Ο Όμιλος Φθιωτών Λογοτεχνών & Συγγρφέων και οι Εναλλακτικές Εκδόσεις παρουσίασαν με εξαιρετική επιτυχία το βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά «1821: Η παλιγγενεσία» β΄ τόμος την Κυριακή το απόγευμα 2-10-2016 στη Λαμία, στην αίθουσα «Δαβανέλλου» του νεοκλασικού κτιρίου, (το οποίο χτίστηκε το 1900, ήταν παραποτάμιο  και υπήρξε κατοικία δημάρχου) στη πλατεία Λαού.

 

Για το βιβλίο μίλησαν : 1) ο φιλόλογος – ιστορικός ερευνητής και Μέλος του Ομίλου μας κ. Χρόνης Βάρσος 2)  ο Λαμιώτης συγγραφέας  κ. Αντώνης Πλατανιάς και 3) ο συγγραφέας, εκδότης, πολιτικός αναλυτής και δημοσιογράφος κ. Γιώργος Καραμπελιάς.

 

Την εκδήλωση συντόνισε ο Γεν. Γραμματέας του Ομίλου κ. Κώστας Τσιαλαφούτας. 

 

Είναι προφανές πως σημαντικά ιστορικά γεγονότα που καθόρισαν την πορεία του Ελληνικού Έθνους  γίνονται αντικείμενο έρευνας και μελέτης, και προκαλούν το ενδιαφέρον πολλών πολιτών. Το ενδιαφέρον αυτό πολλαπλασιάζεται, όταν τα γεγονότα αυτά παρουσιάζονται από το Γιώργο Καραμπελιά, διότι δεν διαθέτει μόνο γνώσεις και διεισδυτική ματιά, αλλά και παρρησία με αποδεικτικά στοιχεία, χωρίς φόβο αλλά με πάθος, υπερασπιζόμενος την αντικειμενικότητα και την αλήθεια. Ποτέ του δεν υπολόγισε αντιδράσεις και κόστος, συμμεριζόμενος τον εθνικό μας ποιητή πως «Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό».

 

Το ολοκληρωμένο έργο του με τίτλο « Η διαμόρφωση του νεώτερου Ελληνισμού 1204-1922 » θα αποτελείται από 4 τόμους.

 

Ο α΄ τόμος περιέχει την απόπειρα μιας ομαλής μετάβασης από το βυζαντινό ελληνισμό, στον νεώτερο δηλ. την πρώτη ελληνική «Αναγέννηση».

 

Ο β΄ τόμος που παρουσιάσαμε διατρέχει την οικονομική, κοινωνική, πολιτική και εκκλησιαστική ιστορία του ελληνικού κόσμου, από την άλωση έως την επανάσταση του 1821. Το βιβλίο   πραγματεύεται τα προεπαναστατικά χρόνια (1700-1821) και με στοιχεία φωτίζει άγνωστες πτυχές της εθνικής μας παλιγγενεσίας : τις επαναστατικές προσπάθειες, τις κοινωνικές συνθήκες, τις πνευματικές προϋποθέσεις, τον καταλυτικό ρόλο της Εκκλησίας, τον πόθο των υπόδουλων για ελευθερία.

 

Το βιβλίο αυτό τεκμηριώνει τη θέση πως το Ελληνικό Έθνος προϋπήρχε από αιώνες και δεν δημιουργήθηκε εκείνη την περίοδο της Επανάστασης, ούτε  εμπνεύστηκε την επανάστασή του από τις ιδέες του δυτικού Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης. Η συνέχεια του Ελληνικού Έθνους απειλείται στις μέρες μας με την αποδόμηση της ταυτότητάς του.

.

Ο πρώτος ομιλητής κ. Χρόνης Βάρσος ανέπτυξε την ευρύτερη σχετική βιβλιογραφία του συγγραφέα, την ιδιαίτερη δομή του συγκεκριμένου βιβλίου, διατρέχοντας παράλληλα εν συντομία στα γεγονότα που συνέχουν την περίοδο 1700-1821, εμβαθύνοντας στα δημογραφικά δεδομένα της εποχής και στις στρατιωτικές και διπλωματικές εξελίξεις της περιόδου που προετοίμασε την μεγάλη επανάσταση του 1821.

Παράλληλα ο κ. Βάρσος αναφέρθηκε στην ιδεολογική μάχη που διεξάγεται σήμερα αναφορικά με το ζήτημα της συνέχειας του ελληνισμού και του ρόλου της ορθόδοξης ταυτότητας στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, ασκώντας κριτική στην αποδομητική ιστορική σχολή και την ιδεολογία του εθνομηδενισμού που κυριαρχεί στις μέρες μας στα Πανεπιστήμια, τη μέση εκπαίδευση και τον πολιτικό κόσμο της χώρας.

