Είναι Στερεολλαδίτης και όπως λέει στο LamiaReport με κάθε ευκαιρία επισκέπτεται τη Στερεά Ελλάδα. Ιδιαίτερα του αρέσει να περπατάει στα βουνά της Ρούμελης. Εξάλλου ο παππούς του Πέτρος Κόκκαλης, μια εμβληματική μορφή της Αντίστασης έχει γράψει τη δίκη του αντάρτικη ιστορία σε αυτά τα βουνά.
Η φράση του Νίκου Ζαχαριάδη για τον "Γιατρό της Αντίστασης" έχει μείνει στην ιστορία: «Αν ο Κόκκαλης ήταν στην Ελλάδα, έπρεπε να ήταν πρωθυπουργός. Είναι ο καλύτερος από όλους», είχε πει χαρακτηριστικά.
Οι ρίζες του Πέτρου Κόκκαλη είναι από την Αράχωβα και από τη Λιβαδειά. Εκεί όπου γεννήθηκε ο παππούς του, που φέρει και το όνομά του. «Είμαι πολύ υπερήφανος γι αυτόν. Επειδή με ρωτάτε θα μπορούσα να σας μιλάω ώρες για τα όσα έχει κάνει. Όμως δεν ζητώ μερίδιο από την ιστορία του παππού μου», είπε κατηγορηματικά στον Δημήτρη Κωνσταντόπουλο, που τον συνάντησε στο γραφείο του για μια κουβέντα με αφορμή την υποψηφιότητά του στις Ευρωεκλογές με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Συνέντευξη:
LR: Ποια είναι η πρότερη σχέση σας με την Αριστερά;
ΑΠ: Είναι μέρος της οικογενειακής μου παράδοσης. Μεγάλωσα σε ένα βαθιά δημοκρατικό περιβάλλον, με ισχυρές αναφορές στους αγώνες της Αριστεράς. Ο παππούς μου, Πέτρος Κόκκαλης, είναι ένα παράδειγμα αγωνιστή του Κομμουνιστικού Κόμματος, ανάμεσα σε πολλά άλλα. Φέρω το όνομα του και είναι μεγάλη τιμή. Εμπνέομαι από την αλληλεγγύη και τις συλλογικές μάχες που έδωσε για ένα καλύτερο κοινό μέλλον, αξίες που αποτέλεσαν βασικούς πυλώνες του αριστερού κινήματος. Από την άλλη, εγώ έχω τη δική μου διαδρομή, δίνω τους αγώνες του σήμερα για τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα της εποχής. Στο τέλος της μέρας ας κριθώ για το σύνολο των πράξεων και των αποτελεσμάτων μου. Η προσφορά των ανθρώπων δεν σχετίζεται με την καταγωγή τους, αλλά με το τι κάνουν, πόσο συμβάλλουν στην κοινή υπόθεση με τη δική τους δράση.
LR: Ο παππούς σας μιας και το έφερε η κουβέντα αποτελεί μια από τις πλέον εμβληματικές μορφές της αντίστασης και είναι Ρουμελιώτης, από τη Στερεά Ελλάδα…
ΑΠ: Ναι πράγματι, γεννήθηκε το Σεπτέμβρη του 1896 στη Λιβαδειά και θεωρώ πως τίμησε τα πατρογονικά εδάφη με τη στάση ζωής του, αφήνοντας ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στην Ιστορία. Θυσίασε τα πάντα για τις ιδέες του. Αν και γνώριζε καλά πως η δράση και οι επιλογές του θα έβαζαν σε περιπέτειες εκείνον και την οικογένειά του, λειτουργούσε μέχρι την τελευταία του πνοή με ένα βαθύ ανθρωπισμό και ευαισθησία μπρος στην κοινωνική εξαθλίωση της εποχής του, δίχως ποτέ να έχει προσωπικές φιλοδοξίες. Υπήρξε μια πολύ σημαντική μορφή της χειρουργικής με πρωτοποριακές επεμβάσεις διεθνώς, ευρύ και ριζοσπαστικό ερευνητικό έργο, το οποίο είχε παγκόσμιο απόηχο. Να φανταστείτε πως όταν επέστρεψε από τις σπουδές του στο Βερολίνο, η Σύγκλητος των ιατρών-καθηγητών στην Ελλάδα τον πολέμησαν γιατί επισήμανε διαρκώς τα λάθη τους.
