασαν ότι ο ΜακΝτόνα είναι ο Μπεν Άφλεκ της φετινής χρονιάς, που το 2013 είδε το «Επιχείρηση: Argo», επίσης με επτά υποψηφιότητες, να κερδίζει το Όσκαρ της καλύτερης ταινίας χωρίς ο ίδιος να είναι υποψήφιος για τη σκηνοθεσία του.

Ο Άρμι Χάμερ για το «Να με Φωνάζεις με τ’ Όνομά σου»

Δεν έχουμε δει την ταινία (κάνει πρεμιέρα στην Ελλάδα στις 8 Φεβρουαρίου) αλλά ακούμε ότι ο Άρμι Χάμερ (υποψήφιος στις Χρυσές Σφαίρες) είναι εξαιρετικός και θα έπρεπε να ήταν υποψήφιος στην κατηγορία του Β΄ Ανδρικού Ρόλου. Ίσως να του έκλεψε ψήφους ο επίσης πολύ καλός Μάικλ Στούλμπαγκ για την ίδια ταινία, με αποτέλεσμα να μείνουν και οι δύο εκτός. Ίσως να φταίει που οι «Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι» έχουν δύο διαγωνιζόμενους (Γούντι Χάρελσον και Σαμ Ρόκγουελ) στην ίδια κατηγορία. Ή απλά να του πήρε τη θέση ο Κρίστοφερ Πλάμερ που η Ακαδημία έσπευσε να τιμήσει με υποψηφιότητα επειδή ο Ρίντλεϊ Σκοτ αποφάσισε να ξηλώσει τον Κέβιν Σπέισι από την ταινία «Όλα τα Λεφτά του Κόσμου» και να βάλει εκείνον στη θέση του.

Η Τζέσικα Τσαστέιν για το «Molly’s Game»

Η ταινία δεν είναι από αυτές που θα συγκέντρωναν πολλές υποψηφιότητες. Κέρδισε μία για το σενάριο του Άαρον Σόρκιν (συνηθισμένο φαινόμενο για τον συγκεκριμένο) αλλά η Τσαστέιν ήταν η καρδιά και η ψυχή της, εκείνη που δέσποζε σε κάθε σχεδόν πλάνο και αναδείκνυε τις ατάκες που είχε γράψει ο Σόρκιν. Αν άξιζε μία ακόμη υποψηφιότητα το «Molly’s Game» θα ήταν για την πρωταγωνίστριά του, όπως συνέβη στις Χρυσές Σφαίρες.

reader.gr