Οι Έλληνες σήμερα υφίστανται μια ιδιότυπη σκλαβιά. Το γεγονός ότι δεν αντιδρούν, ενώ καθημερινά δέχονται ολοένα και πιο σκληρά μέτρα σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, είναι άξιο έρευνας από ποικίλες επιστήμες (κοινωνιολογία, ψυχολογία και κυρίως την ιατρική).

Το γεγονός της καθημερινής μείωσης της εθνικής μας κυριαρχίας και στο ορατό μέλλον πιθανώς και της εδαφικής μας ακεραιότητας, είναι εξελίξεις, οι οποίες δυστυχώς δεν μπορούν να ανατραπούν σε πιθανή μας μελλοντική αφύπνιση.

Στην κατάσταση αυτή οδηγηθήκαμε, αφού για δεκαετίες «ανατραφήκαμε» με το όπλο εκείνο του σύγχρονου εξουσιασμού, που λέγεται σύγχυση: σε όλες τις φάσεις της καθημερινής ζωής το λογικό αντικαταστάθηκε από το παράλογο, το κατά φύσιν από το παρά φύσιν, η αίσθηση από την ψευδαίσθηση, το ορατό από την πλασματική εικόνα. Χτυπήθηκε έτσι από σειρά ετών ο νους, το συναίσθημα, το σώμα – το οποίο ταλαιπωρήθηκε σε άσκοπους αγώνες (πολιτικούς, κοινωνικούς κλπ).

Τα εργαλεία, τα μέσα του σύγχρονου εξουσιαστικού οπλοστασίου υπήρξαν μεταξύ άλλων: ο κομματισμός, ο πολιτικαντισμός, ο εύκολος πλουτισμός (εν παντί τρόπω), ο ωχαδερφισμός, ο άκρατος φιλοτομαρισμός, τα κινήματα για την ισότητα, την ειρήνη και την αδελφοσύνη των λαών, η Ρωμιοσύνη, τα κεκτημένα δικαιώματα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι σωτηριολογικές απόψεις, ο φανατισμός, οι ποικίλες ιδεοληψίες, ο αναρχισμός, ο ένοπλος αγώνας των πόλεων.

Με όλα αυτά και χωρίς τους συμβατικούς πολέμους η εξουσία πέτυχε και γιγάντωσε την παντοδυναμία της. Η εξουσία αυτή μοιάζει με τη Λερναία Ύδρα, η οποία, ενώ διαθέτει ένα νου, έχει πολλά κεφάλια: κόβοντας το ένα από αυτά φυτρώνουν δύο. Αυτό ακριβώς συνέβαινε για πολύ χρόνο.

Πρέπει επίσης να συνυπολογίσουμε το διωγμό των Ελλήνων και τον ιδιότυπο ρατσισμό κατά παντός του ελληνικού , την κατίσχυση των λεγόμενων προοδευτικών ταγών των Πανεπιστημίων, τη θολοκουλτούρα του προοδευτικού οδοστρωτήρα, η οποία δεν επέτρεπε να ξεχωρίσει κάποιος, αν μάλιστα δεν ήταν «σύντροφος» .

Όπου και όταν χρειάστηκε να τονιστεί το έθνος και το εθνικό συμφέρον, αυτό, αφού προηγουμένως φανατίστηκε, στη συνέχεια λοιδορήθηκε και τέλος νεκρώθηκε. Διεθνιστικές και εθνικιστικές κορώνες σε ευθεία γραμμή προκειμένου να φορέσουν οι Έλληνες παραμορφωτικούς φακούς. Πού είναι σήμερα οι οπαδοί (οι λογικές των) : «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» (ενώ ήμασταν εταίροι ή μπαινοβγαίναμε), «η Ελλάς ανήκει στους Έλληνες» (ενώ είναι γνωστό σε κάθε σκεπτόμενο ότι ο Έλληνας ποτέ δεν ελευθερώθηκε μετά τον τουρκικό ζυγό, ούτε εδαφικά ούτε , κυρίως, πολιτικά και ιδεολογικά.

Πού είναι οι σύγχρονοι υπέρμαχοι του Μακεδονικού ή Σκοπιανού; Πού είναι τάχα οι ιδεολογικές κορώνες; Πού είναι οι υπερασπιστές των μαρμάρων του Παρθενώνα; Μήπως όλα σχεδόν τα Μουσεία του κόσμου δεν φιλοξενούν έργα Τέχνης της ελληνικής αρχαιότητας (άρα κλεψιμαίικα) , γι’ αυτά δεν επιδεικνύουμε ευαισθησία; Ή μήπως οι άπειροι πάπυροι και λοιπές μαρτυρίες της ελληνικής γραμματείας δεν φιλοξενούνται σε ξένα υπόγεια;

Και τώρα τι μένει; Μήπως ο από μηχανής θεός ή ο μαρμαρωμένος βασιλιάς ή κάποιος εθνοπατέρας αναλάβει τη σωτηρία μας;

Προς το παρόν…’Καληνύχτα Ελλάς, τα όνειρα δεν χρεώνονται»!


Σάββας Κουμπούρας

καθηγητής Φυσικής Αγωγής

Προπονητής Στίβου