 

Αμέσως μετά πήρε το λόγο ο κ. Αντώνης Πλατανιάς και τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής :

 

«…Ο Γιώργος Καραμπελιάς με το  1821 Η παλιγγενεσία δωρίζει στους Έλληνες  ένα έργο μεγάλης αξίας και συνεχίζει το μείζον έργο του για τον ελληνικό κόσμο από το 1204 και μετά. Αφηγείται με σαφήνεια και ανεπανάληπτη διαύγεια ότι ο Ελληνισμός και σ’ αυτά τα χρόνια είναι ακόμη ένα μακρύ ποτάμι και όλα τα ενδιάμεσα δεν είναι παρά νεροδεσιές στο κύλημα του μεγάλου ποταμιού ,διαχωρισμοί και αξιολογήσεις απάνω στη παράδοση της ελληνικής ιστορίας ή καλύτερα της εξιστόρησής της όπως τη συνθέτουν με το πέρασμα του καιρού τα λαλούμενα δηλαδή τα λόγια μας  ή τα άλαλα μνημεία δηλαδή η σιωπή δια των έργων μας.

 

α) Ο Καραμπελιάς κινείται από τη συνειδητοποίηση της ιδιοπροσωπίας του Ελληνισμού. Ότι είμαστε δηλαδή ένας λαός στα σύνορα των κόσμων.

β) Στη χώρα μας επικρατούσε για πολύ καιρό η άποψη ότι δεν υπήρξε αναγέννηση. 

γ) Ο καημός της ρωμιοσύνης είναι η μακρόσυρτη διαδικασία της ανολοκλήρωτης συγκρότησης ενός ελληνικού κράτους.

δ) Ένα κοινοτικό έθνος. Ο τρόπος κινά από γεωγραφικούς και ιστορικούς παράγοντες. 

 

Ο Καραμπελιάς ως αιώνιος έφηβος στοχαστής πιστεύει στην αθωότητα του ελληνικού τρόπου. Αυτό λοιπόν υπήρξε το δράμα της ελληνικής αναγέννησης επί δύο αιώνες. Ο ΒΑΘΥΤΑΤΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ ως προς τις ακολουθητέες επιλογές, συνέπεια του διάσπαρτου χαρακτήρα του ελληνισμού. Ο γλωσσικός διχασμός, η σύγχυση μεταξύ ανατολής και δύσης, η αντιπαράθεση μεταξύ της στρατηγικής της μεγάλης ιδέας δηλαδή της συγκέντρωσης των Ελλήνων, σε ένα ενιαίο κρατικό σύνολο και της τουρκοβυζαντινής σύνθεσης θα υπονομεύσουν την ολοκλήρωσή του. Οι Έλληνες δε κατορθώσουν να μεταβληθούν στον πόλο έλξης και ενοποίησης των Βαλκανίων, για τον οποίο ήταν προορισμένοι από τα πληθυσμιακά τους μεγέθη, την οικονομική και πολιτισμική τους υπεροχή, η αντιπαράθεση αυτή αναβιώνει σε όλη τη διάρκεια του 19^ου και στις αρχές του 20^ου αιώνα. »

 

Το λόγο κατόπιν πήρε ο ίδιος ο συγγραφέας, κ. Γ. Καραμπελιάς, που αναφέρθηκε στους λόγους που τον οδήγησαν στη συγγραφή ενός τέτοιου έργου αλλά και την ευρύτερη ενδελεχή ενασχόλησή του με τη νεοελληνική ιστορία αλλά και την αγωνία που τον διακατέχει για το μέλλον του ελληνισμού στον 21^ο αιώνα. Παράλληλα εξέθεσε την εμπειρία του από τις ιδεολογικές του συγκρούσεις με τους εκπροσώπους της εθνοαποδομητικής σχολής και του εθνομηδενισμού, μέσα από τη βιβλιογραφία που έχει μελετήσει και τα ιστορικά και πολιτικά συμπεράσματα που έχει εξάγει, ιδιαίτερα στο ζήτημα της αμφισβήτησης του ρόλου της ορθοδοξίας στον αγώνα του 1821.

 

Στη συνέχεια ακολούθησε εκτενής και καρποφόρα συζήτηση με προβληματισμούς που τέθηκαν από τους προσκεκλημένους, συζητήθηκαν απόψεις και θέσεις, αναλύθηκαν απορίες και εισήχθησαν πλούσιοι και γόνιμοι προβληματισμοί που αφορούν την περίοδο 1700-1821 αλλά και το σήμερα.

 

Αξίζει να  αναφέρω πως η Ιστορία είναι πολύτιμος βοηθός για τη γνωριμία του παρελθόντος, αλλά και σοφός δάσκαλος για την αποφυγή σφαλμάτων στο μέλλον. Ο πολιτισμός και η παράδοση αποτελούν απαραίτητα συστατικά στοιχεία στη διαιώνιση ενός Έθνους.