Έπειτα με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, παρ’ ότι είχε διοριστεί διευθυντής χειρουργείων σε δύο μεγάλα νοσοκομεία των Αθηνών, εκείνος προτίμησε να αφήσει τη γυναίκα του και το νεογέννητο πατέρα μου και να φύγει ως εθελοντής στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Με την επικράτηση των Γερμανών και την Κατοχή, οι Ναζί τον έβλεπαν ως πιθανό υπουργό γιατί είχε σπουδάσει στη Γερμανία, αλλά εκείνος τους απάντησε σε επιστολή του, μαζί με κάποιους άλλους καθηγητές, «Καμία συνεργασία με τον κατακτητή, είμαστε εναντίον σας». Πέρα, όμως, από τη γνωστή αντιστασιακή δράση του ως κομμουνιστής, έθεσε εαυτόν στο κοινωνικό σύνολο ως γιατρός, εξυπηρετούσε τους πάντες -και ειδικά τον προσφυγικό κόσμο- ενώ υπάρχουν μαρτυρίες που αναφέρουν πως όποιος δεν είχε χρήματα, πήγαινε σε εκείνον να τον χειρουργήσει. Εν ολίγοις, από έναν τέτοιον άνθρωπο μόνο έμπνευση μπορείς να αντλείς και να νιώθεις περηφάνια. Όμως, δεν ζητώ μερίδιο από την ιστορία του.
LR: Πιστεύετε πως έπαιξε ρόλο στην επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ για το Ευρωψηφοδέλτιο το επίθετο «Κόκκαλης»;
ΑΠ: Πιστεύω πως η επιλογή αφορά το κοινό έδαφος, τις κοινές ανησυχίες για το μέλλον που αμοιβαία διακρίναμε στις συζητήσεις μας με τον κ. Τσίπρα. Είναι ένας έμπειρος πολιτικός που αντιλαμβάνεται τις σύγχρονες προκλήσεις, γνωρίζει πως η Ε.Ε βρίσκεται πλέον σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Εάν δεν ενισχυθεί η δημοκρατία στην Ευρώπη και στα όργανά της, τότε είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε μια νέα μορφή μεταφασισμού που θα πηγάζει από τις ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που είδαμε να εφαρμόζονται τα προηγούμενα χρόνια. Ας αφήσουμε, λοιπόν, στην άκρη τα επώνυμα και ας σταθούμε στις πράξεις καθενός.
LR: Στο ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, δεν είδαν όλοι με καλό μάτι τη συμμετοχή σας...
ΑΠ: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια μεγάλη πολυσυλλεκτική παράταξη και εκτιμώ πως είναι απαραίτητο να υπάρχει στο εσωτερικό του μια συζήτηση, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια πρωτοβουλία σύγκλισης προοδευτικών δυνάμεων. Δεν είναι φυσιολογικό να συζητούνται τα χαρακτηριστικά αυτής της συμμαχίας; Το ζητούμενο είναι μέσα από το γόνιμο διάλογο να βρίσκουμε κοινό έδαφος για το μέλλον. Όταν βέβαια η κριτική αποκτά μικροκομματικά χαρακτηριστικά τότε είναι αρνητική για ένα κόμμα της κυβερνώσας αριστεράς.
LR: Σας ακούμε να επικεντρώνεστε συχνά στις προεκλογικές ομιλίες και παρεμβάσεις σας στην κλιματική αλλαγή -δεν είναι λίγο οξύμωρο, την ώρα που η χώρα μας ταλανίζεται από μια σειρά άλλων σημαντικότερων προβλημάτων;
ΑΠ: Καταρχάς, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η κλιματική αλλαγή είναι το πλέον φλέγον ζήτημα της εποχής μας καθώς συνδέεται και έχει δραματικές επιπτώσεις παντού: από την οικονομία και την κοινωνική συνοχή έως την προάσπιση της δημοκρατίας, την προσφυγική κρίση και την άνοδο της ακροδεξιάς. Βρισκόμαστε σε ένα εξαιρετικά κομβικό σημείο της ιστορίας. Τα τελευταία χρόνια καταγράφονται, παγκοσμίως, τεράστιες μετακινήσεις πληθυσμών, οι οποίες οφείλονται κατά κύριο λόγο στην επίδραση της κλιματικής αλλαγής στην οικονομία, αυξάνοντας τις κατά τόπους διαμάχες για τους περιορισμένους πόρους. Ο αριθμός μάλιστα, το 2017, των ανθρώπων που εκτοπίστηκαν από τον τόπο τους λόγω κλιματικής αλλαγής ήταν μεγαλύτερος απ’ ότι εξαιτίας των ένοπλων συγκρούσεων. Αν δεν δράσουμε άμεσα και ανέβει και άλλο η μέση θερμοκρασία του πλανήτη, τότε οι επιπτώσεις θα είναι ακόμα πιο δραματικές. Μεγαλύτερες προσφυγικές ροές και περισσότεροι άνθρωποι εγκλωβισμένοι χωρίς μέλλον. Η επόμενη Ευρωβουλή θα κληθεί να σχεδιάσει τι θα κάνει η Ευρώπη μπροστά στις μεγάλες προκλήσεις μέχρι το 2030.
