- ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΛΗΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΘΕΟΣΩΣΤΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ -

«Μυστήριον ξένον, ὁρῶ καὶ παράδοξον!

οὐρανὸν τὸ Σπήλαιον, θρόνον Χερουβικόν, τὴν Παρθένον, τὴν φάτνην χωρίον, ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρnτος, Χριστὸς ὁ Θεός, ὅν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν».

Πολυσέβαστοι Συλλειτουργοί μου Ἅγιοι Πατέρες

Ὁσιώτατοι Μοναχοὶ καὶ Ὁσιώτατες Μοναχὲς

Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ Πολυαγαπημένα μου πνευματικὰ παιδιά,

«Μυστήριο παράξενο καὶ παράδοξο ἀντικρύζω. Βοσκῶν φωνὲς φτάνουν στ’ αὐτιά μου. Δὲν παίζουν σήμερα μὲ τὶς φλογέρες τους κάποιον τυχαῖο σκοπό. Τὰ χείλη τους ψάλλουν ὕμνο οὐράνιο.

Οἱ ἄγγελοι ὑμνολογοῦν, οἱ ἀρχάγγελοι ἀνυμνοῦν, ψάλλουν τὰ Χερουβεὶμ καὶ δοξολογοῦν τὰ Σεραφείμ. Πανηγυρίζουν ὅλοι, βλέποντας τὸ Θεὸ στὴ γῆ καὶ τὸν ἄνθρωπο στοὺς οὐρανούς.

Σήμερα ἡ Βηθλεὲμ μιμήθηκε τὸν οὐρανό: Ἀντὶ γι’ ἀστέρια, δέχτηκε τοὺς ἀγγέλους· ἀντὶ γιὰ ἥλιο, δέχτηκε τὸν Ἥλιο τῆς δικαιοσύνης. Καὶ μὴ ζητᾶς νὰ μάθεις τὸ πῶς. Γιατί ὅπου θέλει ὁ Θεός, ἀνατρέπονται οἱ φυσικοὶ νόμοι.

Ἐκεῖνος λοιπὸν τὸ θέλησε. Καὶ τὸ ἔκανε. Κατέβηκε στὴ γῆ κι ἔσωσε τὸν ἄνθρωπο. Ὅλα συνεργάστηκαν μαζί Του γι’ αὐτὸν τὸ σκοπό.

Σήμερα γεννιέται Αὐτὸς ποὺ ὑπάρχει αἰώνια, καὶ γίνεται αὐτὸ ποὺ ποτὲ δὲν ὑπῆρξε. Εἶναι Θεὸς καὶ γίνεται ἄνθρωπος! Γίνεται ἄνθρωπος καὶ πάλι Θεὸς μένει!»

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί!

Μὲ αὐτὴν τὴν περιεκτικὴ καὶ ἀπέριττη, μὰ συγχρόνως τόσο μυσταγωγικὴ περιγραφὴ μᾶς εἰσαγάγει ὁ μεγάλος Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, στὸ «ξένον καὶ παράδοξον μυστήριον», ποὺ τελεσιουργεῖται ἐνώπιον μας, ποὺ τελεσιουργεῖται μέσα μας.

Διότι σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δὲν βρισκόμαστε ἐνώπιον ἁπλῶς μιᾶς μεγάλης ἑορτῆς, «τῆς μεγαλύτερης ἑορτῆς τῆς χριστιανοσύνης» κατὰ τὶς στερημένες πραγματικοῦ νοήματος βαρύγδουπες διατυπώσεις τῶν ἡμερῶν.

Οὔτε πάλι βρισκόμαστε σήμερα ἁπλῶς μπροστὰ στὴν ἀναβίωση ἐθίμων τῆς πατροπαράδοτης διαχρονίας τοῦ λαϊκοῦ μας πολιτισμοῦ, γιὰ νὰ δοκιμαστεῖ ἡ ἀντοχὴ τῆς ἐθνικῆς καὶ πολιτισμικῆς μας ἰδιοπροσωπίας, προκειμένου νὰ ἐπιβεβαιωθεῖ ὁ συλλογικὸς καὶ ἐθνικός μας ναρκισσισμός.

