Στις 19 Ιουλίου 1952, το Παρατηρητήριο Palomar «σάρωνε» φωτογραφικά τον νυχτερινό ουρανό. Μέρος της έρευνας που είχε αναλάβει ήταν να τραβήξει πολλές εικόνες της ίδιας περιοχής του ουρανού, προκειμένου να βοηθήσει τον εντοπισμό αντικειμένων, όπως οι αστεροειδείς.

Περίπου στις 8:52 εκείνο το βράδυ, μια φωτογραφική πλάκα κατέγραψε το φως τριών αστεριών που ήταν κοντά στο ίδιο σημείο και ήταν αρκετά φωτεινά. Στις 9:45 μ.μ. η ίδια περιοχή του ουρανού φωτογραφήθηκε ξανά, αλλά αυτή τη φορά τα τρία αστέρια δεν ήταν πουθενά. Σε λιγότερο από μία ώρα είχαν εξαφανιστεί εντελώς.

Το μυστήριο με την ομάδα 3 εξαφανισμένων αστεριών

Οι αστέρες δεν εξαφανίζονται έτσι απλά. Μπορεί να εκραγούν ή να βιώσουν μια σύντομη περίοδο φωτεινότητας, αλλά δεν εξαφανίζονται. Η φωτογραφική απόδειξη της «εξαφάνισης», όμως, ήταν εκεί. Τα τρία αστέρια φαίνονται καθαρά στην πρώτη εικόνα και δεν εμφανίζονταν καθόλου στην δεύτερη.

Τότε οι επιστήμονες υπέθεσαν ότι ίσως έχουν θαμπώσει. Βέβαια αυτή ήταν μία εύκολη υπόθεση και αρκετά απλοϊκή για να την αποδεχτεί κανείς. Μεταγενέστερες παρατηρήσεις δεν βρήκαν στοιχεία για τα αστέρια. Τι θα μπορούσε να προκαλέσει την τόσο γρήγορη εξασθένηση των αστεριών σε τόσο εκπληκτικό βαθμό;

Μια επιστημονική υπόθεση είναι ότι δεν ήταν τρία αστέρια, αλλά ένα. Ίσως ένα αστέρι να έλαμψε για λίγο. Την ώρα που συνέβαινε αυτό ενδεχομένως μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα να πέρασε ανάμεσα στο αστέρι και την Γη και να έκανε την λάμψη του αστεριού να φαίνεται ως τρία διαφορετικά αστέρια για μικρό χρονικό διάστημα.

Το πρόβλημα με αυτήν την θεωρία είναι ότι ένα τέτοιο γεγονός θα ήταν εξαιρετικά σπάνιο. Άλλες φωτογραφίες που τραβήχτηκαν κατά τη δεκαετία του 1950 δείχνουν παρόμοιες γρήγορες εξαφανίσεις αρκετών αστεριών αλλά με διαφορετικό τρόπο.

Μια άλλη επιστημονική θεωρία είναι ότι δεν πρόκειται για αστέρια. Σύμφωνα με επιστημονική μελέτη, τα τρία φωτεινά σημεία απέχουν μεταξύ τους 10 δευτερόλεπτα του τόξου. Εάν ήταν τρία μεμονωμένα αντικείμενα, τότε κάτι πρέπει να πυροδότησε την έξαρση της φωτεινότητάς τους. Δεδομένης της χρονικής διάρκειας των περίπου 50 λεπτών, η αιτιότητα και η ταχύτητα του φωτός θα απαιτούσαν να μην απέχουν μεταξύ τους περισσότερο από 6 AU.

Αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε να απέχουν λιγότερο από 2 έτη φωτός. Μπορεί να ήταν αντικείμενα του Νέφους Oort, όπου κάποιο γεγονός τα προκάλεσε να φωτίσουν περίπου την ίδια στιγμή. Μεταγενέστερες παρατηρήσεις δεν μπόρεσαν να τα βρουν επειδή είχαν ήδη μετακινηθεί στις τροχιές τους.

Μία τρίτη επιστημονική εξήγηση είναι ότι δεν ήταν αντικείμενα καθόλου. Το Παρατηρητήριο Palomar βρίσκεται κοντά στις ερήμους του Νέου Μεξικού στις ΗΠΑ, όπου διεξήχθησαν δοκιμές πυρηνικών όπλων. Η ραδιενεργή σκόνη από τις δοκιμές θα μπορούσε να έχει μολύνει τις φωτογραφικές πλάκες, δημιουργώντας φωτεινά σημεία σε κάποιες εικόνες και όχι σε άλλες. Δεδομένων των παρόμοιων εξαφανίσεων που παρατηρήθηκαν σε άλλες φωτογραφικές πλάκες της δεκαετίας του 1950, αυτό φαίνεται αρκετά πιθανό.

Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Αυτό που χρειάζεται είναι να καταγραφούν αυτά τα γεγονότα από σύγχρονες έρευνες και στη συνέχεια να γίνουν επιπλέον παρατηρήσεις. Προς το παρόν το μυστήριο με τα τρία αστέρια δεν έχει βρει την λύση του.