Βουβωνοκήλη. Πλεονεκτήματα λαπαροσκοπικής προσέγγισης (του Δημήτρη Τσεκούρα)

Δημοσιεύτηκε: Τρίτη, 26 Αυγούστου 2014 10:46 Βουβωνοκήλη. Πλεονεκτήματα λαπαροσκοπικής προσέγγισης (του Δημήτρη Τσεκούρα)

Με τον όρο κήλη αναφερόμαστε σε μια μη φυσιολογική προβολή ιστού μέσω ενός φυσιολογικού ή παθολογικού στομίου. Συνήθως έχουμε προβολή ενδοκοιλιακού οργάνου (λεπτό ή παχύ έντερο, ουροδόχος κύστη, επίπλουν) διαμέσου του στομίου εκτός της κοιλίας.

Το όνομα της κήλης δίδεται ανάλογα με τη θέση που υπάρχει η παθολογική προβολή. Οι συνηθέστερες μορφές κήλης που συναντώνται στην καθημερινή πράξη είναι η βουβωνοκήλη, η μηροκήλη, η επιγαστρική, ομφαλοκήλη καθώς και η μετεγχειρητική.
 


 

Εικόνα 1,2. Συνήθεις κήλες στην περιοχή της κοιλίας


Στις κήλες η προβολή γίνεται αντιληπτή από τον ασθενή σαν διόγκωση κάτω από το δέρμα στην περιοχή της κήλης με ή χωρίς τοπική ενόχληση ή πόνο. Αρχικά η κήλη ανατάσσεται δηλαδή το περιεχόμενο της κήλης ξαναγυρίζει στην θέση του είτε αυτόματα είτε κατόπιν χειρισμών εξαφανίζοντας προσωρινά τη διόγκωση, αλλά προοδευτικά γίνεται μη ανατασσόμενη δηλαδή η προβολή γίνεται μόνιμη και η διόγκωση παρατηρείται σταθερά.

Τα συμπτώματα εμφανίζονται ή επιδεινώνονται από το βήχα, την άρση βάρους ή το παρατεταμένο "σφίξιμό", καταστάσεις δηλαδή που αυξάνουν την ενδοκοιλιακή πίεση. Για τους ίδιους λόγους η παχυσαρκία και η εγκυμοσύνη αποτελούν παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση και εξέλιξη της κήλης. (Εικόνα 3)
 



Εικόνα 3. Πως είναι τα πράγματα κάτω από την ορατή διόγκωση στην κήλη



Η ύπαρξη της κήλης ωστόσο είναι πολύ πιο επικίνδυνη από την απλή διαταραχή της αισθητικής.Ο λόγος είναι ότι το περιεχόμενο της κήλης μπορεί να αποφραχθεί (ειλεός στην περίπτωση που περιέχεται έντερο) ή/και να νεκρωθεί.

Στις περιπτώσεις αυτές μιλάμε για περισφιγμένη κήλη και απαιτείται άμεση χειρουργική αντιμετώπιση.

Τελικά μπορεί να χρειαστεί αφαίρεση τμήματος του εντέρου (που θα έχει νεκρωθεί) ή ο ασθενής να υποστεί περιτονίτιδα με αποτέλεσμα να απειληθεί σοβαρά η ζωή του. Για τους λόγους αυτούς η κήλη χρειάζεται άμεση χειρουργική αντιμετώπιση κατά τη διάγνωση της.

Η πιο συνηθισμένη μορφή κήλης είναι η βουβωνοκήλη ή κήλη διαμέσου του βουβωνικού πόρου.

Ο βουβωνικός πόρος είναι ένας λοξός σωλήνας, μήκους 4cm περίπου στη βουβωνική χώρα εκατέρωθεν της ηβικής σύμφυσης. Έχει δύο στόμια, το έσω στόμιο που βρίσκεται μέσα στην κοιλιά και το έξω στόμιο πάνω από το ηβικό φύμα ακριβώς κάτω από το δέρμα.

Το φυσιολογικό αυτό άνοιγμα του κοιλιακού τοιχώματος είναι η οδός που κατά την εμβρυική ηλικία κατεβαίνει ο όρχις στους άνδρες, από την κοιλιά στο όσχεο. Στους άντρες, τον βουβωνικό πόρο διασχίζουν ο σπερματικός πόρος (που μεταφέρει τα σπερματοζωάρια), τα αγγεία και τα νεύρα του όρχι, ενώ στις γυναίκες ο στρογγύλος σύνδεσμος της μήτρας.

Η βουβωνοκήλη είναι καθαρά χειρουργική πάθηση και πρέπει να επιδιορθώνεται το συντομότερο δυνατόν έτσι ώστε να αποφεύγονται οι επιπλοκές της που μπορεί να αποβούν θανάσιμες.

