Το ραντεβού για τη συνέντευξη δόθηκε στο εκλογικό κέντρο του υποψήφιου Δημάρχου Θύμιου Καραΐσκου στην οδό Διάκου στη Λαμία. Με το που καθίσαμε στο τραπέζι, απέναντι, αυθόρμητα «βάλαμε χέρι»....Ποιο αγόρι άλλωστε στην παιδική του ηλικία δεν «έχει βάλει χέρι» με κάποιον φίλο του για να διαπιστώσει ποιο είναι πιο δυνατό; Το γνωστό σε όλους μας «μπρα ντε φερ» (σιδερένιο χέρι) ήταν ίσως το πιο δημοφιλές άθλημα - παιχνίδι της εποχής μας.

«Θα είναι ένα σκληρό μπρα-ντε-φέρ με το χρόνο. Η νέα δημοτική αρχή δεν θα έχει περίοδο χάριτος...», μας απαντά όταν τον ρωτάμε για το προσωπικό στοίχημα που έχει βάλει για το Δήμο Λαμιέων.

Συνέντευξη

LR: Θύμιος Καραΐσκος… το χωριατόπαιδο που έγινε επιτυχημένος δικηγόρος, αντιπεριφερειάρχης και που σήμερα φιλοδοξεί ως δήμαρχος να κάνει ξανά τη Λαμία… Περήφανη Πόλη. Αλήθεια, όλη αυτή η πορεία σας είναι όπως συμβαίνει στις κινηματογραφικές ταινίες και στα παραμύθια; Ή μήπως η πραγματικότητα είναι πιο σκληρή από όσο κάποιος φαντάζεται;

ΑΠ: Είμαι περήφανος για την καταγωγή μου και την οικογένειά μου. Χωρίς την στήριξη των δικών μου ανθρώπων δεν θα είχα πετύχει τίποτα. Ο πατέρας μου ήταν γεωργός-κτηνοτρόφος. Αν και ήξερε λίγα γράμματα το μόνο που τον απασχολούσε ήταν να σπουδάσουν τα παιδιά του, να βρουν μια καλύτερη τύχη, δίνοντας ωστόσο σε μας απόλυτη ελευθερία επιλογής για το μέλλον μας.

Αν διδάχθηκα κάτι μέσα από αυτή τη δύσκολη και γεμάτη εμπόδια διαδρομή, είναι ότι σημασία δεν έχει από που ξεκινάς, αλλά που θέλεις να φτάσεις. Κάθε άνθρωπος μπορεί να πετύχει τα πάντα, ακόμη και αυτά που αρχικά μοιάζουν ακατόρθωτα. Αυτή είναι η μαγεία της ζωής και της ανθρώπινης προσπάθειας. Αυτή είναι και η συμβουλή μου προς κάθε νέο άνθρωπο: Κρατήστε τα όνειρά σας ζωντανά. Μην παραιτείστε από την προσπάθεια, όσο δύσκολη και αν είναι.

LR: Ας πάρουμε λίγο τα πράγματα από την αρχή. Πως προέκυψε η δικηγορία στη ζωή σας;  Αυτό ονειρευόσασταν από παιδί;

ΑΠ: Συνήθως τα παιδιά ονειρεύονται να γίνουν ποδοσφαιριστές, αστροναύτες, πυροσβέστες, γενικότερα επαγγέλματα που έχουν δράση και… όμορφες στολές. Κι εγώ δεν ήμουν εξαίρεση. Η δικηγορία προέκυψε αργότερα, μέσα από μια εσωτερική διαδικασία για την αναζήτηση του αισθήματος δικαίου.

Πάντα μου ξένιζε το άδικο, το μη αξιοκρατικό, αυτό που επιτυγχανόταν με δόλο και ψέμα. Ίσως αυτό να οφείλεται στον πατέρα μου. Τον θυμάμαι να λέει συχνά σε μένα και τα αδέλφια μου: «…ποτέ δεν θα κάνετε κακό σε άνθρωπο, ακόμα και σε αυτούς που σας έχουν βλάψει. Να αγαπάτε πάντα τους ανθρώπους, όταν δίνεις αγάπη, παίρνεις αγάπη…». Κάπως έτσι έγινε το «κλικ» μέσα μου και πήρα την απόφαση.

