O Δήμος Λαμιέων και το Παράρτημα Φθιώτιδας του Πνευματικού Κέντρου Ρουμελιωτών σε συνεργασία με τη Δημοτική Πινακοθήκη Λαμίας «Αλ. Κοντόπουλος», παρουσιάζουν την Έκθεση Εικαστικών Τεχνών «Από την Aυτοπροσωπογραφία στη Selfie» 3 με 17 Νοεμβρίου 2018.
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 3 Νοεμβρίου, ώρα 7.30 μ.μ. στην Δημοτική Πινακοθήκη Λαμίας.
Η Έκθεση θα πλαισιωθεί από παράλληλες εκδηλώσεις επιστημονικού και καλλιτεχνικού προσανατολισμού.
Λίγα λόγια για την Έκθεση:
Ο καλλιτέχνης απέναντι στο πρόσωπό του.
Ο καλλιτέχνης δημιουργεί το πρόσωπό του.
Ο καλλιτέχνης εκθέτει το πρόσωπό του.
Ο καλλιτέχνης εκτίθεται…
Ποιο είναι αλήθεια αυτό το είδωλο εμπρός του στον καθρέφτη, στο νερό, στο τζάμι;
Γνωρίζει ο καλλιτέχνης τη μορφή του;
Την αντιμετωπίζει εικαστικά όπως θα αντιμετώπιζε τη μορφή του άλλου;
Κάποτε, γίνεται αυτός ο άλλος ο ίδιος ο καλλιτέχνης;
Είναι η μορφή-το πρόσωπο ένα προσωπείο ή η αποτύπωση του εαυτού στη σάρκα;
Τι χρώμα έχει το εγώ, το είμαι, το υπάρχω, το φαίνομαι, το βλέπω και το δείχνω;
Ποια ύλη και πώς θα χτίσει τον εγωισμό, την ωραιοπάθεια, την ταπεινότητα, τα χαρακτηριστικά ή τον χαρακτήρα του καλλιτέχνη;
Πότε και γιατί ο καλλιτέχνης-δημιουργός μένει στην επιφάνεια; Πότε βλέπει πέρα και πίσω από αυτή και πώς αποτυπώνει τους προβληματισμούς που του γεννά η πολύωρη και τελικά αναπόφευκτη συνομιλία με το ίδιο το πρόσωπο-εαυτό του.
Είναι το πρόσωπο του δημιουργού φιλικό προς τον ίδιο; Είναι οικείο, εχθρικό, εύπλαστο, άκαμπτο, απόλυτο ή φευγαλέο;
Ποια μορφή έχει ή… ποια θα πάρει αυτό το πρόσωπο; Και πόσο η αλήθεια θα αποζητήσει το ψέμα μέσα σε αυτή την επίπονη τελικά προσπάθεια αυτογνωσίας;
Είναι ο καλλιτέχνης ή το πρόσωπο του που συστήνεται στο κοινό μέσω της αυτοπροσωπογραφίας; Τί θα επιτρέψει σε αυτό να δει τελικά; Τι θα επιλέξει, Πώς θα το επιλέξει και με τι θα το χτίσει κατά τη διάρκεια του μεγάλου αυτού ταξιδιού;
Τα μέσα της τέχνης άλλοτε ζωγραφικά, άλλοτε γλυπτικά, άλλοτε φωτογραφικά, ίσως και πιο σύγχρονα… Γιατί όχι; Όλα επιστρατεύονται μπρος σε μια τέτοια πρόκληση.
Και μετά από όλα αυτά είναι ο δημιουργός κύριος της μορφής του ή μέσω της αυτοπροσωπογραφίας έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος με τον τόσο μαγικά γνώριμο άγνωστο που τον κοιτά με τα ίδια, τα δικά του τα μάτια, δημιουργώντας σχέσεις συνενοχής;
Και εκείνο το κοινό του; Ή, όχι μόνο αυτό, μα και κάθε απλός καθημερινός άνθρωπος που σήμερα μέσω της selfie αποτυπώνει από δική του επιλογή και ανάγκη το πρόσωπο του; Αυτός, μπρος σε ποιον προτάσσει άραγε τη συσκευή του κινητού του; Γιατί τελικά αγωνιά; Τι ψάχνει και τι βρίσκει; Τι χάνει μέσα σε αυτή τη στιγμιαία παγίδευση της μορφής του, που στερείται μια καλλιτεχνική «υψηλή ανάλυση»;