Απάντηση στο κρίσιμο αυτό ερώτημα, δηλαδή εάν πρέπει και πότε να διακόπτεται η χορήγηση θυροξίνης σε ασθενή με υποθυρεοειδισμό, δίνει ελληνική μελέτη που παρουσιάστηκε στο πρόσφατο συνέδριο της Αμερικανικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας.
Με δεδομένο πως σήμερα η θυροξίνη αποτελεί το πρώτο φάρμακο σε κυκλοφορία στις ΗΠΑ και το τρίτο στο Ηνωμένο Βασίλειο, αντιλαμβάνεται κάποιος την αξία των αποτελεσμάτων αυτής της μελέτης. Ομοίως, εάν σκεφθεί κάποιος τα 700 εκατομμύρια ασθενείς με νόσους του θυρεοειδούς παγκοσμίως και τους περίπου 700.000 στη χώρα μας, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών.
Μάλιστα, φάνηκε ότι η ηλικία, το βάρος, η διάρκεια λήψης αγωγής, η δόση, η παρουσία θετικών αντισωμάτων θυρεοειδούς και ο όγκος του αδένα δεν σχετίζονταν με την ανάγκη συνέχισης της αγωγής.
Στην έρευνα επισημάνθηκε πως η μακροχρόνια λήψη θυροξίνης σχετίζεται με κακή ποιότητα ζωής, αλληλεπίδραση με άλλα φάρμακα, διαταραχές από το καρδιαγγειακό και οστεοπόρωση, δεδομένα που καθιστούν υποχρεωτική την αναθεώρησης της λήψης αγωγής σε όσους την λαμβάνουν και ιδιαίτερα στα άτομα τρίτης ηλικίας.
Ο πρώτος συγγραφέας της εργασίας, Δρ Σαράντης Λιβαδάς τονίζει την αναγκαιότητα επαναξιολόγησης χορήγησης αγωγής σε άτομα που δεν έχουν σαφή λόγο λήψης αγωγής σύμφωνα με τις ισχύουσες κατευθυντήριες οδηγίες. Εξίσου σημαντικό, κατά τον ειδικό, είναι η ανάγκη λήψης αυτής της θεραπευτικής απόφασης από τους εξειδικευμένους ιατρούς, δηλαδή τους ενδοκρινολόγους.
πηγή: protothema.gr