Οὔτε πολὺ περισσότερο βρισκόμαστε ἐνώπιον μιᾶς χολιγουντιανοῦ τύπου ἑορτῆς, ἑνὸς φαντασμαγορικοῦ θεάματος, ἑνὸς παροξυσμοῦ στολισμῶν, πλεονασμοῦ κατανάλωσης καὶ ἐκτυφλωτικῆς λάμψης, γιὰ νὰ σκεπασθεῖ μὲ τεχνητὸ καὶ πρόσκαιρο φῶς τὸ σκοτάδι τοῦ πόνου καὶ τῆς δυστυχίας τῆς ζωῆς μας.

Αὐτὸ ποὺ ἴσταται σήμερα ἐνώπιον μας εἶναι λοιπὸν ἕνα «ξένον καὶ παρά- δοξον μυστήριον», ποὺ μᾶς προκαλεῖ καὶ μᾶς προσκαλεῖ σὲ μετοχή, σὲ κοινωνία, σὲ μύηση στὰ βάθη τῶν νοημάτων Του, γιὰ νὰ γίνουν τὰ Χριστούγεννα ἕνα γεγονὸς προσωπικό, νὰ γίνουν τὰ Χριστούγεννα ἕνα μὲ τὴν ζωή μας, γιὰ νὰ γίνει ἡ ζωή μας καὶ τὸ εἶναι μας Χριστούγεννα.

«Ξένον καὶ παράδοξον μυστήριον» λοιπὸν τὸ μυστήριο τῶν Χριστουγέννων. Μυστήριο ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ τὸ ἐρευνήσουμε οὔτε νὰ τὸ ἀναλύσουμε μέσα ἀπὸ διανοητικὰ σχήματα, λογικοὺς συλλογισμοὺς ἢ φιλοσοφικὲς κατηγορίες τῆς κτιστῆς μας φύσεως, διότι εἶναι Μυστήριο ὑπερφυὲς καὶ Ἁγιοπνευματικό.

Μυστήριο, τὸ ὁποῖο τὸ σεβόμαστε σιωπηλά. Ὄχι γιατὶ εἶναι ἐπικίνδυνο, ἀλλὰ διότι εἶναι ἀνερμήνευτο. Μυστήριο ἀληθινό, τὸ ὁποῖο προκαλεῖ ἅγιο φόβο καὶ ἱερὸ δέος.

Καὶ ἐμπνέει συστολή, ταπείνωση, σεμνότητα, προσευχή, ἦθος λεπτό.

Μὲ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις μᾶς προσκαλεῖ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία νὰ ζήσουμε ἀληθινὰ Χριστούγεννα. Νὰ γιορτάσουμε καὶ νὰ πανηγυρίσουμε μὲ νόημα, διότι ὅπως τονίζει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος: «Σήμερα λύθηκαν τὰ μακροχρόνια δεσμά. Ὁ διάβολος καταντροπιάστηκε. Οἱ δαίμονες δραπέτευσαν. Ὁ θάνατος καταργήθηκε. Ὁ παράδεισος ἀνοίχτηκε. Ἡ κατάρα ἐξαφανίστηκε. Ἡ ἁμαρτία διώχτηκε. Ἡ πλάνη ἀπομακρύνθηκε. Ἡ ἀλήθεια ἀποκαλύφθηκε. Τὸ κήρυγμα τῆς εὐσέβειας ξεχύθηκε καὶ διαδόθηκε παντοῦ. Ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν με- ταφυτεύθηκε στὴ γῆ. Οἱ ἄγγελοι συνομιλοῦν μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Ὅλα ἔγιναν ἕνα. Γιατί;

Γιατί κατέβηκε ὁ Θεὸς στὴ γῆ κι ὁ ἄνθρωπος ἀνέβηκε στοὺς οὐρανούς. Κατέβηκε ὁ Θεὸς στὴ γῆ καὶ πάλι βρίσκεται στὸν οὐρανό. Ὁλόκληρος εἶναι στὸν οὐρανὸ κι ὁλόκληρος στὴ γῆ. Ἔγινε ἄνθρωπος κι εἶναι Θεός. Εἶναι Θεὸς καὶ πῆρε σάρκα. Κρατιέται σὲ παρθενικὴ ἀγκαλιὰ καὶ στὰ χέρια Του κρατάει τὴν οἰκουμένη».

Μὲ τὰ Χριστούγεννα «ὅλα ἔγιναν ἕνα», κατὰ τὴν ὡραία διατύπωση τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ἀγαπητοί μου, ἀδελφοί.