LR: Και τι ακριβώς μπορεί να κάνει η Ευρώπη γι’ αυτό;
ΑΠ: Ο λόγος που κατέρχομαι στις Ευρωεκλογές είναι για να θέσουμε με έμφαση για πρώτη φορά, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τους 17 παγκόσμιους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης στην κεντρική πολιτική ατζέντα. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι η μεταστροφή της οικονομίας σε οικονομία χωρίς άνθρακα, η αντιμετώπιση της αύξησης της θερμοκρασίας στον πλανήτη, η κυκλική οικονομία κι η κατεύθυνση της τεχνολογίας και της νοητής νοημοσύνης, είναι οι μάχες του σήμερα και απαιτούνται ευρύτερες συγκλίσεις.
Θεωρώ μεγάλο λάθος να συγχέεται το ποδόσφαιρο με την πολιτική
LR: Πιστεύετε θα σας στηρίξει ο κόσμος του Ολυμπιακού;
ΑΠ: Προσδοκώ, είτε εκλεγώ είτε όχι, να υποστηριχτώ από ανθρώπους που πιστεύουν στο πολιτικό πρόγραμμα που προωθούμε ως κίνηση πολιτών «ΚΟΣΜΟΣ» και εμπνέονται από τις αρχές της αειφορίας, της καινοτομίας, της αλληλεγγύης, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της βιώσιμης ανάπτυξης. Το έχω πει πολλές φορές, θεωρώ μεγάλο λάθος να συγχέεται το ποδόσφαιρο με την πολιτική. Κάθε φίλαθλος οφείλει να διατηρεί τη δική του πολιτική βούληση, δεν πρέπει να άγεται και να φέρεται από μικροπολιτικά συμφέροντα και επιχειρηματικές διαμάχες. Αυτά με το χρόνο παρέρχονται -ο Ολυμπιακός, όμως, παραμένει. Για μένα ο Ολυμπιακός ήταν τιμή και πηγή έμπνευσης -θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είχε την ευκαιρία να εργαστεί συστηματικά στην υλοποίηση του οράματός μας, να δούμε τον Ολυμπιακό σαν έναν σύγχρονο σύλλογο διεθνών προδιαγραφών. Με πολλή συλλογική δουλειά, μια χούφτα ανθρώπων με σύμμαχο και συμπαραστάτη τον υγιή κόσμο της ομάδας καταφέραμε να εκσυγχρονίσουμε τον Ολυμπιακό και να αναβαθμίσουμε το αθλητικό προϊόν τόσο σε επίπεδο υποδομών, όσο και αγωνιστικά. Χρόνια που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου.
LR: Το πρόγραμμά σας και η πολιτική κίνηση «ΚΟΣΜΟΣ» τι ακριβώς πρεσβεύει;
ΑΠ: Στο πολιτικό πρόγραμμά μας υιοθετούμε τους 17 Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ, με βασικούς άξονες την ευημερία και την καλή ποιότητα ζωής για όλους, τη διασφάλιση της βιωσιμότητας των φυσικών πόρων, την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και ασφαλώς τα θεμελιωμένα ανθρώπινα δικαιώματα. Η επόμενη δεκαετία είναι μια περίοδος που απαιτούνται γενναίες αποφάσεις. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να διαμορφώσει ένα σχέδιο δράσης για την υλοποίηση των παγκόσμιων στόχων έως το 2030, αλλά και να προωθήσει με όλες τις δυνάμεις της τη στρατηγική «Clean Planet For All» για μια οικονομία μηδενικού άνθρακα ως το 2050. Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην υλοποίηση του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Κλιματική Αλλαγή, το οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει αύξηση των ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) από 18% σε 32.1%. Μιλάμε για επενδύσεις ύψους 32 δις τα οποία θα συμβάλλουν σημαντικά στην ελληνική οικονομία και ειδικά στη δημιουργία χιλιάδων ποιοτικών θέσεων εργασίας. Την ίδια στιγμή, τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε πολιτικές δυνάμεις που αμφισβητούν ευθέως και εχθρεύονται τη δημοκρατία και την οικουμενική εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έτσι, σήμερα, στοιχίζονται απέναντί τους προοδευτικές δυνάμεις που προσπαθούν να αμυνθούν και σε αυτή την πλευρά ανήκουμε και εμείς.