(Πρωτοετής Φοιτητής στο Αμφιθέατρο της Νομικής)

LR: Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσατε στη ζωή σας;

ΑΠ: Η πιο εύκολη ερώτηση θα έλεγα ότι είναι αυτή… Μα φυσικά να ασχοληθώ με τα κοινά. Όταν ο Κώστας Μπακογιάννης πριν πέντε περίπου χρόνια με συνάντησε και μου το πρότεινε, νόμισα ότι τρελάθηκε… Εγώ με τα κοινά; Από που και ως που;  Όταν το σκέφτηκα ψύχραιμα το αντιμετώπισα πραγματικά ως την μεγαλύτερη πρόκληση. Και έβαλα ένα στοίχημα με τον εαυτό μου: Ή θα τα καταφέρεις ή μην ασχοληθείς καθόλου, είπα μέσα μου. Και κάπως έτσι ξεκίνησα το πιο όμορφο και συναρπαστικό ταξίδι της ζωής μου…

LR: Αν σας ζητούσα να μου πείτε 3 πράγματα που δεν σας αρέσουν στον Θύμιο Καραΐσκο, ποια θα ήταν αυτά; Με λίγα λόγια, ποια είναι τα 3 βασικά ελαττώματά σας.

ΑΠ: Θα μπορούσα να σας αναφέρω πολύ περισσότερα από τρία,αλλά αφού μου ζητάτε να σας πω τόσα συγκεκριμένα… δεν θα αναφέρω παραπάνω (χαχα...γέλια). Το μεγαλύτερο ελάττωμά μου είναι ότι είμαι εργασιομανής. Σε σημείο που πολλές φορές ξεχνάω να φάω ή να κοιμηθώ. Το δεύτερο θα έλεγα είναι ότι είμαι αυτό που λένε στο χωριό μου «αγύριστο κεφάλι». Αν βάλω κάτι με το μυαλό μου, δεν ησυχάζω μέχρι να το πετύχω. Τρίτο ελάττωμά μου θα έλεγα ότι είναι η εμμονή μου με την τελειότητα. Οι συνεργάτες μου συχνά μου λένε ότι είμαι τόσο οργανωτικός που δεν αντέχω να δω ούτε ένα στραβό μολύβι πάνω στο γραφείο μου. Τα υπόλοιπα ελαττώματα μάλλον θα πρέπει να τα ανακαλύψετε (χαχα... γέλια).

(Εκδρομή στην Επίδαυρο)

LR: Πως ισορροπείτε τη δουλειά, την πολιτική και την οικογένεια; Έχετε ανησυχίες για το μέλλον των παιδιών σας; Ποια είναι η συμβουλή που τους δίνετε σαν πατέρας;

ΑΠ: Η αλήθεια είναι ότι οι κόρες μου είναι πλέον σε ηλικία όπου έχουν ξεκινήσει την δική τους επαγγελματική καριέρα, οπότε με χρειάζονται λιγότερο από όσο παλιότερα. Από την άλλη πλευρά κανένας πατέρας δεν παύει ποτέ να ανησυχεί για τα παιδιά του σε όποια ηλικία και αν βρίσκονται. Η συμβουλή που συνήθως τους δίνω είναι να παίρνουν αποφάσεις και να επωμίζονται τις ευθύνες για τις αποφάσεις τους. Και όταν στραβώνουν τα πράγματα να λένε… «εγώ φταίω». Είναι μεγάλη υπόθεση το ειλικρινές «mea culpa». Δεν σου αφήνει περιθώρια για δικαιολογίες και πάντα διορθώνεσαι την επόμενη φορά.

(Παραλαμβάνοντας έπαινο για ποιητική συλλογή  ως μαθητής)

LR: Πως περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας ;

ΑΠ: Η αλήθεια είναι ότι ο ελεύθερος χρόνος μου είναι είδος προς εξαφάνιση. Ωστόσο όταν ξεκλέβω λίγη ώρα μου αρέσει να περπατάω στην πόλη, να πηγαίνω σινεμά, θέατρο ή σε κάποια μουσική παράσταση, να πιω ένα ποτήρι κρασί με φίλους και φυσικά να πάω γήπεδο παρακολουθώντας την ομάδα μας. Μεγάλη αγάπη…. το ποδόσφαιρο.

(Με την Ποδοσφαιρική Ομάδα του Δικηγορικού Συλλόγου Λαμίας)

LR: Πως αποφασίσατε να αφήσετε τις αίθουσες των δικαστηρίων για να ασχοληθείτε με την πολιτική;

Είναι η αγωνία που βλέπω στα βλέμματα των συμπολιτών μου για το αύριο. Αυτό με πονάει πραγματικά

ΑΠ: Ξέρετε… θα επανέλθω σε αυτό που σας είπα και πιο πριν. Το αίσθημα δικαίου. Αυτό το αίσθημα που δεν μπορεί να κλειστεί σε καμιά αίθουσα και σε κανένα κτίριο. Πόσο μάλλον όταν αυτό έχει να κάνει με μια ολόκληρη πόλη όπως η Λαμία. Πιστεύω ότι αυτή η πόλη μέχρι σήμερα δεν ήταν «δίκαιη» για τους Λαμιώτες. Αυτό μου λένε άλλωστε καθημερινά όταν τους συναντώ στους δρόμους, στα μαγαζιά, στις πλατείες. Αυτό μαρτυρούν τα μάτια τους. Και ξέρετε… τα μάτια δεν λένε ποτέ ψέματα! Αν λοιπόν μπορώ να κάνω κάτι για αυτή την πόλη θα ήταν να είναι πιο «δίκαιη» για τους δημότες της. Μια περήφανη πόλη… Άλλωστε είναι γνωστό ότι μόνο ο δίκαιος, δικαιούται να αισθάνεται περηφάνια.

