Η εφηβεία διαρκεί από την ηλικία των 10 ετών έως την ηλικία των 24 ετών και δεν ολοκληρώνεται στα 19 χρόνια ζωής, λένε, πλέον οι επιστήμονες.
Το ότι στην εφηβεία οι νέοι συνεχίζουν ακόμα τις σπουδές τους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, καθώς και η ολοένα αυξανόμενη ηλικία γάμου και τεκνοποίησης (γονική μέριμνα), έχουν αλλάξει ριζικά την εκτίμηση για το πότε ξεκινάει η ενηλικίωση του ατόμου.
Η αλλαγή στον ηλικιακό προσδιορισμό της εφηβείας είναι καίριας σημασίας για να διασφαλιστεί ότι οι νόμοι θα παραμείνουν κατάλληλοι, αναφέρουν χαρακτηριστικά οι ερευνητές σε σχετική δημοσίευση στην επιστημονική επιθεώρηση Lancet Child & Adolescent Health.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν επιστήμονες που υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο δεν πετυχαίνει τίποτα περισσότερο από την περεταίρω «βρεφοποίηση των νεαρών ατόμων».
Πότε ξεκινά η εφηβεία
Η εφηβεία θεωρείται ότι ξεκινά όταν το τμήμα του εγκεφάλου που είναι γνωστό ως υποθάλαμος αρχίζει να απελευθερώνει μια ορμόνη που ενεργοποιεί την υπόφυση και τους γοναδιακούς αδένες του σώματος.
Αυτό πολύ παλιά συνέβαινε γύρω στην ηλικία των 14 ετών, αλλά η βελτιωμένη υγεία και διατροφή σε μεγάλο μέρος του ανεπτυγμένου κόσμου, κατέβασε αυτό το νούμερο γύρω στην ηλικία των 10 ετών.
Ως εκ τούτου, σε χώρες του πρώτου κόσμου η μέση ηλικία για την πρώτη εμμηνόρροια ενός κοριτσιού μειώθηκε κατά τέσσερα έτη τα τελευταία 150 χρόνια. Το 50% των κοριτσιών σε αυτές τις χώρες έχει την πρώτη περίοδο στην ηλικία των 12 ή 13 ετών.
Πότε το σώμα παύει ν’ αναπτύσσεται
Υπάρχουν και βιολογικά επιχειρήματα για τον λόγο που θα πρέπει ο ηλικιακός προσδιορισμός της εφηβείας να επεκταθεί, συμπεριλαμβανομένου του ότι ο οργανισμός συνεχίζει να αναπτύσσεται.
Για παράδειγμα, ο εγκέφαλος συνεχίζει να ωριμάζει πέρα από την ηλικία των 20 ετών, δουλεύοντας πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά. Και οι φρονιμίτες πολλών ατόμων δεν βγαίνουν πριν την ηλικία των 25 ετών.
Καθυστερώντας τε γεγονότα-ορόσημα στην ζωή του ατόμου
Οι νέοι επίσης παντρεύονται και κάνουν παιδιά πολύ αργότερα σε σύγκριση με περασμένες δεκαετίες. Σύμφωνα με το Γραφείο Εθνικής Στατιστικής της Μ. Βρετανίας, η μέση ηλικία για έναν άνδρα να κάνει τον πρώτο γάμο του το 2013 ήταν 32,5 έτη και 30,6 έτη για τις γυναίκες. Αυτό αντιπροσωπεύει αύξηση σχεδόν οκτώ ετών (!) από το 1973.
Η επικεφαλής συγγραφέας της τελευταίας έρευνας, Susan Sawyer, διευθύντρια του κέντρου εφηβικής υγείας στο Royal Children's Hospital της Μελβούρνης, γράφει: «Αν και πολλά προνόμια για ενήλικες ξεκινούν από την ηλικία των 18 ετών, η υιοθέτηση των ρόλων και των ευθυνών των ενηλίκων γενικά συμβαίνει αργότερα».
Υποστηρίζει ότι η καθυστερημένη συντροφικότητα, γονική μέριμνα και οικονομική ανεξαρτησία σημαίνει ότι η «ημι-εξάρτηση» από τους γονείς, που χαρακτηρίζει την εφηβεία έχει επεκταθεί.
Κοινωνική πολιτική
Αυτή η κοινωνική αλλαγή, λέει, πρέπει να γίνεται σεβαστή στην κοινωνική πολιτική, όπως για παράδειγμα η επέκταση των υπηρεσιών στήριξης των νέων μέχρι την ηλικία των 25 ετών.
«Οι ορισμοί της ηλικίας είναι πάντα αυθαίρετοι, αλλά ο σημερινός μας ορισμός της εφηβείας είναι υπερβολικά περιορισμένος. Η περίοδος των 10-24 ετών, ως εφηβεία, είναι καλύτερα προσαρμοσμένη στην εξέλιξη των νέων σήμερα», λέει η ίδια.
Ο καθηγητής Russell Viner, πρόεδρος του Royal College of Pediatrics & Child Health, δήλωσε: «Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η μέση ηλικία για αποχώρηση από την γονική στέγη είναι τώρα περίπου στα 25 χρόνια για άνδρες και γυναίκες».
Υποστηρίζει την επέκταση του ηλικιακού προσδιορισμού της εφηβείας, ώστε να καλύπτει η εφηβεία μέχρι την ηλικία των 24 ετών και λέει ότι ορισμένες υπηρεσίες του Ηνωμένου Βασιλείου το λαμβάνουν ήδη υπόψη.
«Βρεφοποίηση» των νέων
Ο δρ. Jan Macvarish, κοινωνιολόγος στο πανεπιστήμιο του Κεντ της Αγγλίας, λέει ότι υπάρχει κίνδυνος στο να επεκταθεί η έννοια της εφηβείας.
«Τα μεγαλύτερα παιδιά και οι νέοι διαμορφώνονται πολύ πιο σημαντικά από τις προσδοκίες της κοινωνίας από αυτά, παρά από την εγγενή βιολογική τους ανάπτυξη (…) Και δεν πρέπει να διακινδυνεύσουμε να αναγάγουμε σε παθολογικό ζήτημα την επιθυμία των νέων για ανεξαρτησία. Η κοινωνία πρέπει να διατηρήσει υψηλότερες προσδοκίες για την επόμενη γενιά», δήλωσε ο δρ. Macvarish.
Ο καθηγητής Viner διαφωνεί με την κριτική του δρ. Macvarish και λέει ότι «η διεύρυνση της εφηβείας μπορεί να θεωρηθεί ως ενδυνάμωση των νέων αναγνωρίζοντας την διαφορετικότητά τους. Αρκεί να το κάνουμε αυτό από μια θέση αναγνώρισης των δυνατοτήτων και της προοπτικής ανάπτυξης των νέων και όχι να επικεντρωνόμαστε στα προβλήματα της εφηβικής περιόδου».
Ακολούθησε το LamiaReport στο Facebook... για να μη χάνεις είδηση!