Η φιλοσοφία της χειρουργικής επέμβασης είναι απλή. Θέλουμε να αποκαταστήσουμε το κοιλιακό τοίχωμα κατά τέτοιο τρόπο ώστε η κήλη να αναταχθεί και να μην ξαναεμφανιστεί.

Ιστορικά οι παλαιότερες τεχνικές αποκατάστασης με τη χρησιμοποίηση μόνο ραμμάτων παρουσιάζαν μεγάλο ποσοστό υποτροπής γι'αυτό και σήμερα σπάνια χρησιμοποιούνται.

Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο πλέον ότι η πιο αποτελεσματική θεραπεία για τις βουβωνοκήλες είναι η πλαστική αποκατάσταση με χρήση πλέγματος. Η παραδοσιακή προσέγγιση αποκατάστασης είναι η ανοικτή δηλαδή η τομή στην πάσχουσα περιοχή και μετά την αποκατάσταση της κήλης η τοποθέτηση πλέγματος.

Παρότι είναι ένα χειρουργείο που επιτρέπει στον ασθενή να αποκαταστήσει το πρόβλημμά του αποτελεσματικά με επισκληρίδιο ή τοπική αναισθησία, δεν είναι η πιο αποτελεσματική και ανώδυνη προσέγγιση που είναι η λαπαροσκοπική μέθοδος.

 


Εικόνα 4. Λαπαροσκοπική προσέγγιση για την επιδιόρθωση της βουβωνοκήλης
 


Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης έχει τα ακόλουθα πλεονεκτήματα σε σχέση με την ανοικτή μέθοδο:
 

1. Το χειρουργείο γίνεται με τρεις τομές (ομφαλός, δεξιά αριστερά αυτού στο ίδιο ύψος) μικρότερες του 1 εκατοστού, οι οποίες ελαχιστοποιούν την παρουσία των ενοχλητικών ουλών μετεγχειρητικά.

  2. Η μεγέθυνση που προσφέρει η μέθοδος έχει σαν αποτέλεσμα η ανατομία να φαίνεται με πολύ μεγαλύτερη ευκρίνεια σε σχέση με την κλασική ανοικτή προσέγγιση επιτρέποντας στο χειρουργό να κάνει ένα πολύ πιο αποτελεσματικό χειρουργείο όπως φαίνεται από τα αποτέλεσμα των μελετών που δείχνουν μικρότερη πιθανότητα υποτροπής και πρακτικά μηδαμινή απώλεια αίματος.

 3. Δεν σημειώνεται καμία βλάβη στους μυς, διότι αυτοί δεν κόβονται με νυστέρι όπως στο ανοικτό χειρουργείο.
  
4. Ενδείκνυται ιδιαίτερα σε ασθενείς με αμφοτερόπλευρες κήλες καθώς με τις ίδιες μικροσκοπικές τομές διορθώνονται και τα δύο προβλήματα.
  
5. Μόνο με τη λαπαροσκοπική προσέγγιση μπορεί να βρεθεί μια δεύτερη «κρυφή» κήλη κατά τη διάρκεια του χειρουργείου που έτσι μπορεί να αντιμετωπισθεί στο ίδιο χειρουργείο.
  
6. Επίσης η λαπαροσκοπική προσέγγιση είναι η απόλυτη ένδειξη για υποτροπιάζουσες βουβωνοκήλες κατόπιν προγενέστερης ανοικτής απόπειρας επιδιόρθωσης.
  
7. Ο ασθενής λίγες ώρες μετά το χειρουργείο περπατά κανονικά και την ίδια μέρα επιστρέφει σπίτι του, ενώ την επομένη ημέρα ακολουθεί τις καθημερινές του δραστηριότητες.
  
8. Ο μετεγχειρητικός πόνος είναι ελάχιστος και σίγουρα λιγότερος από την ανοικτή προσέγγιση


Αξίζει να σημειωθεί ότι ιδιαίτερα στις άλλες μορφές κήλης (ομφαλοκήλη, επιγαστρική, μετεγχειρητική, μηροκήλη κτλ) η λαπαροσκοπική προσέγγιση είναι μακράν η ασφαλέστερη και λιγότερο επώδυνη μέθοδος αντιμετώπισης.

 


Εικόνα 5. Η ουλή μετά την παραδοσιακή «ανοικτή» προσέγγιση επιδιόρθωσης της βουβωνοκήλης


Δημήτριος Κ. Τσεκούρας
Γενικός Χειρουργός
Διευθυντής Χειρουργικού Τμήματος Γενικής Κλινικής Λαμίας
"Άγιος Παντελεήμων" (Τσεκούρα)
Προσαρμοσμένη αναζήτηση