(Στις γειτονιές της πόλης)

LR: Τι σας ενοχλεί στην πόλη; Τι θα κάνετε για να το αλλάξετε;

Η νέα δημοτική αρχή δεν θα έχει περίοδο χάριτος. Πρέπει να δουλέψει πριν ακόμη ξεκινήσει η νέα αυτοδιοικητική περίοδος.

ΑΠ: Θα μου επιτρέψετε να αλλάξω την λέξη «ενοχλεί» και να βάλω την λέξη «στενοχωρεί». Αυτά που θέλω να αλλάξουν είναι αυτά που μας στενοχωρούν όλους μας. Πράγματα καθημερινά που αν τα απαριθμήσω θα μας πάρει ώρες ολόκληρες. Είναι ωστόσο αυτά που όλοι μας βλέπουμε καθημερινά γύρω μας, τα μικρά και τα μεγαλύτερα, τα αυτονόητα, και που δυσκολεύουν την καθημερινότητα όλων μας. Γιατί και ο αντιπεριφερειάρχης και ο δήμαρχος, όπως και όλοι οι Λαμιώτες κινούνται και ζουν σε αυτή την πόλη. Δεν είναι και δεν πρέπει να είναι ξεκομμένοι από αυτή… Αλλιώς δεν μπορούν να γνωρίζουν. Και αν δεν γνωρίζουν, δεν μπορούν να δώσουν λύσεις.

LR: Αλήθεια, υπάρχουν προοπτικές για τους νέους στην πόλη μας;

ΑΠ: Αν θεωρούσα το αντίθετο δεν θα έμπαινα ποτέ στην διαδικασία να ζητήσω την εμπιστοσύνη των συμπολιτών μας. Πόλη χωρίς την έντονη παρουσία και δράση των νέων ανθρώπων είναι μια νεκρή και καταδικασμένη πόλη. Όλα γίνονται για τους νέους… για τις επόμενες γενιές. Άλλωστε η πόλη αυτή δεν μας ανήκει. Απλώς την δανειστήκαμε από τις ερχόμενες γενιές και έχουμε χρέος να την παραδώσουμε πολύ καλύτερη από ότι την βρήκαμε.

(Στο Σύλλογο Σαρακατσαναίων Φοιτητών)

LR: Ποιο είναι το μεγαλύτερο στοίχημα για το Δήμο;

ΑΠ: Ξεκάθαρα… ο χαμένος χρόνος. Η στιγμή που πέρασε και χάθηκε και τώρα δεν υπάρχουν περιθώρια για λάθη και καθυστερήσεις. Θα είναι ένα σκληρό μπρα-ντε-φέρ με το χρόνο. Η νέα δημοτική αρχή δεν θα έχει περίοδο χάριτος. Η νέα δημοτική αρχή πρέπει να δουλέψει πριν ακόμη ξεκινήσει η νέα αυτοδιοικητική περίοδος. Πρέπει να έχει σχέδιο έτοιμο και από την πρώτη μέρα να αρχίσει να το υλοποιεί. Να το υλοποιεί με συνέργειες και συμπόρευση με όλους.

LR: Για τη χθεσινή δημοσκόπηση που σας φέρνει μπροστά με 18 μονάδες από τον Νίκο Σταυρογιάννη τι έχετε να πείτε;

ΑΠ: Σας έκανα δήλωση γι αυτό. Εντάξει, οι δημοσκοπήσεις είναι χρήσιμα εργαλεία. Μέχρι εκεί όμως. Εμένα με νοιάζει αυτό που βιώνω εκεί έξω στην κοινωνία. Είναι η αγωνία που βλέπω στα βλέμματα των συμπολιτών μου για το αύριο. Αυτό με πονάει πραγματικά. Θέλω να επαναλάβω την έκκληση που έκανα προς τους δημότες. «Να μην μείνει κανείς αμέτοχος από αυτή τη διαδικασία. Είτε μας επιλέξουν, είτε όχι, να λάβουν μέρος στις εκλογές για το Δήμο μας, να εκφραστούν, να πάρουν το μέλλον της Λαμίας στα χέρια τους. Να νιώσουν ξανά υπερήφανοι που είναι Λαμιώτες».