Αὐτὴ εἶναι ἡ πρόκληση τοῦ Μυστηρίου τῶν Χριστουγέννων καὶ γιὰ μᾶς, ἀδελφοί μου. Νὰ γίνουν ὅλα ἕνα μέσα μας.

Νὰ γίνουμε ἕνα μὲ τὸν Θεό, νὰ γίνουμε ἕνα μὲ τὴν Παναγία Μητέρα Του, νὰ γίνουμε ἕνα μὲ τοὺς Ἀγγέλους καὶ τοὺς Ἁγίους Του, νὰ γίνουμε ἕνα μὲ τὸν κάθε ἀδελφό μας, νὰ γίνουμε ἕνα μὲ τὸν κάθε συνάνθρωπό μας.

Δὲν μποροῦμε νὰ ζήσουμε τὸ μυστήριο τῶν Χριστουγέννων χωρὶς νὰ πά- ρουμε τὸν Χριστό μέσα μας. Δὲν μποροῦμε νὰ ζήσουμε τὸ μυστήριο χωρὶς μετοχὴ στὸ Μυστήριο τῶν Μυστηρίων, χωρὶς τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου μας, χωρὶς μετοχὴ στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας.

Δὲν μποροῦμε ὅμως νὰ ζήσουμε τὸ Μυστήριο τῶν Χριστουγέννων καὶ χωρὶς μετοχὴ στὸ μυστήριο τοῦ ἀδελφοῦ.

Δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ γίνει ἡ ζωή μας ἕνα μὲ τὸν Χριστό, νὰ γίνει Χριστού- γεννα τὸ εἶναι μας, ὅταν παραμένουμε ἐγκλωβισμένοι στὸν ἑαυτό μας, αἰχμάλωτοι τῆς ἀτομικότητάς μας, δέσμιοι τῆς ἰδιοτέλειάς μας, κλεισμένοι στὸν ἐγωισμό μας καὶ στὰ πάθη μας, στὴν ζήλεια καὶ στὸν φθόνο, στὴν μιζέρια, στὴν κατάκριση καὶ τὴν συκοφαντία, προσκολλημένοι στὰ συμφέροντά μας, στὶς μικρότητές μας καὶ προπαντὸς στὶς ἔριδες καὶ στὶς διχόνοιες μας.

Νὰ γίνουμε ὅλοι καὶ ὅλα ἕνα, ἀδελφοί, γιὰ νὰ ζήσουμε ἀληθινὰ Χριστούγεννα, γιὰ νὰ ζοῦμε ἀεὶ Χριστούγεννα.

Ἄς ἀνοίξουμε τὶς καρδιές μας, ἀδελφοί μου καὶ παιδιά μου.

Ἄς ἀνοίξουμε τὶς καρδιὲς μας σὲ κάθε ἄνθρωπο.

Ἄς προσφέρουμε ἀπλόχερα σὲ κάθε ἄνθρωπο ἀγάπη, συγχωρητικότητα, κα-

λωσύνη, εὐσπλαχνία, ἐνδιαφέρον, κατανόηση, ἐπιείκεια.

Ἄς προχωρήσουμε μπροστὰ μὲ ἑνότητα, μὲ συμφιλίωση, μὲ συνεργασία, μὲ

εὐαισθησία καὶ ὑπομονή.

Ἄς βαδίσουμε τὴν ἀσκητικὴ τῆς ἀνιδιοτελοῦς καὶ θυσιαστικῆς ἀγάπης, γιὰ

νὰ γεννηθεῖ ὁ Χριστός μέσα μας καὶ γιὰ νὰ δημιουργήσουμε χῶρο, ἔστω μικρὲς καὶ ταπεινὲς φάτνες, γιὰ νὰ γεννηθεῖ ὁ Χριστὸς καὶ στὶς καρδιὲς ὅλων τῶν ἀδελφῶν μας.

Ὅλοι καὶ ὅλα ἕνα, ἀδελφοί!!

Γιὰ Χριστούγεννα μὲ τὸν Χριστό καὶ ὄχι ἄνευ Χριστοῦ! Εὐλογημένα Χριστούγεννα!!

Ἀεὶ Χριστούγεννα!

Πάντα Χριστούγεννα!

Ὁ Πνευματικός σας Πατέρας Ὁ Ἐπίσκοπος τῆς καρδιᾶς σας

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† ὁ Φθιώτιδος Συμεών